อดีตฝันวันวาน
คนผิวขาวสร่างเมาทันที เมื่อเค้าเห็นบาดเเผลเหวะหวะที่แขนของอดีตคนสนิท เลือดสีแดงสดไหลทะลักไม่หยุด บาดแผลที่เกิดจากความคึกคะนองของเค้า
"เจ็บไหม.." นิชคุณพูดเสียงสั่น ใบหน้าขาวซีดเผือด มือขาวจับชายเสื้อคนร่างใหญ่ไว้แน่น ขณะเดินทางกลับบ้าน
" นายถามคุณแทคว่าเจ็บไหมเหรอไอ้บ้าคุณ!! ..แผลขนาดนี้แกคิดเหรอว่าไม่เจ็บ" จุนโฮสติแตก
" ขวดแก้วปากฉลามนะโว้ย ไม่ใช่-ขวดพลาสติก จะได้หายเร็วแบบนั้น!!" จุนโฮยกมือขึ้นขยี้ผมหยักศกของตัวเองอย่างแรง ' แกยังเมาอยู่เปล่าวะคุณ'
" นิดหน่อยเองน่ะ..ไม่เจ็บมากหรอก" แทคยอนพูดขึ้น เค้าพยายามอย่างมากที่จะทำน้ำเสียงให้ปกติ คนผิวเข้มอิงใบหน้ากับกระจกรถอย่างหมดแรง อาการปวดหนึบๆประเดประดังเข้ามา
'ง่วงจังแฮะ' แทคยอนคิด
" คุณก็อีกคนนะ..เจ็บก็บอกว่าเจ็บสิ" จุนโฮหันมาที่เบาะหลังรถ และยื่นมือมาแตะแผลแทคยอนแรงๆ
"โอ้ย!! เจ็บ ๆ " แทคยอนหันควับมาทางหน้ารถทันที แต่เค้าไม่ได้พูดอะไร แค่เม้มปากแน่นๆ
'หมอโฮโกรธผมทำไมเนี่ย'
" พรุ่งนี้อย่างลืมไปล้างแผลนะครับ " จุนโฮเตือนแทคยอน ขณะที่มาส่งแทคยอนที่หน้าคอนโด
" ครับ ขอบคุณมากครับหมอโฮ" แทคยอนกล่าวขอบคุณหมอโฮก่อนจะก้าวลงจากรถ แต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อรู้สึกตัวว่าปลายเสื้อเค้าติดกับอะไรบางอย่าง นั่นก็คือมือของเพื่อนผิวขาว
" แล้วนายจะอาบน้ำยังไงล่ะ" คนผิวขาวพูดขึ้นอย่างรู้สึกผิด นิชคุณไม่ยอมปล่อยชายเสื้อแทคยอน
" .....นั่นสิ...ไม่เป็นไรเดี๋ยวให้ชานมาช่วยก็ได้มั้ง" แทคยอนหันหน้ามายิ้มฟันขาวให้นิชคุณ อย่างไม่มีความโกรธเคืองอะไรเลย
" นายบอกว่าคุณชานไม่สบายนี่...ฉันอยู่ช่วยนายคืนนี้ได้นะ..ฉันสร่างเมาแล้ว" นิชคุณออกตัวทันที
' บุญคุณต้องทดแทด ความแค้นต้องชำระด้วยรึเปล่าวะไอคุณ' ลีจุนโฮแอบมองเพื่อนผ่านกระจกมองหลัง
" ไม่ต้องหรอกคุณ..อีกไม่กี่ชม.ก็เช้าแล้ว" แทคยอนปฏิเสธทันทีเช่นกัน ไม่ใช่เพราะรังเกียจ แต่เค้าไม่อยากอยู่ใกล้นิชคุณ
"5555อีกไม่กี่ชม.ก็เช้า...พูดได้ดีครับ..ไอ้หมาถ้าคราวหน้านายทำแบบนี้อีกเห็นดีกันแน่ "
จุนโฮแยกเขี้ยวยิงฟัน ' โอ้ยอีก3 ชม.ต้องเข้าเวรแล้ว ง่วงเหลือเกิน'
" นายโกรธก็บอกมาตรงๆเหอะ" นิชคุณเบ้หน้าหันหนีแทคยอน คนผิวขาวกำลังอยู่ในอารมณ์อ่อนไหวมาก เค้ารู้สึกผิดที่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน ถึงแม้คนๆนั้นจะเป็นแทคยอนก็เถอะ
" เปล่านะ!!คุณ เปล่า โอเคๆ " แทคยอนมีท่าทีลนลานตอบไม่ถูก
‘เฮ้อ!!! เห้ย!! คุณแทคนี่อะไรเนี่ย ยอมแม่งทุกเรื่องเลยเหรอ ยังไงอยู่นะเนี่ย!!’ ความสัมพันธ์ของ2คนนี้มันยังไงเนี่ย ที่รู้แน่ๆคือเพื่อนตัวขาวเค้าเกลียดคนผิวเข้มแทบจะขาดใจตาย แต่การที่แทคยอนยอมทั้ง ปกป้องและตามใจเพื่อนเค้าขนาดนี้คงไม่ใช่ทำไปเพราะความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อนธรรมดาแล้วมั้ง
