หนีออกจากบ้าน
นิชคุณวางแผนการรบใหม่ เค้าพยายามโน้มน้าวแฟนตัวโตให้ย้ายมาอยู่ด้วยกัน โดยใช้ข้ออ้างว่าบ้านเค้าอยู่ใกล้บริษัทมากกว่า มีอาหารการกินครบกว่าและอยู่ใกล้แหล่งชอปปิ้งชื่อดังมากกว่า อยู่ใกล้สถานนีรถไฟฟ้า และเจ้าแมวก็ถือวิสาสะมาตกแต่งบ้านให้เค้าเรียบร้อย นิชคุณชอบความเป็นส่วนตัวไม่อยากอยู่ร่วมบ้านกับจุนโฮและชานชอง แต่เจ้าแมวตัวโตก็ยืนยันว่าสามารถไปกลับบ้านได้โดยไม่มีปัญหา
เจ้าของบริษัทเลยแกล้งสั่งงานให้ว่าที่เลขาคนใหม่ แฟ้มเอกสารวางกองเต็มโต๊ะทำงานของแทคยอน คนผิวขาวไม่อนุญาติให้พนักงานคนไหนกลับบ้านก่อนถ้ายังเคลียร์เอกสารที่เค้าส่งให้ไม่เสร็จ
“ย่าห์...แผนไอ้ลูกหมาทำฉันเดือนร้อนไปด้วยเลย” โจควอนบ่นกระเง้ากระงอดใส่มินโฮผ่านโทรศัพท์ เพื่อทำให้แผนการ์ลุล่วง จำเป็นต้องมีผู้เสียสละ
“แล้วทำไมคนเสียสละต้องเป็นฉันเฮอะ..ทำไมไอ้แก่มันไม่เสียสละบ้าง”โจควอนแหกปากดังลั่นห้องน้ำ ทั้งที่เค้าทำงานของตัวเองเสร็จไปแล้วแต่ต้องมนั่งพิมพ์ข้อความไร้สาระก๊อกแก๊งๆเพื่อเล่นละครสบตา
“เอาน่าๆ..เดี๋ยวดึกๆมินไปรับละกัน..ใจร่มๆนะคนดี” มินโฮรีบปลอบใจคนรักก่อนที่โจควอนจะอาละวาทก๊อกสอง
เจ้าแมวตัวโตนั่งทำงานโดยไม่สนใจว่าเค้าจะนั่งอยู่คนเดียวในออฟฟิต ดูเหมือนเจ้านายตัวแสบจะกลับบ้านไปตั้งแต่หัวค่ำ และพี่โจควอนก็คงตกส้วมตายไปแล้ว แทคยอนไม่เคยคิดว่าการทำงานออฟฟิตกับนิชคุณจะต้องอยู่โยงแบบนี้เลย คนตัวโตรู้สึกเหมือนโดนแกล้งก็ไม่ปาน
“นายมาสาย” คนผิวนั่งไขว่ห้าง หน้าหงิกอยู่ในห้องส่วนตัวในที่ทำงานตอน9โมงเช้า
“เมื่อคืนเลิกดึกน่ะโทษที” เจ้าแมวยืนหาวหวอดขยี้ตาเมื่อโดนเรียก เจ้าคนรักผิวขาวเรียกตัวไปตำหนิตั้งแต่ก้าวขาเข้ามาในที่ทำงาน
“อย่ามาใช้ข้ออ้างเลย...นอนตื่นสายก็ยอมรับความจริงมาเหอะ” คนผิวขาวตีหน้าเครียดใส่
“สายวันแรกเองนะ” แทคยอนยังคงไม่เดือดร้อนอะไร
“แน่ใจนะว่าวันแรก” นิชคุณเปรยเสียงสูง
“ก็วันแรกของอาทิตย์นี้ไง”คนตัวโตยิ้มแห้งๆ
“ยังอยากทำงานด้วยกันไหม..หรืออยากเปลี่ยนที่ทำงาน” คนผิวขาวยังคงตีหน้าเข้มดุเจ้าแมวไม่หยุด
