ไฟรักปมแค้น4

คลุมเคลือ


บทที่4 :  อยากรู้อยากเห็น


บ้านสีขาวสไตส์วินเทจแบบอังกฤษ เครื่องเรือนภายในก็ต้องเข้าชุดกับตัวบ้าน ถึงแม้เจ้าของบ้านจะชอบอะไรแบบเรียบหรูไม่ฟุ้งฟิ้งก็เหอะ สิ่งที่บรุษผิวสีเข้มต้องการคือ

เตียงนอนขนาดคิงไซส์สีขาว ฟูกนอน ผ้าคลุมเตียงสีเขียวพาสเทล ผ้าห่ม หมอน  โซฟาหุ้มเบาะยาวขนาดพอเหมาะกับตัวเค้า และอ่างจากุจซี่ที่เป็นระบบน้ำวน เครื่องทำน้ำอุ่น ส่วนเครื่องเรือนบางส่วนที่มีในบ้าน เค้าอยากให้ยกออกไป จะเอาไปให้ใครก็ได้เค้าไม่ใส่ใจสักนิด  สิ่งที่แทคยอนต้องการมีแค่นี้

" แค่นี้เองเหรอครับ" คนร่างขาวจ้องหน้าคนผิวสีเข้มแบบไม่อยากเชื่อ หมอนี่เป็นลูกค้าที่ไม่มีความเรื่องมากเอาซะเลย

" อืม..แค่นี้ เอาไว้ฉันคิดอะไรออกฉันจะบอกนะ" แทคยอนสบตาคนผิวขาวและยิ้มให้บางๆ

" แล้วพวกของแต่งบ้านล่ะครับ ถ้าคุณไม่ชอบชิ้นเก่าๆ ลองดูแบบอื่นไหม  เฟอร์นิเจอร์  เครื่องครัวอะไรพวกนี้" นิชคุณรีบพูดต่อ  เค้ารีบเปิดหนังสือแต่งบ้านให้แทคยอนดูอย่างรวดเร็ว

" ฉันชอบบ้านโล่งๆ ไม่ต้องประดับอะไรเยอะ ส่วนเรื่องเข้าครัวตัดไปได้เลย ฉันไม่ชอบทำ สั่งมากินง่ายกว่า" แทคยอนส่งยิ้มให้นิชคุณอีกครั้ง

"ถามได้ไหมครับว่าทำไมคุณถึงอยากได้บ้านหลังนี้" นิชคุณถามเข้าเรื่อง จุนซูบอกว่าผู้ชายคนนี้เป็นเพื่อนจุนซูแน่ๆ

" แค่เห็นว่ามันสวยน่ะ " คนผิวสีเข้มตอบแค่สั้นๆ บ่งบอกว่าเค้าไม่สะดวกใจจะพูดเรื่องนี้

'แต่คุณทำเหมือนคุณไม่ได้อยากได้มันเลย ย้ายมาอยู่ข้าวของก็ไม่มี แถมไม่คิดจะตกแต่งบ้านด้วย ช่างเป็นผู้ชายที่ไร้ความละเอียดอ่อนจริงๆ ทั้งที่ดูเป็นคนอ่อนโยนรักครอบครัว'

นิชคุณคิดแล้วก็เสียใจ บ้านที่สร้างมากับมือต้องมาอยู่กับคนแบบนี้

" ทำระบบไฟให้หน่อยได้ไหม ฉันอยากได้ระบบอัตโนมัติน่ะ ทั้งหลัง รวมทางเดินหน้าบ้านด้วย " คนผิวเข้มพูดแบบเพิ่งนึกขึ้นได้

" ครับได้ครับ" นิชคุณยิ้มรับ 

แทคยอนฝากจัดการเรื่องบ้านจนกว่าจะเสร็จเค้าจะไปนอนโรงแรมกับจุนโฮก่อน  หลังจากนั้น2วัน แทคยอนก็กลับมาพร้อมกับคอนเทรนเนอร์คันเล็ก 3 คัน ตอนที่เห็นพนักงานย้ายของกัน  นิชคุณเเปลกใจมาก ดูเป็นของชิ้นใหญ่ทุกอย่างมันถูกแพคอย่างดีจนไม่รู้ข้างในเป็นอะไร มีช่างติดตั้งเป็นคนต่างชาติเข้ามา3 คน  ประมาณครึ่งวันก็กลับไป

