เศษเสี้ยวความทรงจำแห่งรัก31


หนีออกจากบ้าน


 นิชคุณวางแผนการรบใหม่ เค้าพยายามโน้มน้าวแฟนตัวโตให้ย้ายมาอยู่ด้วยกัน โดยใช้ข้ออ้างว่าบ้านเค้าอยู่ใกล้บริษัทมากกว่า มีอาหารการกินครบกว่าและอยู่ใกล้แหล่งชอปปิ้งชื่อดังมากกว่า อยู่ใกล้สถานนีรถไฟฟ้า และเจ้าแมวก็ถือวิสาสะมาตกแต่งบ้านให้เค้าเรียบร้อย  นิชคุณชอบความเป็นส่วนตัวไม่อยากอยู่ร่วมบ้านกับจุนโฮและชานชอง แต่เจ้าแมวตัวโตก็ยืนยันว่าสามารถไปกลับบ้านได้โดยไม่มีปัญหา

 เจ้าของบริษัทเลยแกล้งสั่งงานให้ว่าที่เลขาคนใหม่ แฟ้มเอกสารวางกองเต็มโต๊ะทำงานของแทคยอน คนผิวขาวไม่อนุญาติให้พนักงานคนไหนกลับบ้านก่อนถ้ายังเคลียร์เอกสารที่เค้าส่งให้ไม่เสร็จ

“ย่าห์...แผนไอ้ลูกหมาทำฉันเดือนร้อนไปด้วยเลย” โจควอนบ่นกระเง้ากระงอดใส่มินโฮผ่านโทรศัพท์ เพื่อทำให้แผนการ์ลุล่วง จำเป็นต้องมีผู้เสียสละ

            “แล้วทำไมคนเสียสละต้องเป็นฉันเฮอะ..ทำไมไอ้แก่มันไม่เสียสละบ้าง”โจควอนแหกปากดังลั่นห้องน้ำ ทั้งที่เค้าทำงานของตัวเองเสร็จไปแล้วแต่ต้องมนั่งพิมพ์ข้อความไร้สาระก๊อกแก๊งๆเพื่อเล่นละครสบตา

            “เอาน่าๆ..เดี๋ยวดึกๆมินไปรับละกัน..ใจร่มๆนะคนดี” มินโฮรีบปลอบใจคนรักก่อนที่โจควอนจะอาละวาทก๊อกสอง

           

            เจ้าแมวตัวโตนั่งทำงานโดยไม่สนใจว่าเค้าจะนั่งอยู่คนเดียวในออฟฟิต ดูเหมือนเจ้านายตัวแสบจะกลับบ้านไปตั้งแต่หัวค่ำ  และพี่โจควอนก็คงตกส้วมตายไปแล้ว แทคยอนไม่เคยคิดว่าการทำงานออฟฟิตกับนิชคุณจะต้องอยู่โยงแบบนี้เลย คนตัวโตรู้สึกเหมือนโดนแกล้งก็ไม่ปาน

            “นายมาสาย” คนผิวนั่งไขว่ห้าง หน้าหงิกอยู่ในห้องส่วนตัวในที่ทำงานตอน9โมงเช้า

            “เมื่อคืนเลิกดึกน่ะโทษที” เจ้าแมวยืนหาวหวอดขยี้ตาเมื่อโดนเรียก เจ้าคนรักผิวขาวเรียกตัวไปตำหนิตั้งแต่ก้าวขาเข้ามาในที่ทำงาน

            “อย่ามาใช้ข้ออ้างเลย...นอนตื่นสายก็ยอมรับความจริงมาเหอะ” คนผิวขาวตีหน้าเครียดใส่

            “สายวันแรกเองนะ” แทคยอนยังคงไม่เดือดร้อนอะไร

            “แน่ใจนะว่าวันแรก” นิชคุณเปรยเสียงสูง

            “ก็วันแรกของอาทิตย์นี้ไง”คนตัวโตยิ้มแห้งๆ

            “ยังอยากทำงานด้วยกันไหม..หรืออยากเปลี่ยนที่ทำงาน” คนผิวขาวยังคงตีหน้าเข้มดุเจ้าแมวไม่หยุด