นิชคุณเดินตามคนผิวเข้มเข้าคอนโดอย่างว่าง่าย จุนโฮขับรถกลับบ้านของตนทันที
" ฉันขอโทษ.." นิชคุณก้มหน้าก้มตาพูด คนผิวขาวไม่กล้าสบตาคนตัวใหญ่ที่ยืนด้านข้างขณะที่ทั้ง2คน อยู่ในลิฟท์
" ไม่เป็นไรหรอก..เหตุสุดวิสัย..ไม่ใช่ความผิดนายหรอกน่า" คนผิวเข้มตอบเสียงร่าเริง
'ใบหน้าแบบนี้อีกแล้ว ทำไมต้องทำหน้าแอ๊บแบ๊วน่ารักๆ เวลาหน้าซิ่วหน้าขวานทุกที แม่งหาเรื่องกันรึไงวะ' คนผิวขาวถลึงตาใส่แทคยอนทันที
' เหตุสุดวิสัยบ้าบออะไรวะ ' คนผิวขาวขมวดคิ้วไม่เข้าใจในคำพูดแทคยอน
" คุณ...มันไม่แย่ขนาดนั้นหรอก .." แทคยอนยักคิ้วให้คนผิวขาว ฝ่ามือเข้มถือวิสาสะลูบหัวคนผิวขาวเบาๆเป็นเชิงปลอบ
" นายนี่มัน.." นิชคุณหันหน้าหนี ยกมือขึ้นปัดมือแทคยอนออกจากหัว
" มันไม่แย่ขนาดนั้นหรอกคุณ" แทคยอนพูดขึ้นลอยๆขณะเดินนำออกจากลิฟท์
' อย่างน้อยก็ทำให้รู้ว่าคุณไม่ได้ใจร้ายกับแทคไปทุกเรื่องใช่ไหมล่ะ'
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
" โอ้ย!! เบาหน่อยคุณ แทคเจ็บนะ" แทคยอนร้องเสียงหลง เมื่อนิชคุณพยายามถอดเสื้อออกจากแขนด้านขวาให้
" ไหนนายบอกว่าเจ็บนิดหน่อยไง" นิชคุณแสยะยิ้ม
" โอ้ย!!..พอแล้วคุณ" แทคยอนนิ่วหน้า เค้ารู้สึกปวดหัวแปลกมาตั้งแต่เช้าแล้ว แต่รอบนี้ดูจะปวดเยอะขึ้น
' โอ้ย!! ปวดอีกแล้ว แสงขาวๆที่วิ่งเข้ามาในตานี่มันน่ารำคาญจริงๆ'
แทคยอนดุเสียงดังใส่นิชคุณ จนคนร่างขาวผงะถอยหลังห่างจากตัวแทคยอน เค้าก็แค่แกล้งเล่นนิดหน่อยไม่คิดว่าอีเหมียวจะโกรธแบบนี้
" เจ็บขนาดนั้นเลยเหรอ..ขอโทษๆ!!" นิชคุณประสานมือตัวเองเข้าหากันแบบรู้สึกผิด
" ขอโทษนะคุณ..แทคไม่ได้หมายถึงคุณ" แทคยอนขอโทษนิชคุณ เค้าไม่ได้ตั้งใจจะขึ้นเสียงใส่นิชคุณเลย แต่ตอนนี้ แทคยอนต้องการยาแก้ปวดหัว บางทีเค้าอาจต้องกินมากกว่า1-2 เม็ดก็ได้
คนผิวเข้มขยับตัวเล็กน้อยก็รู้สึกหน้าวูบ แสงสีขาวจำนวนมากวิ่งเข้าใส่ตาของเค้า ' อ่า... ปวดหัวจัง' คนผิวเข้มครางเบาๆ ก่อนสติจะดับวูบลง
" เฮ้!! เป็นอะไรรึเปล่าแทค" นิชคุณรั้งตัวแทคยอนไว้ได้ทันก่อนที่เพื่อนผิวเข้มจะเอาหน้าฟาดพื้นห้องน้ำ และเจ็บมากว่าเดิม
" น้ำไม่ต้องอาบแล้ว...ฉันเช็ดตัวให้นายน่าจะดีกว่า" นิชคุณรีบถูลู่ถูกังจับคนตัวใหญ่นอนบนเตียงสีเขียวลายแมว
' รสนิยมนายนี่มันเห่ยเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน' นิชคุณนึกขำในใจ ก่อนจะเดินวนไปวนมาเพื่อหาอุปกรณ์ในการเช็ดตัวให้คนร่างใหญ่
