คลุมเคลือ
บทที่4 : อยากรู้อยากเห็น
บ้านสีขาวสไตส์วินเทจแบบอังกฤษ
เครื่องเรือนภายในก็ต้องเข้าชุดกับตัวบ้าน ถึงแม้เจ้าของบ้านจะชอบอะไรแบบเรียบหรูไม่ฟุ้งฟิ้งก็เหอะ
สิ่งที่บรุษผิวสีเข้มต้องการคือ
เตียงนอนขนาดคิงไซส์สีขาว
ฟูกนอน ผ้าคลุมเตียงสีเขียวพาสเทล ผ้าห่ม หมอน
โซฟาหุ้มเบาะยาวขนาดพอเหมาะกับตัวเค้า และอ่างจากุจซี่ที่เป็นระบบน้ำวน เครื่องทำน้ำอุ่น
ส่วนเครื่องเรือนบางส่วนที่มีในบ้าน เค้าอยากให้ยกออกไป จะเอาไปให้ใครก็ได้เค้าไม่ใส่ใจสักนิด สิ่งที่แทคยอนต้องการมีแค่นี้
" แค่นี้เองเหรอครับ"
คนร่างขาวจ้องหน้าคนผิวสีเข้มแบบไม่อยากเชื่อ หมอนี่เป็นลูกค้าที่ไม่มีความเรื่องมากเอาซะเลย
" อืม..แค่นี้ เอาไว้ฉันคิดอะไรออกฉันจะบอกนะ"
แทคยอนสบตาคนผิวขาวและยิ้มให้บางๆ
" แล้วพวกของแต่งบ้านล่ะครับ
ถ้าคุณไม่ชอบชิ้นเก่าๆ ลองดูแบบอื่นไหม เฟอร์นิเจอร์ เครื่องครัวอะไรพวกนี้" นิชคุณรีบพูดต่อ เค้ารีบเปิดหนังสือแต่งบ้านให้แทคยอนดูอย่างรวดเร็ว
" ฉันชอบบ้านโล่งๆ
ไม่ต้องประดับอะไรเยอะ ส่วนเรื่องเข้าครัวตัดไปได้เลย ฉันไม่ชอบทำ สั่งมากินง่ายกว่า"
แทคยอนส่งยิ้มให้นิชคุณอีกครั้ง
"ถามได้ไหมครับว่าทำไมคุณถึงอยากได้บ้านหลังนี้"
นิชคุณถามเข้าเรื่อง จุนซูบอกว่าผู้ชายคนนี้เป็นเพื่อนจุนซูแน่ๆ
" แค่เห็นว่ามันสวยน่ะ
" คนผิวสีเข้มตอบแค่สั้นๆ บ่งบอกว่าเค้าไม่สะดวกใจจะพูดเรื่องนี้
'แต่คุณทำเหมือนคุณไม่ได้อยากได้มันเลย
ย้ายมาอยู่ข้าวของก็ไม่มี แถมไม่คิดจะตกแต่งบ้านด้วย ช่างเป็นผู้ชายที่ไร้ความละเอียดอ่อนจริงๆ
ทั้งที่ดูเป็นคนอ่อนโยนรักครอบครัว'
นิชคุณคิดแล้วก็เสียใจ
บ้านที่สร้างมากับมือต้องมาอยู่กับคนแบบนี้
" ทำระบบไฟให้หน่อยได้ไหม
ฉันอยากได้ระบบอัตโนมัติน่ะ ทั้งหลัง รวมทางเดินหน้าบ้านด้วย " คนผิวเข้มพูดแบบเพิ่งนึกขึ้นได้
" ครับได้ครับ"
นิชคุณยิ้มรับ
แทคยอนฝากจัดการเรื่องบ้านจนกว่าจะเสร็จเค้าจะไปนอนโรงแรมกับจุนโฮก่อน หลังจากนั้น2วัน แทคยอนก็กลับมาพร้อมกับคอนเทรนเนอร์คันเล็ก
3 คัน ตอนที่เห็นพนักงานย้ายของกัน นิชคุณเเปลกใจมาก
ดูเป็นของชิ้นใหญ่ทุกอย่างมันถูกแพคอย่างดีจนไม่รู้ข้างในเป็นอะไร มีช่างติดตั้งเป็นคนต่างชาติเข้ามา3
คน ประมาณครึ่งวันก็กลับไป
หลังจากนั้น2 วันเค้าก็มีโอกาสเข้าไปจัดการเรื่องรายละเอียดในบ้าน
แต่ทุกอย่างยังคงเดิม มีเพียงห้องนอน2 ห้องและห้องนอนสำหรับแขกอีกห้องที่ถูกปิดตายไว้
