ไฟรักปมแค้น3

เพื่อนบ้านใหม่

บทที่3 : เจ้าของบ้าน


            ตึกตึกตึก!!  

เสียงฝีเท้ากระทบพื้นกระเบื้องจุนซูรีบวิ่งออกจากบริษัทเค้าเกือบชนเข้ากับพนักงานหลายคนในบริษัท จนมาเจอเข้ากับชานชองที่กำลังขับรถออกจากบริษัทออกจากบริษัท    

ชานชองเลยอาสาจะไปส่งจุนซูที่บ้านเพื่อถือโอกาสไปพบนิชคุณด้วย ชานชองได้ยินเกียรติศักดิ์ของนิชคุณมานานแล้วว่าเป็นหนุ่มหน้าสวย สวยมาก สวยจนทำให้หนุ่มๆลุ่มหลงได้จากบรรดาแม่ยกครอบครัวจุนซู แต่ไม่เคยได้พบสักที เพราะตัวเค้าเองก็ยุ่งจนไม่มีเวลาได้เข้าสังคม ไม่ใช่ว่าเค้าเป็นเกย์หรอกนะ แต่แค่อยากจะเห็นตัวเป็นๆสักครั้งเท่านั้น

" ฉันอยากเห็นหน้าน้องชายนายจริงๆ" ชานชองพูดทำลายบรรยากาศตรึงเครียดที่แผ่ขยายออกมาจากตัวเพื่อนซี้ของเค้า

" อย่าแม้แต่จะคิดเชียว.." จุนซูแยกเขี้ยว  ตอนนี้เค้าอารมณ์แย่สุดๆ

" แค่อยากเห็นไม่คิดอะไรหรอก..แกอย่าคิดมากเว้ยซู" ชานชองแค่ไม่อยากให้เพื่อนคิดมากเรื่องนายอ๊คอะไรนั่นมากเกินไป

รถ....ของชานชองเคลื่อนตัวมาจอดหน้าบ้าน ท้ายรถสปอรส์คันหรูของจุนโฮที่จอดขวางทางเข้าบ้านของจุนซู  ชานชองถึงกับตาลุกวาว มันสวยมากเลย ตัวเค้าเองก็อยากได้นะ  แต่ไม่มีเวลาเอาออกไปขับเล่นนี่สิ  เศร้าจริงๆเกิดมารวยล้นฟ้าแต่ไม่มีเวลาใช้เงิน

คิมจุนซูก้าวลงจากรถ มุ่งหน้าเข้าตัวบ้านโดยไม่รอเพื่อนคนข้างหลังที่มัวแต่ชื่นชมรถสปอรส์คันงาม งามจนชางซองแทบจะเอาตัวไปนาบไปถูกับบอดี้รถยนตร์อยู่แล้ว

'ใครกันนะเจ้าของรถคันนี้ ชานชองหล่ะอยากเห็นหน้าจังเลย...อิอิ ต้องรีบไปดูแล้วสิ' เค้าจึงรีบตามจุนซูเข้าไปในบ้านอีกคน

ชาเขียวร้อนๆถูกชงเสริฟในถ้วยเซรามิคทรงวินเทจน่ารัก แทคยอนและจุนโฮนั่งจิบชาอยู่กลางบ้านของคิมจินยองเจ้าของบริษัทอสังหริมทรัพย์ทั่วโลก เค้ามองบ้านแล้วรู้สึกได้เลยว่าเจ้าของบ้านเป็นคนเช่นไร

นิชคุณแกล้งปลีกตัวออกไปทำธุระที่สวนหลังบ้าน  โดยให้บอดี้การด์คอยเฝ้าคนแปลกหน้าไว้  ส่วนตัวเค้าเองกำลังใช้ความคิดอยู่ว่า ผู้ชายผิวคร้ามแดดคนนี้เค้าเคยเจอรึเปล่า ทำไมคุ้นหน้าจัง  เป็นญาติฝ่ายไหนของครอบครัวรึเปล่า แต่เค้ากลับไม่กล้าถามออกไป

เพล้ง!!! 