มือขาวค่อยๆใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดใบหน้าและแขนของคนผิวเข้มแบบเบาที่สุด เค้ากลัวเหลือเกินที่จะทำให้คนที่ตอนบนเตียงตื่นขึ้นมา เพราะมันคงจะน่าอายกว่านี้ ถ้าต้องมาปรนนิบัติคนที่เค้าเคยประกาศกร้าวว่าจะเป็นศัตรูกันไปชั่วชีวิต
คนผิวขาวค่อยๆเลิกเสื้อกล้ามขึ้น และบรรจงเช็ดแผ่นหน้าอกและกล้ามเนื้อหน้าท้องของแทคยอน มือนิชคุณแตะโดนตัวของแทคยอนนิดหน่อยถึงรู้ว่าคนที่นอนอยู่ไข้ขึ้นสูงมาก เค้ารีบโทรหาจุนโฮทันที
" ปลุกคุณแทคขึ้นมากินยาซะคุณ" จุนโฮสั่ง
นิชคุณรีบเตรียมยา เตรียมน้ำอย่างรวดเร็ว
" แทค กินยาก่อน" นิชคุณสอดแขนเข้าใต้ท้ายทอยแทคยอน เค้าออกแรงยกหัวแทคยอนขึ้นในทีแรกเพื่อที่แทคยอนจะไม่ต้องออกแรงยันตัวเองขึ้นมานั่ง
" ไม่..ไม่..กิน.ไม่กินยา" คนผิวเข้มที่เหมือนครึ่งหลับครึ่งตื่นส่ายหัวไปมาใบหน้าเคร่งเครียด คิ้วผูกเข้าหากัน เหมือนกับกำลังละเมออยู่
" กินยาเถอะแทค " นิชคุณพยายามพูดให้แทคยอนยอมกินยา แต่ไม่ว่าจะพูดยังไงเจ้าตัวก็เอาแต่ส่ายหัวไปมาบนแขนของเขา
" อืม..." แทคยอนเห็นแค่ภาพชายผิวขาวลางๆ ' แทคฝันไปรึเปล่า'
" แทครักคุณนะ" แทคยอนหันตัวเข้ากอดเอวนิชคุณ ใบหน้าซุกเข้ากับหน้าท้องแบนราบของนิชคุณ
" เฮ้ย!! อะไรวะ...เป็นอะไรแทค" นิชคุณตกใจ เค้าได้ยินเต็ม2 หู 'คุณที่หมายถึงฉันรึใครวะ' นิชคุณรู้สึกใบหน้าตัวเองร้อนผ่าว และหัวใจเต้นแรงขึ้น
‘บ้า บ้า บ้า!!’ นิชคุณส่ายหัวสะบัดความคิดไร้สาระออกจากสมอง
คนผิวขาวออกแรงพยุงตัวแทคยอนขึ้นมานั่งพิงหัวเตียงได้สำเร็จ ชายผิวเข้มค่อยๆลืมตาขึ้น
ใบหน้าของแทคยอนขึ้นสีแดงจากอุณหภูมิที่ถีบตัวสูง ทำให้เหงื่อจำนวนมากผุดออกมาจากผิวซีดๆของเค้า
คนผิวขาวส่งยาให้ " กินยาก่อนนะแทค ไข้จะได้ลด"
แทคยอนรับยามาอย่างว่าง่าย เค้าวางเม็ดยาบนลิ้นและดื่มน้ำตามคำสั่งของคนผิวขาว นิชคุณช่วยพยุงร่างแทคยอนให้นอนลงกับเตียงนอน
" เหนื่อยจัง..แต่ทำไงได้ล่ะ" นิชคุณขอวิสาสะเข้าไปใช้ห้องน้ำและออกมานอนเตียงเดียวกับแทคยอน ' แค่วันนี้เท่านั้นแหละ
กริ๊ก!! ประตูห้องอลูมิเนียมเหล็มถูกเปิดออกโดยพี่ชายแทคยอน ควาน ชานชอง พี่ชายตัวโตตื่นตั้งแต่เช้าทำกับข้าวด้วยความเร็วสูง และจัดใส่กล่องข้าวมาให้น้องชายที่รักของเค้า สิ่งแรกที่เห็นเกือบทำให้ชานชองปิดซอยเลี้ยงฉลอง ปลายเท้าของคนสองคนโผล่ออกมานอกผ้าห่ม
' ในที่สุดก็มีวันนี้ ชานดีใจมากเลย ' ชานชองยิ้มแก้มปริ
" อืม.." คนผิวขาวได้ยินเสียงดังก๊อกแก๊งดังจากนอกห้อง นิชคุณสะดุ้งเฮือก เค้ารีบลงจากเตียงเพื่อไปดูต้นตอเสียง
" ใครน่ะ!!" คนผิวขาวพูดเสียงดัง ในขณะที่ตัวเองหลบอยู่หลังแจกันทรงสูง
" อ่ะขอโทษครับ ผมพี่ชายแทคยอนครับ ผมเอาข้าวเช้ามาให้น้องชาย" ชานชองตอบอย่างสงสัย เมื่อน้ำเสียงที่เค้าได้ยินมันโทนผู้ชายชัดๆ ' ไม่ว่าจะเพศอะไรชานก็รับได้ทั้งนั้นนะแทค"