และล็อคด้วยกุญแจแน่นหนา ของในตู้คอนเทรนเนอร์อาจอยู่ใน3 ห้องนั้น ส่วนเจ้าของบ้านก็เอาแต่หมกตัวอยู่ในห้องไหนสักห้องไม่ออกมาเลย
คุณแทคยอนที่เคารพเขียนโน๊ตแปะไว้ที่ประตูตู้เย็นหลายต่อหลายแผ่น
เค้าบอกว่ามีอะไรให้เขียนข้อความทิ้งไว้
'หมอนี่แอบทำอะไรลับๆล่อแน่
พวกทำธุรกิจมืดรึเปล่าฟะ' นิชคุณย่นคิ้ว เพื่อนบ้านคนนี้ดูพิศดารมาก
จุนซู และนิชคุณแอบสืบประวัติของ
ปาร์ค แทคยอน ทำให้รู้ว่าเค้าเป็นลูกชายคนโตของตระกลูปาร์คเจ้าของธรุกิจขนาดใหญ่ทั่วโลก ดีกรีMIT และ oxford
เรียนจบในปีครึ่ง และเข้ารับตำแหน่งCEOต่อจากพ่อมาได้ปีเดียว
ทำยอดให้บริษัทมากกว่าพันล้านในระยะเวลา3 เดือน ประวัติก่อนหน้านั้นก็งูๆปลาๆอยู่บ้านเที่ยวเล่นไปวันๆ
' ทำไมอยู่ๆคุณแทคเค้าถึงได้มาอยู่เกาหลีฟะ
ไม่ทำงานแล้วรึไง หรือพักร้อนน่ะ' น้องด้งถามจุนซู
" ทำไมนายสนใจมันรึไงเฮอะ!! ไอ้เด็กแสบ !!" จุนซูทำสีหน้าไม่พอใจเอามากๆ
" อืม ก็เค้าเป็นเพื่อนพี่จุนนี่”
ด้งหยักคิ้วให้
" นายนี่มันร่าน!!
จริงๆ อย่างงี้ต้องสั่งสอนให้รู้ว่านายเป็นของใคร" พูดจบจุนซูก็พลิกตัวอูยองให้นอนลงกับโซฟาในห้องทำงาน
" อื้อ" ริมฝีปากของจุนซูทามทับลงบนปากเล็กๆของด้งน้อย
" จุนเค จุนเค!! " เสียงดังมาจากห้องประตูห้องของจุนเค
เจ้าของเสียงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเจ้าหมียักษ์ชาน หมอนี่มันว่างเทียวไปเทียวมาบริษัทเค้าทุกวันรึไงวะ
" ย่า!! จุนเค
ฉันรู้นะนายอยู่ในน้าน " ชานซองโวยวายเสียงดังขึ้น
" พี่จุนซูฮะ พะ..พี่ฮะ
" ด้งครางเสียงไม่พอใจเมื่อจุนซูพละออกไปจากตัวเค้า
แล้วดึงเค้าให้ขึ้นมานั่ง และจัดการติดกระดุมเสื้อผ้าให้เรียบร้อย
" 10 นาทีนะเด็กน้อย
ไม่งั้นไอ้หมีมันพังประตูเข้ามาแน่" จุนซูหอมแก้มด้งเบาๆ และรีบเดินไปเปิดประตูให้หมีชาน
" ไอ้บ้าแกทำอะไรอยู่วะ
" ชานหันไปสบตาเข้ากับเลขาตัวเล็กของจุนซูเข้า เค้ารีบบอกให้จุนซูไล่เลขาออกไปก่อน อูยองหันมาทำตาเขียวใส่แวปนึงและเดินออกจากห้องทำงานจูนซู
" มีอะไรว่ามา ไอ้หมีควาย
แหกปากเป็นหมีแดกผึ้งเลยนะครับ จุนเคคิดในใจ
ชานชองเดินเข้ามานั่งที่โซฟาด้วยท่าทีต่างไปจากเดิมมาก
เค้าดูกระวนกระวาย กังวลใจสุดๆ
" จุนเค นายว่าฉันเหมือนเกย์เปล่าวะ
" ชานซองพูดด้วยน้ำเสียงละล่ำละลัก
" ไม่นี่ ทำไมล่ะ"
จุนเคพูดเสียงเรียบ