เสียงแก้วเซรามิคตกพื้น  ตามด้วยเสียงอึกกระทึกครึกโครมตามมา  ดึงให้นิชคุณรู้สึกตัว

" เสียงอะไรฟะ!! " นิชคุณย่นคิ้วขมวด สบถ  และรีบวิ่งถลาเข้ามาในห้องรับแขก และต้องชะงัก เมื่อเห็นเศษซากข้าวของในบ้านกระจุยกระจาย  ชายในเสื้อหนังถูกการ์ดล็อกไว้ 

"ปล่อยสิเว้ย เชี่ย!!  บอกให้ปล่อยไงโว้ย!! " การ์ดเอามือปิดปากจุนโฮไว้แน่น

 "อื้อ ปล่...อึ๊บ" ชายตาตี่เตะขาลอยจากพื้นหลายครั้ง  สะบัดตัวไปมาให้หลุดจากวงแขนการ์ดร่างใหญ่

นิชคุณเห็นพี่ชายของเค้าหวดหมัดใส่หน้าคนมาขอซื้อบ้าน   หมัดเชี่ยวๆเรียกเลือดที่ปลายหางคิ้วขวาของคนผิวเข้ม คนผิวเข้มเซไปนิดหน่อย

แทคยอนยกมือซ้ายขึ้นปาดเลือด  เค้ายังงงกับเหตุการณ์ตรงหน้า  ทำไมตัวเองถึงโดนต่อย    คิมจุนซูหันหลังและตวัดขาขึ้นมาหวังจะเตะหัวคนผิวเข้มอีกครั้ง

หวึบ

 เสียงท่อนขาฉีกอากาศพุ่งเข้าใส่แทคยอน คนผิวเข้มยกแขนขวาขึ้นมาจะตั้งการ์ดสูง แต่แขนขวาเค้ามันไม่ค่อยเชื่อฟังเท่าไหร่ 

โดนแน่ นี่คือสิ่งที่นิชคุณคิด ทำไมหมอนั่นยกการ์ดต่ำแบบนั้น

“หยุดนะ!!!”  นิชคุณร้องลั่น  ปลายเท้าคิมจุนซูหยุดอยู่ที่ข้างหูคนผิวเข้ม    
              
"ทำบ้าอะไรของนายคิมจุนซู บ้านพังไปแทบนึงแล้วเห็นไหม!! "  นิชคุณตวาดแว๊ดใส่จุนซู พร้อมกับบอกการ์ดให้ปล่อยตัวจุนโฮ 

จุนโฮกระฟัดกระเฟียดใส่การ์ด และหันไปจ้องหน้าผู้ชายตัวสูงที่อยู่ๆก็ทำร้ายพี่ชายเค้า

"ฉันจะฟ้องร้องพวกแกทุกคน แกไอหน้ายาว เรื่องมันไม่จบเท่านี้แน่" จุนโฮตวาดแว๊ดใส่จุนซูอีกครั้ง

จุนโฮรีบวิ่งเข้าไปประคองแทคยอนทันที แทคยอนมีอาการเหมือนมึนๆเซๆเล็กน้อย  พร้อมพูดจาปลอบน้องชาย  
 
" อย่าจุนโฮ...ฉันไม่เป็นไร"  จุนโฮรีบกดโทรศัพท์เรียกแพทย์ประจำตัวแทคยอน   มือใหญ่คร้ามแดดแตะหลังมือจุนโฮ

" ไม่ต้องจุนโฮ เดี๋ยวนูน่าเป็นห่วง " จุนโฮเม้มปากกัดฟัน กึดกึด กำโทรศัพท์แน่น เค้ากลัวเหลือเกิน แทคยอนถอนหายใจเบาๆ ใช้มือข้างซ้ายโอบไหล่น้องชายเข้าหาตน และขยี้ผมจุนโฮเบาๆ  ภาพตรงหน้าทำให้เจ้าของบ้านอย่างจุนซูรู้สึกผิดตะหงิดๆ  