ชานชองรอบยิ้มกับตัวเอง ' อยากเห็นหน้าคาตาจังแฮะ'
" ตกใจหมดครับคุณควาน " นิชคุณเดินออกมาจากหลังแจกัน ในสภาพเปลือยท่อนบน และช่วงล่างมีเพียงกางเกงบ็อกเซอร์ตัวสั้น
เคร้ง!! ตะเกียบหลุดจากมือชานชองลงสู่พื้นเบื้องล่าง ชานชองมองอย่างไม่เชื่อสายตา สมองเค้าหยุดทำงานไปชั่วขณะ สายตาชานชอง มองนิชคุณหัวจรดเท้าหลายครั้ง จนเจ้าของร่างกายรู้สึกอายแทบมุดดินหนี
" ไม่ใช่ครับ!! อย่าเข้าใจผิด..." นิชคุณปัดมือไปมาอย่างร้อนลน 2 มือขาวยกมือขึ้นปิดหน้าอกตัวเองราวกับว่าตัวเองเป็นหญิงสาว
" เอ่อ..ครับ" ชานชองยกมือลูบหน้าเบาๆ เรียกสติตัวเองกลับมา' มันคงไม่เร็วขนาดนี้หรอก'
ชานชองง่วนกับกับการเทข้าวจากกล่องลงในจานข้าว ชายร่างใหญ่จัดแจงเตรียมอาหารมื้อเช้า ในขณะที่นิชคุณไปดูอาการเจ้าของบ้าน
" แทค" นิชคุณพูดเบาๆ เค้าเลิกผ้าห่มออกจากตัวคนผิวเข้มที่เมื่อคืนบ่นหนาวๆ ตลอดทั้งคืน จนตัวเค้าต้องเสียสละร่างกายตัวเองเพื่อมอบความร้อนให้เพื่อนชาย ไออุ่นแปลกๆ และกลิ่นหอมอ่อนๆจากผิวกายแทคยอนทำให้คนนอนหลับยากอย่างนิชคุณหลับสนิท
" อืม.." เปลือกตาบางๆขยับไปมา คนผิวเข้มค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้น สิ่งแรกที่เค้าเห็นคือใบหน้าสวยๆของเพื่อนสนิท เมื่อมองต่ำลงมาก็เห็นว่าเจ้าคนตัวขาวเปลือกกายครึ่งบนอยู่ แทคยอนถลึงตัวขึ้นมานั่งอย่างรวดเร็ว
" เอ๋!!!!" แทคยอนตาโตอุทานเสียงหลง จ้องมองร่างกายป่าวเปลือยท่อนบนของนิชคุณ ก่อนจะก้มลงมองตัวเอง แทคยอนตกใจเค้าถอยหลังจนเกือบจะหงายหลังลงจากเตียง
" ย่าห์!! ไม่ใช่โว้ย " เพื่อนตัวขาวโวยวายเสียงดัง ' ไอ้พี่น้อง2 คนนี้นี่ โว้ย!!'
นิชคุณตัดสินใจฉีกเสื้อยืดแทคยอนออกเพราะมันถอดยากเหลือทน ส่วนเสื้อผ้าของแทคยอนที่มีก็เป็นแบบที่สวมใส่ยาก ส่วนสีเสื้อผ้าก็แสบตาเกินทน เมื่อไหร่เพื่อนเค้าจะเลือกแฟชั่นเสื้อผ้าให้ตัวเองได้ดีกว่านี้กันนะ การมีพี่ชายที่ทำตัวเหมือนคนรัก เป็นพวกหล่อลากดินแต่งตัวดูดีราวกับหลุดมาจากแคทวอกท์ไม่ได้ช่วยทำให้รสนิยมเพื่อนเค้าดีขึ้นมาเลย
'นายซื้อเสื้อผ้าแบบนี้ที่ไหน..ฉันจะตามไปเผาร้านมัน' นิชคุณแยกเขี้ยว คนผิวขาวันเพื่อนตัวโตเข้าห้องน้ำ แทคยอนเป็นพวกอาบน้ำวันละครั้ง และเมื่อวานนิชคุณคิดว่าแทคยอนยังไม่ได้อาบน้ำแน่ๆ
" นั่งลงดีๆ เดี๋ยวสระผมให้" นิชคุณพูดเบาๆจนแทคยอนแทบไม่ได้ยิน
" ว่าอะไรนะคุณ " แทคยอนก้มหน้าเข้าใกล้ใบหน้าคนหน้าหวานแบบไม่ได้ตั้งใจ คนผิวขาวรู้สึกถึงลมหายใจร้อนๆใกล้ๆใบหน้า เค้ารีบถอยหลังออกมานิดหน่อย ระยะหลังๆนิชคุณรู้สึกร่างกายรุ่มร้อนแปลกๆเวลาเข้าใกล้เพื่อนผิวเข้ม