            “จะไล่แทคออกเหรอ” คนตัวโตขมวดคิ้วไม่พอใจเล็กๆ ตั้งแต่เค้าร่วมหัวลงเตียงนอนกับเพื่อนรักเมื่ออาทิตย์ก่อน และพอเค้ายืนยันจะกลับไปนอนบ้านตัวเอง นิชคุณก็ไม่เหลียวแลเค้าเลย ราวกับว่าไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น

            “อยากโดนไล่ออกไหมล่ะ..ถ้าไม่อยากโดน ก็หัดมาทำงานให้ทันเวลาเข้างานเหมือนคนอื่นเค้าบ้าง” คนผิวขาวเอ็ดใส่แทคยอน พร้อมกับขยับตัวลงจากโต๊ะทำงานและเมินหน้าใส่แทคยอน

            “อืม..” คนตัวโตมองหน้าคนที่บอกรักเค้ามากเมื่ออาทิตยก่อนอย่างน้อยใจ


           เจ้าแมวตัวโตเดินคอตกออกจากห้องทำงานของคนผิวขาวไปยังห้องน้ำพนักงาน บรรดาพี่แก่และโจควอนมองหน้ากัน ดูเหมือนแผนการณร้ายของนิชคุณจะทำให้เจ้าแมวรู้สึกแย่อีกแล้ว

            RRRRRRRR เสียงมือถือของพี่แก่ดังขึ้น

            “ไง..โอเค..ได้” ปู่แพนด้ายิ้มน้อยยิ้มใหญ่ตอบรับเสียงหวานกับคนปลายสาย

            “อย่าทำหน้าแบบนั้นได้ไหมพี่..ควอนอยากอ้วกหว่ะ” โจควอนทำถ้าแหวะใส่ปู่อย่างหมั้นใส้

            “ไปกินติมกันนะ..เลิกงานชวนมินไปด้วยสิ...ดัลเบิ้ลเดทไง..ไปทุกคนเลย” ปู่รีบชวนโจควอน

            “อืม” โจควอนยิ้มรับตอบตกลง



            ตกเย็นชานชองขับรถไปรับจุนโฮและอูยองมาจองโต๊ะที่ร้านไอศครีมข้างบริษัท ปู่มาพร้อมมินโฮและโจควอน นิชคุณมาคนเดียวเพราะเจ้าแมวยักษ์ยังทำงานไม่เสร็จเลยไม่ได้รับอนุญาติให้ไปไหน

            เหล่าคนทำงานก็ครื้นเครงกันไปปตามภาษาของคู่รักที่นานๆได้ออกมาเที่ยวด้วยกัน นิชคุณนั่งหน้างอ เค้าไม่คิดว่าแทคยอนจะไม่มาจริงๆ

            “คุณจะกลับแล้ว” คนผิวขาวหยิบเงินมาวางบนโต๊ะก่อนจะปลีกตัวออกจากร้านไปโดยทิ้งเพื่อนร่วมโต๊ะให้นั่งมองหน้ากัน

            “ทำไมแทคไม่มา” ควานชานชองถามขึ้น

            “ทำงานน่ะ...แต่เดี๋ยวคงมามั้งครับ”คิมจุนซูตอบพร้อมทำหน้าละเหี่ยใจ



 เป็นเวลา1ทุ่มตรง แทคยอนยังคงนั่งนิ่วหน้าอยู่หน้าโต๊ะทำงาน กองเอกสารยังคงล้นโต๊ะ ราวกับว่าบริษัทนี้เปิดทำการโดยไม่มีเลขาช่วยจัดการเอกสารมานานแสนนาน

            “งานสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ” เสียงใสกังวานถามขึ้นในเงามืด