หลังจากนั้น2 วันเค้าก็มีโอกาสเข้าไปจัดการเรื่องรายละเอียดในบ้าน แต่ทุกอย่างยังคงเดิม มีเพียงห้องนอน2 ห้องและห้องนอนสำหรับแขกอีกห้องที่ถูกปิดตายไว้ และล็อคด้วยกุญแจแน่นหนา ของในตู้คอนเทรนเนอร์อาจอยู่ใน3 ห้องนั้น   ส่วนเจ้าของบ้านก็เอาแต่หมกตัวอยู่ในห้องไหนสักห้องไม่ออกมาเลย

คุณแทคยอนที่เคารพเขียนโน๊ตแปะไว้ที่ประตูตู้เย็นหลายต่อหลายแผ่น เค้าบอกว่ามีอะไรให้เขียนข้อความทิ้งไว้

'หมอนี่แอบทำอะไรลับๆล่อแน่ พวกทำธุรกิจมืดรึเปล่าฟะ' นิชคุณย่นคิ้ว เพื่อนบ้านคนนี้ดูพิศดารมาก

จุนซู และนิชคุณแอบสืบประวัติของ ปาร์ค แทคยอน ทำให้รู้ว่าเค้าเป็นลูกชายคนโตของตระกลูปาร์คเจ้าของธรุกิจขนาดใหญ่ทั่วโลก  ดีกรีMIT และ oxford เรียนจบในปีครึ่ง และเข้ารับตำแหน่งCEOต่อจากพ่อมาได้ปีเดียว ทำยอดให้บริษัทมากกว่าพันล้านในระยะเวลา3 เดือน ประวัติก่อนหน้านั้นก็งูๆปลาๆอยู่บ้านเที่ยวเล่นไปวันๆ

ทำไมอยู่ๆคุณแทคเค้าถึงได้มาอยู่เกาหลีฟะ ไม่ทำงานแล้วรึไง หรือพักร้อนน่ะน้องด้งถามจุนซู 

" ทำไมนายสนใจมันรึไงเฮอะ!!  ไอ้เด็กแสบ !!"  จุนซูทำสีหน้าไม่พอใจเอามากๆ

" อืม ก็เค้าเป็นเพื่อนพี่จุนนี่” ด้งหยักคิ้วให้

" นายนี่มันร่าน!! จริงๆ อย่างงี้ต้องสั่งสอนให้รู้ว่านายเป็นของใคร"  พูดจบจุนซูก็พลิกตัวอูยองให้นอนลงกับโซฟาในห้องทำงาน

 " อื้อ" ริมฝีปากของจุนซูทามทับลงบนปากเล็กๆของด้งน้อย

" จุนเค  จุนเค!! " เสียงดังมาจากห้องประตูห้องของจุนเค เจ้าของเสียงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเจ้าหมียักษ์ชาน  หมอนี่มันว่างเทียวไปเทียวมาบริษัทเค้าทุกวันรึไงวะ

" ย่า!!  จุนเค   ฉันรู้นะนายอยู่ในน้าน " ชานซองโวยวายเสียงดังขึ้น

" พี่จุนซูฮะ พะ..พี่ฮะ "  ด้งครางเสียงไม่พอใจเมื่อจุนซูพละออกไปจากตัวเค้า แล้วดึงเค้าให้ขึ้นมานั่ง และจัดการติดกระดุมเสื้อผ้าให้เรียบร้อย 

" 10 นาทีนะเด็กน้อย ไม่งั้นไอ้หมีมันพังประตูเข้ามาแน่" จุนซูหอมแก้มด้งเบาๆ และรีบเดินไปเปิดประตูให้หมีชาน

" ไอ้บ้าแกทำอะไรอยู่วะ " ชานหันไปสบตาเข้ากับเลขาตัวเล็กของจุนซูเข้า  เค้ารีบบอกให้จุนซูไล่เลขาออกไปก่อน  อูยองหันมาทำตาเขียวใส่แวปนึงและเดินออกจากห้องทำงานจูนซู

" มีอะไรว่ามา ไอ้หมีควาย แหกปากเป็นหมีแดกผึ้งเลยนะครับ จุนเคคิดในใจ

ชานชองเดินเข้ามานั่งที่โซฟาด้วยท่าทีต่างไปจากเดิมมาก เค้าดูกระวนกระวาย กังวลใจสุดๆ