" นั่งดีๆจะสระผมให้!!" นิชคุณแว๊ดใส่คนตัวใหญ่ที่ยืนจังก้าในสภาพเปลือยเกือบทั้งตัว จะเหลือก็แค่ผ้าพันเอวไว้เท่านั้น
แครก แครก แครก เสียงเล็บสัมผัสกับเส้นผมและหนังศีรษะ
" คุณใจดีจัง..อืม..สบายจัง" แทคยอนนั่งพิงอ่างอาบน้ำ ส่วนคนผิวขาวนั่งเก้าอี้ตัวเล็กด้านนอกเพื่อสระผมให้แทคยอน
" ......" นิชคุณทำปากยื่น ' แกนะแกไอคุณแกไม่น่าเลย' คนผิวขาวคิดในใจ
แทคยอนยืนอาบน้ำยื่นแขนขวาออกมานอกผ้าม่านพลาสติกสีเขียวลายแมวยิ้มแป้น ให้เพื่อนตัวขาวถือแขนข้างขวาให้
" หาผ้าคลุมตัวไปก่อนละกัน เดี๋ยวห้างเปิดฉันจะซื้อเสื้อให้นายเอง" นิชคุณหลบสายตาไปทางอื่น เค้ารู้สึกเขินเวลาที่มองกล้ามเนื้อแทคยอน อาจเป็นเพราะมันสวย และเซ็กซี่มากๆยามมีหยดน้ำเกาะพราวอยู่ก็ได้
" แทคตื่นรึยัง" ชานชองเดินเข้ามาในห้องนอน เค้าเห็นผ้าผันแผลเปื้อนเลือดนิดหน่อยที่แขนน้องชาย ก่อนที่จะมองใบหน้าแทคยอนซะอีก
" เกิดอะไรขึ้น!!" พี่หมีองค์ลง ว๊ากเสียงดัง ชานชองตรงปรี่เข้ามาหาแทคยอนทันที
" แทค!!" ชานชองหาลิ้นตัวเองแทบไม่เจอ
" ใจเย็นชาน ไม่มีอะไรหรอกน่า" แทคยอนรีบออเซาะลูบหลังพี่ชายเบาๆ
" นายยังโอเคใช่มั้ย" ชานชองจับแทคยอนหมุนตัวเป็นวงกลมเพื่อตรวจดูแผลบริเวณอื่น
" โดนอะไรมาเนี่ย"
" ขวดเหล้า" แทคยอนยิ้มแหยงๆให้พี่ชาย
" นายกินเหล้าแล้วไปมีเรื่องมาเหรอ" พี่หมีหน้าเสีย เตรียมวีนอีกรอบ ชานชองแกล้งเล่นละครแหกตานิชคุณ เค้ารู้นิสัยแทคยอนดีว่า แทคยอนทำตามคำสั่งเคร่งครัด และไม่มีวันไปมีเรื่องกับใคร
" นาย...นี่มัน!! " ชานชองขยี้หัวน้องชายด้วยความหมันเขี้ยว เค้าบิดหูกางๆของน้องชายตัวแสบและลากไปนั่งที่โต๊ะกินข้าวทันที
"โอ้ย!! ชาน แทคเจ็บน้า ..ง๊าาาา" แทคยอนเอามือจับหูตัวเองเมื่อชานชองปล่อยมือออกจากใบหูของเค้า
" เอ่อ...คุณชาน!!" ไม่ทันที่คนผิวขาวจะพูดจบ
"โอ้ย!! " นิชคุณร้องด้วยความเจ็บ
แทคยอนใช้เท้าเตะเข้าที่หน้าแข้งนิชคุณที่นั่งจุ้มปุ๊กอยู่ตรงข้ามเค้าที่โต๊ะกินข้าว เพื่อนผิวเข้มขยิบตาให้ครั้งนึง และหันไปทำหน้าตาสงสารใส่พี่ชายตัวเอง
" เป็นอะไรรึเปล่าครับคุณนิชคุณ" ชานชองหันมองตามเสียง
" เปล่าครับ..ผมเตะโดนขาโต๊ะครับ" นิชคุณทำหน้าแหยๆ
' นายแต่งเรื่องหลอกพี่ชายเนี่ยนะ ถ้ารู้กันแค่2 คนคงได้ แต่นี่รู้กันทั้งวงคงหลอกได้หรอกนะ นายโง่รึเปล่าแทคยอน ' นิชคุณขำในใจ
'แต่อย่างน้อยนายก็ทำเพื่อฉันล่ะนะ เอาเป็นว่าฉันขอบใจนายล่ะกันแทค'
ชานชองไม่ได้ถามเรื่องได้แผลมายังไง แค่เค้าเห็นเพื่อนตัวขาวมาคอยดูแลน้องชายเค้าก็รู้แล้วว่าแผลนี้เจ้าได้แต่ใดมา ชานชองรู้สึกไม่ดีที่แทคยอนเอาตัวเข้าไปปกป้องนิชคุณจนได้แผลมา แต่ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับนิชคุณ น้องชายเค้าคงเจ็บปวดไม่น้อย เหมือนที่เค้ารู้สึกกับแทคยอน