" ทำไมนายเป็นเกย์รึไง " จุนเคพูดอีก
" เฮ้ย!! ฉันไม่ใช่นะโว้ย"
ชานชองร้องเสียงหลง
" แล้วแกถามทำไมวะ
" จุนเคพูดต่อ
" ฉันแค่รู้สึกว่า
ฉัน..เจอ..ผู้ชายคนนึง..และ...ฉันถูกใจเค้า"
ชานชองพูดติดอ่าง
" แต่ฉันไม่ใช่เกย์นะเว้ยฉันรักผู้หญิงมาตลอด"
ชานชองรีบพูดทันที
" แล้วไงวะ ชอบผู้ชายก็ไม่จำเป็นต้องเป็นเกย์ก็ได้นี่
" จุนเคยังคงพูดเสียงเรียบ
" เฮ้ย!! ชอบผู้ชายก็ต้องเป็นเกย์อะดิ
" ชานชองเถียง
" งั้นแกก็เป็นเกย์"
จุนเคเริ่มขมวดคิ้วรำคาญไอ้หมีควายล่ะ
" เปล่านะโว้ย!! ฉันไม่ได้เป็นเกย์สักหน่อย
แกก็รู้ " ชานชองเสียงดัง และ ลุกขึ้นเดินวนไปวนมา
" งั้นแกก็เป็นไบเว้ยชาน ไบน่ะรักได้ทั้งหญิงและชาย " " เสือไบอ่ะรู้จักรึเปล่า"จุนเคประชดใส่หน้าชานซอง
" แกออกไปได้แล้วฉันจะทำงานแล้ว
ไร้สาระจริงๆเลย"
จุนเคลุนหลังชานชองที่ยืนเเข็งเป็นหินกับคำทัพท์ใหม่ ' เชี่ยเสือใบนี่มันแย่กว่าเป็นเกย์อีกนะโว้ย'
ชานซองร้องไห้ในใจ
จุนซูไล่ชานชองออกนอกประตูห้องไปพร้อมกดโทรศัพท์เรียกด้งกลับมาสานกิจกรรมที่ค้างไว้ต่อ
อ๊อก อ้วก!!
มือเรียวสีเข้มเกาะขอบชักโครกไม่ไหวติง ร่างกายใหญ่นั่งจ่อเกยคางไว้บนที่นั่งชักโครก เค้าเริ่มมีอาการคลื่นใส้อาเจียนมาตั้งแต่เมื่อวานเย็น ตอนแรกก็คิดว่าน่าจะเกี่ยวกับอาหารเป็นพิษ เพราะเค้าไม่เคยกินอาหารเกาหลีเลย
แต่วันนี้ดูจากอาการโดยรวมแล้ว
เค้ารู้ตัวว่าทำไม แทคยอนกดน้ำชักโครก และค่อยๆขยับตัวมานอนคู้ตัวข้างกำแพงห้องน้ำ เวลานี้เค้าอยากหลับเหลือเกิน
Rrrrrrrrrrrrrrrrr
เสียงอะไรน่ะ แทคยอนลืมตาตื่นขึ้นหลังจากเพิ่งหลับไปได้ไม่ถึง10
นาที เค้าหยิบมือถือออกมาและกดรับ
"แทคทำไมไม่มาเอาของ
ห๊ะ!! อยู่ที่บ้านนั่นใช่ไหมเดี๋ยวฉันเข้าไป" น้ำเสียงปลายสายแสดงความไม่พอใจ
"............"
"ย่ะ!! อย่ามาเงียบใส่นะ นายเป็นอะไรรึเปล่า เดี๋ยวฉันจะเข้าไป" ปลายสายเริ่มแสดงน้ำเสียงแห่งความห่วงใย
เอี๊ยด!! รถสุดหรูยี่ห้อcute
porsche boxstex วิ่งมาจอดหน้าบ้านของเพื่อนบ้านเค้าในเวลาเกือบ6
โมงเย็น เจ้าของรถเป็นผู้หญิงผิวขาวสวยใสสไตส์นักร้องเกาหลีที่กำลังฮอตทุกวันนี้
เธอถือกล่องข้าวของพะรุงพะรังวิ่งเข้าไปในบ้านหลังสีขาว
"ก็ไม่แปลกที่จะมีแฟนสวย
ก็รวยขนาดซื้อบ้านพี่คิมได้อะนะ" นิชคุณคิดในใจ ก่อนจะดึงผ้าม่านห้องรับแขกให้ปิดลง
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น