นิชคุณรีบเดินเข้ามาดูอาการของคนผิวเข้มทันที  คนผิวขาวพาแทคยอนไปนั่งที่โซฟา และเดินมาหยุดตรงหน้าแทคยอน เค้าก้มใบหน้าเข้ามาใกล้คนผิวเข้ม  แทคยอนได้กลิ่นหอมหวานที่ไม่คุ้นเคย แต่มันทำให้รู้สึกดี นิชคุณถือวิสาสะใช้มือขาวๆเปิดปอยผมของแทคยอนขึ้น ดวงตาสีเข้มมองใบหน้าขาวๆตรงหน้า และเค้ายอมเชื่อฟังง่ายๆ  มือขาวๆจับปายคางของแทคยอนให้เชิดขึ้นเพื่อดูแผลชัดๆ

"คุหางคิ้วคุณแตกนะ เดี๋ยวผมทำแผลให้ "  นิชคุนรีบสั่งแม่บ้านให้เอาอุปกรณ์ทำแผลมาให้
ชานชองที่ตามเข้ามาเห็นเหตุการณ์จึงเข้ามาช่วยจับล็อคตัวจุนซูไว้ เข้ากระชากลากถูเพื่อนออกไปหน้าบ้าน  "จุนอ่า!!  ไอ้บ้า !! ใจเย็นๆสิโว้ย!!  "  

จุนซูเวลาโมโหแม้แต่บรรดาบอดี้การ์ดก็จะกลัวจนไม่กล้าเข้ามาห้าม ชานชองจึงต้องเป็นคนเข้ามาช่วยเกลี่ยกล่อมอีกแรง  ด้านจุนโฮโมโหจุนซูมาก  แต่เค้าไม่อยากสร้างปัญหาให้คนในครอบครัว จึงได้แต่ส่งสายตาอาฆาตไปให้จุนซู แต่ดันไปสบตากับชายร่างใหญ่ที่เกือบจะตัวเท่าพี่ชายเค้า

" อ่าห์ ขอโทษนะครับ " ชานรีบขอโทษคนตาตี่

แต่เอ๊ะ!!เราขอโทษทำไมวะ เราไม่ใช่คนผิดนี่หว่า ชานชองสบตากลับให้คนร่างเล็กตาตี่พร้อมกับทำสีหน้าขอโทษขอโพย

พลาสเตอร์ยาลายน่ารักแปะอยู่ปลายคิ้วขวาของแทคยอน คนตัวใหญ่ใช้มือข้างซ้ายลูบไปมาอย่างใช้ความคิดบนโซฟาสีดำมันขลับกลางบ้านคิมจินยอง  พวกเค้าทั้งหมดต้องเปลี่ยนพื้นที่เจรจาซื้อขายบ้านกันใหม่  จุนโฮนั่งอยู่ข้างๆแทคยอน เค้าหยิบเอกสารที่ต้องใช้ และสมุดเช็กขึ้นมา ตอนนี้จุนโฮสงบลงแล้ว เค้าเป็นมือขวาของบริษัทJJ  เค้าแยกแยะเรื่องส่วนตัวกับงานได้

จุนเคและนิชคุณนั่งอยู่บนโซฟาตรงหน้า  อูยองเมื่อได้รับเรื่องการขายบ้านก็เตรียมเอกสารพร้อมสรรพตามมาทีหลัง  ไม่มีการพูดคุยถึงเรื่องในอดีต พวกเค้าแค่ทำสัญญาซื้อขายกันเงียบๆ  แทคยอนได้บ้านสีขาวมาไว้ในมือ เจ้าของบ้านสีขาวหลังนี้อายุน่าจะมากกว่าเค้าไม่กี่ปี เป็นผู้ชายผิวขาวแบบคนเกาหลีทั่วไป ขอบตาดำๆแบบหมีแพนด้าและใบหน้ายาวเรียว รูปลักษณ์ภายนอกก็เหมือนCEOทั่วไป   แต่EQในฐานะหัวเรือใหญ่   อาจจะไม่ผ่าน ผู้ชายคนนี้เป็นพวกใจร้อน เค้ารู้สึกได้ผ่านท่าทีของอีกฝ่าย  รวมทั้งเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ด้วย  เจ้าแพนด้านี่อยู่ๆก็เดินปรี่เข้ามากระชากคอเสื้อเค้าให้ลุกขึ้นมายืน จนเค้าเผลอทำแก้วน้ำลายสวยฟุ้งฟิ้งในมือหล่นแตก' มันน่าโมโหนักเชียว หมอนั่นพูดอะไรสักอย่างนะ '