ชานชองให้นิชคุณไปทำงานในขณะที่เค้าบอกว่าจะดูแลน้องชายเอง หลังจากทั้ง3 ทานข้าวเสร็จ นิชคุณก็ไปทำงาน แทคไปนอนที่โซฟา เวลาผ่านไปจนบ่ายแล้วแทคยอนก็ยังคงหลับสนิท ชานชองออกไปซื้อข้าวให้น้องชาย
นิชคุณออกจากบริษัทตั้งแต่เที่ยงเพื่อจะไปซื้อเสื้อผ้าให้เจ้าแมวยักษ์ เค้าแวะดูเสื้อผ้าหลายร้าน เพราะต้องเลือกเสื้อแขนกุดที่เป็นซิบหน้า และกางเกงแบบยางยืดที่ถอดง่ายๆ
คนผิวขาวซื้อเสื้อผ้าเสร็จจากนั้นก็แวะไปซื้ออาหารสดไปติดบ้านให้เจ้าแมวยักษ์เพราะก่อนออกมาเค้าเห็นว่าตู้เย็นของแทคเหลือของสดเพียงนิดหน่อย ถึงแทคยอนจะไม่ชอบทำอาหารเเต่เพื่อนตัวยักษ์ของเค้าก็มักซื้อของสดมาติดห้องไว้เสมอ
บ่ายแก่ๆ นิชคุนขับรถเข้าคอนโดแทคยอน คนร่างขาวเดินเข้าคอนโดได้ง่ายๆเพราะรปภ.จำหน้านิชคุณได้ ก็เค้าหน้าตาสวยหวาน ผิวขาวบริ๊ง เด่นซะขนาดนั้น นิชคุณขึ้นมาถึงห้องแทคยอนเค้ากดอินเตอร์โฟนเเต่ไม่มีใครมาเปิดประตูให้ นิชคุณลองกดรหัสหน้าประตูเองด้วยการสุ่มกดรหัสเก่าๆของแทคยอนเมื่อ4 ปีที่แล้ว
กริ๊ก เสียงประตูปลดล็อก นิชคุณเลิกคิ้วมองกล่องกดรหัสอย่างสงสัย รหัสที่เจ้าของห้องใช้เป็นรหัสที่ตรงกับวันเดือนปีเกิดเค้า ซึ่งแทคยอนเคยอ้างว่าซูจีเป็นคนใส่รหัสให้ และนิชคุณคิดว่าซูจีทำแบบนั้นจริงๆเพราะเธอเป็นคนเอาแต่ใจเหมือนเค้า นี่ผ่านมา4 ปีแล้ว ทำไมแทคยอนยังคงใช้รหัสเดิม หรือเพราะแทคยอนขี้เกียจเปลี่ยนรหัสเพราะมันเป็นความเคยชิน คนผิวขาวสะบัดหัว
' ช่างมันเถอะ ไม่ใช่เรื่องของฉันสักหน่อย'
นิชคุณเข้ามาในห้องและพบว่าคุณชานไม่อยู่ ส่วนเจ้าแมวยักษ์นอนหลับสบายอยู่บนโซฟากลางห้อง นิชคุณจัดการเก็บของเข้าที่ทุกอย่าง
" แม่อย่า...แม่อย่า " เสียงพึมพำดังมาจากปากคนที่นอนอยู่ขณะที่คนผิวขาวเดินผ่านโซฟา นิชคุณหันมองแทคยอน บางทีแทคยอนคงกำลังฝันร้ายละมั้ง นิชคุณคิดแบบนั้นเพราะใบหน้าคนผิวเข้มยับยู่ยี่ และดูเหมือนกำลังทรมานอยู่ นิชคุณมองและเดินไปอย่างไม่ได้ใส่ใจอะไร
หลังจากเตรียมกับข้าวแล้ว นิชคุณก็ตัดสินใจมาปลุกเจ้าแมวตัวเขื่องบนโซฟา
ดวงตากลมใสก้มลงจ้องมองใบหน้าเรียวตอบสีเข้มใกล้ๆ ถึงเพื่อนทรยศคนนี้จะไม่ได้หล่อ หรือดูดี แต่หมอนี่มีผิวที่ดีพอสมควร แพขนตาสั้นๆกระดิกไปมา
' น่าแกล้งชะมัด' นิชคุณคิดแต่ก็ต้องยั้งใจไว้เพราะวันนี้แทคยอนป่วย
" แทคตื่นได้แล้ว...แทคกินข้าวกัน" นิชคุณสะกิดแขนแทคยอนเบาๆ
" ไม่!! "
คนผิวเข้มตาเบิกโพลงและโดดลงจากโซฟาอย่างรวดเร็วแต่อาจด้วยความอ่อนล้าของร่างกายทำให้ แทคยอนล่วงตกจากโซฟาและเอาแขนด้านที่เจ็บกระแทกลงพื้นอย่างแรง
" อั่ก!! " แทคยอนพยายามถัดตัวหนีภาพร่างคนตรงหน้าจนสุดกำแพงห้อง