            “เพราะทำงานแล้วได้เงิน..มันถึงสำคัญไง” แทยอนตอบกลับต้นตอเสียง เค้ารู้ว่าใครกำลังพูดอยู่กับเค้า

            “นายเป็นแฟนฉัน..ต่อให้นายไม่ทำงานก็ไม่อดตายหรอกน่า” นิชคุณพูดเสียงเครียด คนผิวขาวยังคงยืนอยู่ในเงามืด

            “อยากให้แทคเกาะคุณกินเหรอ” คนตัวใหญ่ประชด แทคยอนพูดในขณะที่เค้ายังคงจดจ่อกับกองเอกสารในมือ

            “ย้ายมาอยู่กับคุณก็ไม่มีปัญหาแล้ว..ทำไมดื้อนัก” คนผิวขาวถาม

            “ถ้านั่นคือเหตุผลที่ทำให้คุณป้อนงานให้แทคเยอะขนาดนี้...แทคบอกได้เลยว่า..แทคไม่ไปอยู่กับคุณง่ายๆแน่” แทคยอนตอบเสียงเข้ม

            “ทำไมถึงปฎิเสธคุณนัก” นิชคุณเริ่มหงุดหงิดกับแทคยอนคนใหม่ คนที่แสดงให้เห็นโต้งๆว่าไม่ได้แคร์ความรู้สึกเค้าสักนิด

            “แทคเป็นอะไรของคุณกันแน่...เพื่อน..คนรัก..คู่นอน..หรือแค่นางในฮาเร็ม” คนตัวโตตอบกลับอย่างเหลือดอด

            “คู่นอน..ฮาเร็ม อะไรทำให้แทคคิดแบบนั้น” นิชคุณงง ดูเหมือนเค้าจะตามความคิดแทคยอนไม่ทันเสมอ

            “นายแค่ต้องการฉันไว้เพื่อเป็นเพื่อนนอนเท่านั้นแหละคุณ” แทคยอนตอบ คนตัวโตพลิกหน้ากระดาษในมือไปมา ก่อนจะเรียงเอกสารที่ทำเสร็จแล้วส่วนนึงกลับเข้าแฟ้มเปล่าที่เตรียมไว้

            “อะไรทำให้แทคคิดแบบนั้น..คุณรักนะ..คุณอยากให้แทคมาอยู่กับคุณเหมือนคู่รักคนอื่น..มันไม่ใช่เพราะบังคับให้แทคมาอยู่ด้วยเพราะคุณจะได้มีอะไรง่ายขึ้นสักหน่อย” นิชคุณออกความเห็น

            “แต่ที่คุณทำเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว..มันไม่เหมือนที่คุณพูดเลยนะ..แทคอยู่กับคุณ..แทคได้ทำอะไรบ้างนอกจากสนองตันหาให้นายอย่างเดียว...แทคดูเหมือนผู้หญิงในฮาเร็มของนายมากกว่าคนรักแล้วรู้ตัวไหม” แทคตัวยังคงพูดเสียงเรียบราวกับไม่ใช่เรื่องของตัวเอง

            “ก็คุณ..อยากกอดแทคนี่..อยู่ใกล้แทค คุณก็มีอารมณ์เหมือนกับคู่รักทั่วไปน่ะแหละ” คนผิวพยายามแก้ต่างให้ตัวเอง

            “แล้วแยกกันอยู่มันแตกต่างกันยังไง แค่แยกกันอยู่นายก็ทำเหมือนเราเป็นแค่คนรู้จักกัน..ไม่ใช่คนรัก..” แทคยอนตอกกลับบ้าง เจ้าแมวยักษ์รื้อแฟ้มเอกสารที่มีเลขวันที่ประกอบของ2เดือนที่แล้วขึ้นมา ระหว่างที่แทคยอนคุยกับนิชคุณ สมองและมือของเค้าก็คิดเรื่องงานไปด้วย ราวกับเรื่องของนิชคุณไม่ได้สำคัญอะไร