" นายหายไปไหนมา ไอ้เพื่อนเลว อ๊ค แทคยอน "  ตัวเค้าเองยังงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น  คงมีเรื่องเข้าใจผิดเกิดขึ้นละมั้ง

           แทคยอนใช้มือซ้ายแกะมือของเจ้าของบ้านสีขาวออก และจัดเสื้อผ้าให้เข้ารูปตามเดิม เค้าสะบัดเสื้อสูทตัวนอกนิดหน่อย และตอบคำถามทันที่

" ปาร์ค แทคยอน คือชื่อของผม  และผมไม่รู้จักคุณ "  แทคยอนตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆไม่แสดงท่าทีอะไร อยู่ดวงตาเค้ากรอกขึ้นข้างบนจนสุด

  'อ๊ะ!!  เค้าจำได้แล้ว เจ้าของบ้านหลังนี้ชื่อ คิมจุนซู  เค้าเคยเห็นหน้าตอนที่หาข้อมูลเจ้าของบ้านหลังนี้'
\

'ใบหน้าหลุกหลิที่คุ้นเคย  แทคยอนชอบทำท่าแอ๊บแบ๊วเสมอเวลาเค้าใช้ความคิด  ไอ้บ้านี่ยังมาบอกอีกว่าไม่ใช่อ๊คแทคยอนจุนซูยืนมองคนผิวสีเข้มตรงหน้า เค้าเกือบจะหลุดยิ้มออกมาแล้ว เกือบจะลืมเรื่องที่ผู้ชายตรงหน้าทำไว้ในอดีต

ผู้ชายร่างใหญ่ผิวสีเข้ม ยิงฟันขาวออกมา เห็นฟันจอบชัดเจน เค้าพูดอย่างมั่นใจ 

" คุณคือ คิมจุนซู ยินดีที่ได้รู้จักครับ" แทคยอนยื่นมือออกมาข้างหน้า หวังจะจับมือทักทาย  เค้าคงลืมทักทายเจ้าของบ้านสินะ

แล้วหมัดฮุนๆก็ประเคนเข้าหน้าเค้า  ตอนนี้เค้าอารมณ์เสียนิดหน่อย  เค้าอยากออกไปจากสถานการณ์นี้โดยเร็ว  จริงๆเค้าก็อยากรู้นะ เหตุผลที่โดนชก สาเหตุที่คิมจุนซูอารมณ์เสีย แต่เค้าไม่ชอบเอาตัวเข้าไปพัวพันกับเรื่องของคนแปลกหน้า   ถึงแม้ว่าคนพวกนี้กำลังจะเป็นเพื่อนบ้านใหม่ของเค้าก็ตาม

แทคยอนลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก้มหัวเล็กน้อยให้ไอ้แพนด้า  และชายร่างขาวด้านขาว

" คุณคือ" คนผิวสีเข้มตัวใหญ่หันไปทางร่างขาว

"คิม นิชคุน ผมเป็นลูกพี่ลูกน้องเค้า " นิชคุณหันไปทางจุนซู 

" คุณเป็นสถาปัตยนิคบ้านหลังนี้สินะ ผมจำชื่อคุณได้ ผลงานหลังเรียนจบของคุณค่อนข้างเข้าตาผมมาก"

แทคยอนยิ้มกว้างให้ 'ตอนเห็นหน้าครั้งแรกเค้าคิดว่าหน้าคุ้นๆ แต่นึกไม่ออกว่าเป็นใคร' แทคยอนรู้สึกตัวเองเสียมารยาทมาก

นิชคุณเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย 

" คุณปาร์ครู้รึครับ"

แทคยอนพยักหน้าเล็กน้อย ยกยิ้มละไม  ยื่นมือให้คนตรงหน้า

" แทคยอนครับ เรียก แทคก็ได้ครับ"  นิชคุณ ยื่นมือขาวออกไปจับมือคนผิวสีเข้ม เขย่ามือเบาๆ2 ครั้ง
 " นิชคุณคับ เรียกผมว่า คุณ ก็ได้คับ" 

จุนเคมองภาพตรงหน้าอย่างขัดใจ  เหอะ เหอะ แล้วแกจะรู้คุณ คนที่ทำให้แกนอนฝันร้ายจนทุกวันนี้คือมันนี่แหละ


อูยองรีบเดินมาคล้องแขนจุนซูกึ่งลากกึ่งจูงให้กลับไปทำงาน 

" เฮ้ พวกฉันไปก่อนนะ " อูยองบอกกับนิชคุณ

" อืม " นิชคุณรับคำ  

" พี่แทค ผมหิวแล้วไปหาอะไรกระแทกท้องกันดีกว่าไหม " จุนโฮเอ่ยขึ้นหลังจากนั่งเงียบฟังชานชองถามนู่นถามนี่ไม่เลิก

" ผมรู้จักร้านอร่อย ผมพาไปได้นะคับ คุณเอ่อ..จุนโฮ " จุนโฮหันขวับมองชานซองตาเขียว ผู้ชายคนนี้กำลังหว่านสเน่ห์ใส่เค้าแน่ๆ หมอนี่เป็นเกย์เหรอฟะ

" คุณเป็นเกย์รึไงชวนผู้ชายไปกินข้าวน่ะ " จุนโฮมองชานชองแบบเอาเรื่อง  พร้อมทำเสียงจิ๊!!  จ๊ะ!!แบบไม่สบอารมณ์

 ชานชองถึงกับอึ้งเมื่อเจอประโยคเด็ดของผู้ชายร่างอวบเล็กตรงหน้า เค้านั่งค้างเป็นหิน ทบทวนสิ่งที่ตัวเองทำ
พระเจ้า!! ตะกี้ เรากำลังจีบสาวอยู่แน่ๆ เราจีบผู้ชายรึเนี่ย!! รึว่าเราเป็นเกย์วะ

         แทคยอนขอความช่วยเหลือกับนิชคุณเรื่องการตกแต่งภายในบ้าน  แทคยอนเป็นคนง่ายๆเซนส์แฟชั่นค่อนข้างห่วยไปจนถึงขั้นที่เรียกว่าอาญชกรรมทางแฟชั่นเลยทีเดียว ดังนั้นเรื่องเสื้อผ้าทุกอย่างจึงตกเป็นหน้าที่ของสไตส์ลิคโจครวนน้องชายคนเล็กของบ้าน จุนโฮเป็นคนจัดการให้เรื่องการช๊อปปิ้ง

        แทคยอนตั้งใจจะวางมือจากบริษัทpmของสกุลปาร์ค  เค้าอยากกลับมาใช้ชีวิตช่วงที่เหลือกับบ้านเกิดตัวเอง ด้วยหน้าที่การงาน ความสามารถของแทคยอนตอนนี้  ต่อให้เค้าวางมือทุกอย่างเค้าก็มีเงินใช้ไปตลอดชีวิต  บางทีเค้าอาจจะรับจ๊อบเล็กๆมาทำที่บ้านก็ได้


นิชคุณตอนแรกก็อยากปฎิเสธ แต่ด้วยความคิดที่ว่า บ้านหลังนี้มันเหมือนเป็นบ้านหลังที่3 ของเค้า เค้าฟูมฟักมันมากับมือ เค้าก็อยากให้มันสมบูรณ์แบบด้วยมือเค้าเอง




ความคิดเห็น