" ไม่!! ไม่เอา..อย่า." ชายผิวสีตัวสั่นเป็นหมาจนตรอก เค้าก้มหน้างุด ลำแขนใหญ่กกกอดขาตัวเองไว้แน่นราวกับจะมีคนมาช่วงชิงมันไป
" แทค!!" นิชคุณตะโกนเสียงดังปลุกแทคยอนให้หลุดออกจากพวังค์
เพื่อนผิวเข้มเงยหน้าขึ้นดวงตาเบิกโพลง ล่องลอยคราบน้ำตาบนใบหน้าทำให้เห็นว่าแทคยอนร้องไห้ และหายใจหอบหนักไม่หยุด นิชคุณพยุงแทคยอนขึ้นมานั่งบนโซฟา เพื่อนผิวเข้มนั่งพิงโซฟาถอนหายใจยาวราว5-10นาที ก่อนจะสงบลง และปรืบตาหลับไปอีกครั้ง
นิชคุณไม่กล้าปลุกแทคแล้ว เค้าปล่อยเพื่อนตัวใหญ่นอนเท่าที่อยากนอน ไม่กี่นาทีแทคยอนก็ลุกขึ้นมานั่งเอง
"นายฝันร้ายแล้วก็ละเมอ" นิชคุณบอกแทคยอนหลังจากไปหยิบจานข้าวมาให้แทคยอนที่โซฟาแทนเพราะเห็นทีว่า ถ้าต้องเดินไปถึงโต๊ะกินข้าวเพื่อนเค้าอาจจะเป็นลมอีกก็ได้
" ฝัน.? ละเมอ??" แทคยอนทำสีหน้างงเอียงคอมองนิชคุณ
"ฝันอะไร...?? " แทคยอนลงมือตักข้าวกินเอง ปล่อยให้คนผิวขาวย่นคิ้วด้วยความฉงน
' จำไม่ได้งั้นเหรอ ขวดแก้วฟาดโดนหัวด้วยรึเปล่าฟะตอนนั้นน่ะ' นิชคุณครุ่นคิด
" กินยาซะ" คนผิวขาวส่งยาให้แทคยอน แทคยอนรับยามากินอย่างว่าง่าย จากนั้นนิชคุณก็จัดการทำความสะอาดห้องให้แทคยอน ผู้ชายคนนี้ซกมกเป็นที่1 อาทิตย์นึงจะทำความสะอาดบ้าน ซักผ้าครั้งนึง ซึ่งดูจากกองเสื้อผ้าก็คาดว่าไม่เมื่อวานก็วันนี้แทคยอนจะต้องลุกมาเก็บห้องแน่ๆ เพราะเค้าจะไม่มีเสื้อผ้าใส่
' คราวซวยของเราสินะ ต้องมาดูแลหมอนี่เพราะความคึกคะนองของตัวเอง' คนผิวขาวผ่อนลมหายใจทางจมูกอย่างแรง แต่ถ้าไม่ได้แทคยอนช่วยไว้ หน้าเค้าคงยับเยินไปแล้ว ถึงจะพึ่งหมอศัลยกรรมก็อาจต้องยกเครื่องหน้าใหม่หมด นี่เป็นสาเหตุให้นิชคุณไม่เอ่ยปากอะไร
" ไม่ต้องทำก็ได้นะคุณ..เดี๋ยวแทคทำเอง" คนผิวเข้มใช้มือซ้ายดึงเสื้อยืดมาจากมือคนผิวขาวเบาๆ และค่อยๆใช้มือข้างนั้นขยุ้มเสื้อผ้าโยนใส่ตะกร้า แทคยอนหิ้วตระกร้าด้วยมือข้างเดียวเพื่อเอาไปใส่เครื่องซักผ้า
" ไปนอนซะแทค.เดี๋ยวฉันทำเอง" นิชคุณเดินปรี่เข้าหาแทคยอน
คนผิวเข้มหยุดเดินและหันหลังกลับมา " แทคแขนเจ็บข้างเดียวนะคุณ ไม่ได้อัมพาตทั้งตัว"
อุ๊บ!! สันจมูกของคนผิวขาวกระแทกเข้ากับคางของแทคยอนอย่างจัง นิชคุณยกมือขึ้นจับสันจมูก เค้ารู้สึกเหมือนจมูกกระแทกกับของแข็งๆ เลือดอุ่นๆไหลออกมาจากรูจมูกของนิชคุณ
" คุณ !! " แทคยอนร้องเสียงหลง แทคยอนดึงสายคล้องแขนออกจากคอด้วยความเร็วแสง เค้าอุ้มคนตัวขาวจนตัวลอย คนผิวเข้มค่อยๆวางตัวนิชคุญบนเคาเตอร์ห้องครัวติดกับตู้เย็น แทคยอนเปิดตู้เย็นหยิบผ้าเย็นแบบเป็นซองใช้แล้วทิ้งออกมาพร้อมกับน้ำแข็งก้อน มือใหญ่ทำงานอย่างคล่องแคล่ว
" เงยหน้าขึ้นช้าๆ" คนร่างใหญ่พูด
นิชคุณเงยหน้าตามอย่างว่าง่าย แทคยอนเอาผ้าห่อน้ำแข็งมาน้ำโป่ะลงบนสันจมูกคนผิวขาว