            “นายเลิกยุ่งกับไอ้กองแฟ้มนั่นสักทีได้ไหม” คนตัวขาวตวาดเสียงดัง พร้อมกับเดินออกมาจากมุมมืด ปรี่มายืนข้างตัวเจ้าแมวยักษ์

            “ก็เพราะคุณไม่ใช่เหรอ..แทคถึงต้องยุ่งกับมันน่ะ” แทคยอนตอบเสียงแข็ง คนตัวโตยังคงไม่สนใจคนที่เดินเข้ามาใกล้

            “จะเถียงทุกคำเลยใช่ไหม.ต่อต้านคุณนักใช่ไหม” นิชคุณพูดเสียงลอดฟัน มือขาวตวัดแขนปัดกองเอกสารออกจากโต๊ะทำงานของแทคยอน เศษกระดาษ และแฟ้มหนา ตกกระจายเต็มพื้นห้อง

            “เกินไปไหนคุณ...ไม่ใช่เป็นเจ้านายและจะมีอำนาจทำอะไรก็ได้นะ” แทคยอนตวัดสายตากลับมาจ้องหน้าคนที่อยู่ๆก็ขยับตัวมายืนคร่อมตัวเค้า

            “เจ้านายไม่มีอำนาจจะทำแบบนี้..แต่คุณเป็นผัวแทค..คุณมีอำนาจ” คนผิวขาวกางนิ้วมือจิกขยุ้มผมที่ต้นคอแทคยอน มือขาวกระตุกผมอย่างแรงจนใบหน้าแทคยอนเฉิดขึ้น ริมฝีปากอวบอิ่มบดขยี้ริมฝีปากคู่งามอย่างเอาแต่ใจ มือขาวอีกข้างกระชากปกเสื้อเชิ้ตสุดแรงจนกระดุมเสื้อหลุดกระจาย

            “อื้อ..หยุดนะ” แทคยอนสะบัดหน้าตัวเองหนีจากการถูกบังคับจูบ

            “แล้วถ้าคุณไม่หยุดล่ะ..นายจะทำไง..” คนผิวขาวเลือดขึ้นหน้า

            “ปล่อยแทคเดี๋ยวนี้นะ” เจ้าแมวยักษ์โดนล็อกตัวไว้ในอ้อมอกคนผิวขาว มือขาวเร่งรีบทำงานของมัน

            “คุณจะแสดงความรักนอกบ้านให้ดูไง..คุณรักแทคได้ทุกที่แหละ” นิชคุณกระชากร่างคนตัวใหญ่ขึ้นมานอนบนโต๊ะทำงาน

            “รักของนายมันก็แค่เซ็กซ์..ถ้าอยากนักก็ไปซ่องสิ..มีผู้หญิงที่เค้าพร้อมปรนเปรนความสุขให้คนแบบนายเยอะแยะ” แทคยอนดิ้นคลุกคลั่กภายใต้ร่างของนิชคุณ

            “คุณบอกแล้วนี่..คุณจะไม่ทำแบบนี้กับคนอื่น..แทคก็ห้ามทำกับคนอื่นเหมือนกัน” คนผิวขาวตะคอกเสียงดังใส่หน้าแทคยอน



RRRRRRRRRR เสียงมือถือดังขึ้นขัดบทสนทนาของคนทั้งคู่



            แทคยอนปรายตาไปเห็นเบอร์โทรของพี่ชายเค้าบนมือถือ

            “ถ้าคุณทำอะไรแทคมากกว่านี้..แทคจะบอกชาน” แทคยอนแยกเขี้ยวตาขวางราวกับว่าเจ้าตัวจะเอาจริง

            “เด็กขี้ฟ้อง..จะให้พี่ชายช่วยไปตลอดชีวิตเหรอ” นิชคุณแซะแทคยอน แต่เค้าก็ยอมความให้ คนผิวยอมปล่อยแทคยอนเป็นอิสระ โชคดีที่ชานชองโทรเข้ามาขัดจังหวะไม่งั้นเค้าอาจจะข่มขืนแทคยอนและทำให้เรื่องมันกลับมาแย่เหมือนเดิมก็ได้