“จะไล่แทคออกเหรอ” คนตัวโตขมวดคิ้วไม่พอใจเล็กๆ ตั้งแต่เค้าร่วมหัวลงเตียงนอนกับเพื่อนรักเมื่ออาทิตย์ก่อน และพอเค้ายืนยันจะกลับไปนอนบ้านตัวเอง นิชคุณก็ไม่เหลียวแลเค้าเลย ราวกับว่าไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น
“อยากโดนไล่ออกไหมล่ะ..ถ้าไม่อยากโดน ก็หัดมาทำงานให้ทันเวลาเข้างานเหมือนคนอื่นเค้าบ้าง” คนผิวขาวเอ็ดใส่แทคยอน พร้อมกับขยับตัวลงจากโต๊ะทำงานและเมินหน้าใส่แทคยอน
“อืม..” คนตัวโตมองหน้าคนที่บอกรักเค้ามากเมื่ออาทิตยก่อนอย่างน้อยใจ
เจ้าแมวตัวโตเดินคอตกออกจากห้องทำงานของคนผิวขาวไปยังห้องน้ำพนักงาน บรรดาพี่แก่และโจควอนมองหน้ากัน ดูเหมือนแผนการณร้ายของนิชคุณจะทำให้เจ้าแมวรู้สึกแย่อีกแล้ว
RRRRRRRR เสียงมือถือของพี่แก่ดังขึ้น
“ไง..โอเค..ได้” ปู่แพนด้ายิ้มน้อยยิ้มใหญ่ตอบรับเสียงหวานกับคนปลายสาย
“อย่าทำหน้าแบบนั้นได้ไหมพี่..ควอนอยากอ้วกหว่ะ” โจควอนทำถ้าแหวะใส่ปู่อย่างหมั้นใส้
“ไปกินติมกันนะ..เลิกงานชวนมินไปด้วยสิ...ดัลเบิ้ลเดทไง..ไปทุกคนเลย” ปู่รีบชวนโจควอน
“อืม” โจควอนยิ้มรับตอบตกลง
ตกเย็นชานชองขับรถไปรับจุนโฮและอูยองมาจองโต๊ะที่ร้านไอศครีมข้างบริษัท ปู่มาพร้อมมินโฮและโจควอน นิชคุณมาคนเดียวเพราะเจ้าแมวยักษ์ยังทำงานไม่เสร็จเลยไม่ได้รับอนุญาติให้ไปไหน
เหล่าคนทำงานก็ครื้นเครงกันไปปตามภาษาของคู่รักที่นานๆได้ออกมาเที่ยวด้วยกัน นิชคุณนั่งหน้างอ เค้าไม่คิดว่าแทคยอนจะไม่มาจริงๆ
“คุณจะกลับแล้ว” คนผิวขาวหยิบเงินมาวางบนโต๊ะก่อนจะปลีกตัวออกจากร้านไปโดยทิ้งเพื่อนร่วมโต๊ะให้นั่งมองหน้ากัน
“ทำไมแทคไม่มา” ควานชานชองถามขึ้น
“ทำงานน่ะ...แต่เดี๋ยวคงมามั้งครับ”คิมจุนซูตอบพร้อมทำหน้าละเหี่ยใจ
เป็นเวลา1ทุ่มตรง แทคยอนยังคงนั่งนิ่วหน้าอยู่หน้าโต๊ะทำงาน กองเอกสารยังคงล้นโต๊ะ ราวกับว่าบริษัทนี้เปิดทำการโดยไม่มีเลขาช่วยจัดการเอกสารมานานแสนนาน
“งานสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ” เสียงใสกังวานถามขึ้นในเงามืด
“เพราะทำงานแล้วได้เงิน..มันถึงสำคัญไง” แทยอนตอบกลับต้นตอเสียง เค้ารู้ว่าใครกำลังพูดอยู่กับเค้า