" จุนเค นายว่าฉันเหมือนเกย์เปล่าวะ " ชานซองพูดด้วยน้ำเสียงละล่ำละลัก

" ไม่นี่ ทำไมล่ะ" จุนเคพูดเสียงเรียบ

 " ทำไมนายเป็นเกย์รึไง " จุนเคพูดอีก

" เฮ้ย!! ฉันไม่ใช่นะโว้ย" ชานชองร้องเสียงหลง

" แล้วแกถามทำไมวะ " จุนเคพูดต่อ 

" ฉันแค่รู้สึกว่า ฉัน..เจอ..ผู้ชายคนนึง..และ...ฉันถูกใจเค้า"  ชานชองพูดติดอ่าง

 " แต่ฉันไม่ใช่เกย์นะเว้ยฉันรักผู้หญิงมาตลอด" ชานชองรีบพูดทันที

" แล้วไงวะ ชอบผู้ชายก็ไม่จำเป็นต้องเป็นเกย์ก็ได้นี่ " จุนเคยังคงพูดเสียงเรียบ

" เฮ้ย!! ชอบผู้ชายก็ต้องเป็นเกย์อะดิ " ชานชองเถียง

" งั้นแกก็เป็นเกย์" จุนเคเริ่มขมวดคิ้วรำคาญไอ้หมีควายล่ะ

" เปล่านะโว้ย!! ฉันไม่ได้เป็นเกย์สักหน่อย แกก็รู้ " ชานชองเสียงดัง  และ ลุกขึ้นเดินวนไปวนมา

" งั้นแกก็เป็นไบเว้ยชาน  ไบน่ะรักได้ทั้งหญิงและชาย " " เสือไบอ่ะรู้จักรึเปล่า"จุนเคประชดใส่หน้าชานซอง

" แกออกไปได้แล้วฉันจะทำงานแล้ว ไร้สาระจริงๆเลย"

จุนเคลุนหลังชานชองที่ยืนเเข็งเป็นหินกับคำทัพท์ใหม่  ' เชี่ยเสือใบนี่มันแย่กว่าเป็นเกย์อีกนะโว้ย' ชานซองร้องไห้ในใจ 

จุนซูไล่ชานชองออกนอกประตูห้องไปพร้อมกดโทรศัพท์เรียกด้งกลับมาสานกิจกรรมที่ค้างไว้ต่อ

 อ๊อก อ้วก!!

 มือเรียวสีเข้มเกาะขอบชักโครกไม่ไหวติง  ร่างกายใหญ่นั่งจ่อเกยคางไว้บนที่นั่งชักโครก  เค้าเริ่มมีอาการคลื่นใส้อาเจียนมาตั้งแต่เมื่อวานเย็น   ตอนแรกก็คิดว่าน่าจะเกี่ยวกับอาหารเป็นพิษ เพราะเค้าไม่เคยกินอาหารเกาหลีเลย

แต่วันนี้ดูจากอาการโดยรวมแล้ว เค้ารู้ตัวว่าทำไม แทคยอนกดน้ำชักโครก และค่อยๆขยับตัวมานอนคู้ตัวข้างกำแพงห้องน้ำ  เวลานี้เค้าอยากหลับเหลือเกิน 

Rrrrrrrrrrrrrrrrr

เสียงอะไรน่ะ แทคยอนลืมตาตื่นขึ้นหลังจากเพิ่งหลับไปได้ไม่ถึง10 นาที เค้าหยิบมือถือออกมาและกดรับ

"แทคทำไมไม่มาเอาของ ห๊ะ!! อยู่ที่บ้านนั่นใช่ไหมเดี๋ยวฉันเข้าไป" น้ำเสียงปลายสายแสดงความไม่พอใจ

"............"
"ย่ะ!! อย่ามาเงียบใส่นะ  นายเป็นอะไรรึเปล่า เดี๋ยวฉันจะเข้าไป" ปลายสายเริ่มแสดงน้ำเสียงแห่งความห่วงใย

เอี๊ยด!! รถสุดหรูยี่ห้อcute porsche boxstex วิ่งมาจอดหน้าบ้านของเพื่อนบ้านเค้าในเวลาเกือบ6 โมงเย็น เจ้าของรถเป็นผู้หญิงผิวขาวสวยใสสไตส์นักร้องเกาหลีที่กำลังฮอตทุกวันนี้ เธอถือกล่องข้าวของพะรุงพะรังวิ่งเข้าไปในบ้านหลังสีขาว

"ก็ไม่แปลกที่จะมีแฟนสวย ก็รวยขนาดซื้อบ้านพี่คิมได้อะนะ" นิชคุณคิดในใจ  ก่อนจะดึงผ้าม่านห้องรับแขกให้ปิดลง



ความคิดเห็น