            “ใช่.แทคขี้ฟ้อง..พอใจไหม” คนตัวโตยกมือขึ้นปาดน้ำตา เสียงเจ้าแมวยักษ์สั่นเครือ

            มือใหญ่หนาปัดสไลด์หน้าจอมือถือของตนเพื่อรับโทรศัพท์ของพี่ชาย แทคยอนวางโทรศัพท์บนไหล่ เค้าใช้หน้าแนบมือถือไว้

            “ทำอะไรอยู่แทค..งานยังไม่เสร็จอีกเหรอ” ควานชานชองถามเสียงอ่อนโยน พี่ชายรอน้องชายกลับบ้านพร้อมกัน

            คนตัวโตปรายตามองนิชคุณระหว่างที่พยายามใช้มือที่สั่นเทาของตัวเองติดกระดุมบนเสื้อเชิ้ต

            “อืม..จะเสร็จแล้ว..เดี๋ยวแทคจะรีบไป” เจ้าแมวยักษ์กดวางสาย เมื่อเค้าจัดเสื้อผ้าของตัวเองเข้าที่เข้าทาง ก็และรีบคลานเก็บเอกสารที่ตกกระจายเต็มพื้นห้อง

            “คุณขอโทษ” คนผิวขาวก้มลงช่วยเก็บกระดาษที่พื้น

            “......” เจ้าแมวเมินที่จะให้คำตอบ

            “คุณขอโทษ..แทค..อย่าโกรธนะ” คนผิวขาวพูดเสียงสั่น

            “เก็บคำขอโทษของนายไปเถอะ..เราไม่มีอะไรต้องคุยกัน” คนตัวโตตอบกลับอย่างไร้เยื่อใย

            “คุณต้องทำยังไงถึงจะเป็นคนรักที่สมบูรณ์แบบในความคิดแทคได้” คนผิวขาวถามเพราะรู้สึกผิดจริงๆ

            “แล้วแทคต้องทำยังไงถึงจะได้หัวใจนายมาโดยไม่ต้องเปลืองตัว” แทคยอนพูดเสียงแข็ง เค้ารวบกองกระดาษขึ้นมาวางบนโต๊ะทำงาน พรุ่งนี้เช้าเค้าต้องมานั่งเรียงเอกสารใหม่ตั้งแต่เริ่ม มันน่าทุเรศที่สุด แทคยอนคิดอย่างแค้นเคือง

            “ถ้าเราไม่นอนด้วยกัน..แทคจะไม่โกรธใช่ไหม” นิชคุณถาม

            “คู่รักที่ไม่แต่งงานกันเค้าอยู่ด้วยกันยังไง เราอยู่ด้วยกันแบบนั้นแหละ” เจ้าแมวตอบกลับโดยไม่สบตาคนผิวขาวอย่างเคย

            “อืม” นิชคุณมองแผ่นหลังกว้างของเจ้าแมวตาละห้อย แต่สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่ออาทิตย์ก่อนเป็นความผิดเค้าจริงๆ ตั้งแต่วันที่เค้าได้ตัวแทคยอนคืนนั้น เค้าเอาแต่จะวุ่นวายกับแทคยอนท่าเดียว จนเจ้าแมวไก่ตื่น หนีออกจากบ้าน และปฎิเสธคำชวนทุกอย่าง

            "ที่แทคนอนกับคุณ มันไม่ได้หมายความว่า..คุณจะมีอำนาจเหนือแทคนะ..จำไว้..ถ้าคุณทำแบบนี้อีก..แทคว่า..เราคงไปด้วยกันไม่ได้" คนตัวโตกล่าวก่อนจะเก็บข้าวของออกจากออฟฟิส

ความคิดเห็น