“นายเป็นแฟนฉัน..ต่อให้นายไม่ทำงานก็ไม่อดตายหรอกน่า” นิชคุณพูดเสียงเครียด คนผิวขาวยังคงยืนอยู่ในเงามืด
“อยากให้แทคเกาะคุณกินเหรอ” คนตัวใหญ่ประชด แทคยอนพูดในขณะที่เค้ายังคงจดจ่อกับกองเอกสารในมือ
“ย้ายมาอยู่กับคุณก็ไม่มีปัญหาแล้ว..ทำไมดื้อนัก” คนผิวขาวถาม
“ถ้านั่นคือเหตุผลที่ทำให้คุณป้อนงานให้แทคเยอะขนาดนี้...แทคบอกได้เลยว่า..แทคไม่ไปอยู่กับคุณง่ายๆแน่” แทคยอนตอบเสียงเข้ม
“ทำไมถึงปฎิเสธคุณนัก” นิชคุณเริ่มหงุดหงิดกับแทคยอนคนใหม่ คนที่แสดงให้เห็นโต้งๆว่าไม่ได้แคร์ความรู้สึกเค้าสักนิด
“แทคเป็นอะไรของคุณกันแน่...เพื่อน..คนรัก..คู่นอน..หรือแค่นางในฮาเร็ม” คนตัวโตตอบกลับอย่างเหลือดอด
“คู่นอน..ฮาเร็ม อะไรทำให้แทคคิดแบบนั้น” นิชคุณงง ดูเหมือนเค้าจะตามความคิดแทคยอนไม่ทันเสมอ
“นายแค่ต้องการฉันไว้เพื่อเป็นเพื่อนนอนเท่านั้นแหละคุณ” แทคยอนตอบ คนตัวโตพลิกหน้ากระดาษในมือไปมา ก่อนจะเรียงเอกสารที่ทำเสร็จแล้วส่วนนึงกลับเข้าแฟ้มเปล่าที่เตรียมไว้
“อะไรทำให้แทคคิดแบบนั้น..คุณรักนะ..คุณอยากให้แทคมาอยู่กับคุณเหมือนคู่รักคนอื่น..มันไม่ใช่เพราะบังคับให้แทคมาอยู่ด้วยเพราะคุณจะได้มีอะไรง่ายขึ้นสักหน่อย” นิชคุณออกความเห็น
“แต่ที่คุณทำเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว..มันไม่เหมือนที่คุณพูดเลยนะ..แทคอยู่กับคุณ..แทคได้ทำอะไรบ้างนอกจากสนองตันหาให้นายอย่างเดียว...แทคดูเหมือนผู้หญิงในฮาเร็มของนายมากกว่าคนรักแล้วรู้ตัวไหม” แทคตัวยังคงพูดเสียงเรียบราวกับไม่ใช่เรื่องของตัวเอง
“ก็คุณ..อยากกอดแทคนี่..อยู่ใกล้แทค คุณก็มีอารมณ์เหมือนกับคู่รักทั่วไปน่ะแหละ” คนผิวพยายามแก้ต่างให้ตัวเอง
“แล้วแยกกันอยู่มันแตกต่างกันยังไง แค่แยกกันอยู่นายก็ทำเหมือนเราเป็นแค่คนรู้จักกัน..ไม่ใช่คนรัก..” แทคยอนตอกกลับบ้าง เจ้าแมวยักษ์รื้อแฟ้มเอกสารที่มีเลขวันที่ประกอบของ2เดือนที่แล้วขึ้นมา ระหว่างที่แทคยอนคุยกับนิชคุณ สมองและมือของเค้าก็คิดเรื่องงานไปด้วย ราวกับเรื่องของนิชคุณไม่ได้สำคัญอะไร