" เจ็บมากรึเปล่า แทคขอโทษ" คนผิวเข้มทำหน้าตารู้สึกผิดมากๆ
" ไม่เจ็บ..แต่เย็น" นิชคุณยิ้ม
'ผู้หญิงที่ได้นายไป เค้าโชคดีจริงๆ นายที่ดูเป็นนายก่อนที่จะมีซูจีเข้ามา' นิชคุณไม่เข้าใจตัวเองเลย เรื่องเมื่อ4 ปีก่อนหน้านี้ เค้าเสียใจที่เสียซูจีไป และโกรธที่แทคหักหลังเค้า แต่ตัวเค้าเองก็เสียใจที่สูญเสียเพื่อนที่ดีแบบแทคยอนไปด้วยเช่นกัน
" เย็นมากไปเหรอ" คนผิวเข้มขยับผ้าห่อน้ำแข็งเคลื่อนที่ไปตำแหน่งอื่นบ้าง
" จมูกนายแดงหมดเลย" แทคยอนย่นคิ้วเข้าหากัน
" เลือดหยุดไหลแล้วมั้ง" นิชคุณเปรย เค้ารู้สึกแบบนั้น คนผิวขาวมองแขนแทคยอนแทน เค้าเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าแทคยอนใช้มือข้างที่ถนัดกดผ้าเย็นให้เค้า และตะกี้หมอนี่อุ้มเค้ามาได้ไงเนี่ย แผลฉีกพอดี
" แทคแขนนาย" นิชคุณโดดลงจากเคาเตอร์ครัวอย่างรวดเร็ว และกระแทกกับตัวคนผิวเข้มที่ยืนจังก้าอยู่ตรงหน้า ทั้งคู่ล้มลงไปนอนที่พื้นด้วยกัน โดยมีแทคยอนอยู่ด้านล่าง และนิชคุณคร่อมทับแทคยอนอยู่ โชคดีตรงนิชคุณรู้ตัวก่อนแทค เค้าใช้ท่อนแขนตัวเองรองหัวแทคยอนไว้
" โอ้ย!!..." ทั้งคู่ร้องประสานเสียง นิชคุณรีบรุกออกจากตัวแทคยอนทันที เพราะเค้าเกิดความรู้สึกแปลกๆเมื่อคร่อมอยู่บนตัวอีแมวยักษ์ มันเป็นความรู้สึกที่หนักไปทางเรื่องอารมณ์
แทคยอนยันตัวขึ้น เค้าหัวเราะเมื่อเห็นคนผิวขาวนั่งหน้าแดง โดยที่เจ้าแมวยักษ์คิดไปเองว่าคนผิวขาวอายที่ตัวเองซุ่มซ่ามบ่อย แต่ความจริงแล้ว นิชคุณหน้าแดงเพราะดันรู้สึกดีกับเจ้าแมวยักษ์ตะหาก
นิชคุณพาแทคไปนั่งที่โซฟา และจัดการใส่ที่คล้องแขนให้เหมือนเดิม โชคดีที่แผลไม่ฉีก แต่แทคยอนดูจะเจ็บมากเมื่อรู้ตัวว่ากำลังใช้แขนข้างขวาอยู่
" เดี๋ยวซักผ้าเสร็จ ฉันจะพานายไปทำแผลที่โรงบาลนะ" นิชคุณพูดเสียงอ่อนโยน
" อืม..แทคนอนนะ" แทคยอนพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนล้า ก่อนจะล้มตัวลงนอน
" อืม เสร็จแล้วจะปลุก" คนตัวขาวเดินเข้าไปใกล้แทคยอน เค้าก้มตัวลงใช้มือลูบผมดกดำของแทคยอนเบาๆ2-3 ที ก่อนจะพาร่างตัวเองไปทำงาน
วันนี้นิชคุณรู้สึกเหมือนตัวเองได้ย้อนกลับไปในอดีตเมื่อก่อนหน้านี้ ก่อนหน้าที่จะได้รักซูจี มันทำให้เค้าคิดว่าแทคยอนเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไหร่นะ ผู้ชายที่แสนใจดี ทำทุกอย่างเพื่อคนรอบตัว และดูมีความสุขตลอดเวลาคนนั้นหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ เมื่อไหร่กันที่เค้าและแทคยอนเริ่มมีช่องว่างระหว่างกัน
เพียงแต่วันนี้นิชคุณรู้สึกว่าตัวเองได้ย้อนวันเวลากลับไปเมื่อวันวานเก่า วันที่แสนมีความสุข
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น