“นายเลิกยุ่งกับไอ้กองแฟ้มนั่นสักทีได้ไหม” คนตัวขาวตวาดเสียงดัง พร้อมกับเดินออกมาจากมุมมืด ปรี่มายืนข้างตัวเจ้าแมวยักษ์
“ก็เพราะคุณไม่ใช่เหรอ..แทคถึงต้องยุ่งกับมันน่ะ” แทคยอนตอบเสียงแข็ง คนตัวโตยังคงไม่สนใจคนที่เดินเข้ามาใกล้
“จะเถียงทุกคำเลยใช่ไหม.ต่อต้านคุณนักใช่ไหม” นิชคุณพูดเสียงลอดฟัน มือขาวตวัดแขนปัดกองเอกสารออกจากโต๊ะทำงานของแทคยอน เศษกระดาษ และแฟ้มหนา ตกกระจายเต็มพื้นห้อง
“เกินไปไหนคุณ...ไม่ใช่เป็นเจ้านายและจะมีอำนาจทำอะไรก็ได้นะ” แทคยอนตวัดสายตากลับมาจ้องหน้าคนที่อยู่ๆก็ขยับตัวมายืนคร่อมตัวเค้า
“เจ้านายไม่มีอำนาจจะทำแบบนี้..แต่คุณเป็นผัวแทค..คุณมีอำนาจ” คนผิวขาวกางนิ้วมือจิกขยุ้มผมที่ต้นคอแทคยอน มือขาวกระตุกผมอย่างแรงจนใบหน้าแทคยอนเฉิดขึ้น ริมฝีปากอวบอิ่มบดขยี้ริมฝีปากคู่งามอย่างเอาแต่ใจ มือขาวอีกข้างกระชากปกเสื้อเชิ้ตสุดแรงจนกระดุมเสื้อหลุดกระจาย
“อื้อ..หยุดนะ” แทคยอนสะบัดหน้าตัวเองหนีจากการถูกบังคับจูบ
“แล้วถ้าคุณไม่หยุดล่ะ..นายจะทำไง..” คนผิวขาวเลือดขึ้นหน้า
“ปล่อยแทคเดี๋ยวนี้นะ” เจ้าแมวยักษ์โดนล็อกตัวไว้ในอ้อมอกคนผิวขาว มือขาวเร่งรีบทำงานของมัน
“คุณจะแสดงความรักนอกบ้านให้ดูไง..คุณรักแทคได้ทุกที่แหละ” นิชคุณกระชากร่างคนตัวใหญ่ขึ้นมานอนบนโต๊ะทำงาน
“รักของนายมันก็แค่เซ็กซ์..ถ้าอยากนักก็ไปซ่องสิ..มีผู้หญิงที่เค้าพร้อมปรนเปรนความสุขให้คนแบบนายเยอะแยะ” แทคยอนดิ้นคลุกคลั่กภายใต้ร่างของนิชคุณ
“คุณบอกแล้วนี่..คุณจะไม่ทำแบบนี้กับคนอื่น..แทคก็ห้ามทำกับคนอื่นเหมือนกัน” คนผิวขาวตะคอกเสียงดังใส่หน้าแทคยอน
RRRRRRRRRR เสียงมือถือดังขึ้นขัดบทสนทนาของคนทั้งคู่
แทคยอนปรายตาไปเห็นเบอร์โทรของพี่ชายเค้าบนมือถือ
“ถ้าคุณทำอะไรแทคมากกว่านี้..แทคจะบอกชาน” แทคยอนแยกเขี้ยวตาขวางราวกับว่าเจ้าตัวจะเอาจริง
“เด็กขี้ฟ้อง..จะให้พี่ชายช่วยไปตลอดชีวิตเหรอ” นิชคุณแซะแทคยอน แต่เค้าก็ยอมความให้ คนผิวยอมปล่อยแทคยอนเป็นอิสระ โชคดีที่ชานชองโทรเข้ามาขัดจังหวะไม่งั้นเค้าอาจจะข่มขืนแทคยอนและทำให้เรื่องมันกลับมาแย่เหมือนเดิมก็ได้
“ใช่.แทคขี้ฟ้อง..พอใจไหม” คนตัวโตยกมือขึ้นปาดน้ำตา เสียงเจ้าแมวยักษ์สั่นเครือ
มือใหญ่หนาปัดสไลด์หน้าจอมือถือของตนเพื่อรับโทรศัพท์ของพี่ชาย แทคยอนวางโทรศัพท์บนไหล่ เค้าใช้หน้าแนบมือถือไว้
“ทำอะไรอยู่แทค..งานยังไม่เสร็จอีกเหรอ” ควานชานชองถามเสียงอ่อนโยน พี่ชายรอน้องชายกลับบ้านพร้อมกัน
คนตัวโตปรายตามองนิชคุณระหว่างที่พยายามใช้มือที่สั่นเทาของตัวเองติดกระดุมบนเสื้อเชิ้ต
“อืม..จะเสร็จแล้ว..เดี๋ยวแทคจะรีบไป” เจ้าแมวยักษ์กดวางสาย เมื่อเค้าจัดเสื้อผ้าของตัวเองเข้าที่เข้าทาง ก็และรีบคลานเก็บเอกสารที่ตกกระจายเต็มพื้นห้อง
“คุณขอโทษ” คนผิวขาวก้มลงช่วยเก็บกระดาษที่พื้น
“......” เจ้าแมวเมินที่จะให้คำตอบ
“คุณขอโทษ..แทค..อย่าโกรธนะ” คนผิวขาวพูดเสียงสั่น
“เก็บคำขอโทษของนายไปเถอะ..เราไม่มีอะไรต้องคุยกัน” คนตัวโตตอบกลับอย่างไร้เยื่อใย
“คุณต้องทำยังไงถึงจะเป็นคนรักที่สมบูรณ์แบบในความคิดแทคได้” คนผิวขาวถามเพราะรู้สึกผิดจริงๆ
“แล้วแทคต้องทำยังไงถึงจะได้หัวใจนายมาโดยไม่ต้องเปลืองตัว” แทคยอนพูดเสียงแข็ง เค้ารวบกองกระดาษขึ้นมาวางบนโต๊ะทำงาน พรุ่งนี้เช้าเค้าต้องมานั่งเรียงเอกสารใหม่ตั้งแต่เริ่ม มันน่าทุเรศที่สุด แทคยอนคิดอย่างแค้นเคือง
“ถ้าเราไม่นอนด้วยกัน..แทคจะไม่โกรธใช่ไหม” นิชคุณถาม
“คู่รักที่ไม่แต่งงานกันเค้าอยู่ด้วยกันยังไง เราอยู่ด้วยกันแบบนั้นแหละ” เจ้าแมวตอบกลับโดยไม่สบตาคนผิวขาวอย่างเคย
“อืม” นิชคุณมองแผ่นหลังกว้างของเจ้าแมวตาละห้อย แต่สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่ออาทิตย์ก่อนเป็นความผิดเค้าจริงๆ ตั้งแต่วันที่เค้าได้ตัวแทคยอนคืนนั้น เค้าเอาแต่จะวุ่นวายกับแทคยอนท่าเดียว จนเจ้าแมวไก่ตื่น หนีออกจากบ้าน และปฎิเสธคำชวนทุกอย่าง
"ที่แทคนอนกับคุณ มันไม่ได้หมายความว่า..คุณจะมีอำนาจเหนือแทคนะ..จำไว้..ถ้าคุณทำแบบนี้อีก..แทคว่า..เราคงไปด้วยกันไม่ได้" คนตัวโตกล่าวก่อนจะเก็บข้าวของออกจากออฟฟิส
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น