อย่าให้นิชคุณสอนแทคยอน
เกือบเที่ยงชานชองลุกจากที่นอน เค้ารู้สึกเหมือนร่างกายยังเหนื่อยล้า และไม่สดชื่นมากๆ เค้าเดินออกจากห้องนอนและเจอคนรักร่างอวบกำลังทำกับข้าวอยู่ในครัว
" ตื่นนานแล้วเหรอโฮ...คุณล่ะ" ชานชองหาวหวอดก่อนจะถามจุนโฮ
" ยังไม่ตื่นหรอก..หมอนั่นเพิ่งหลับตอนเช้านี้เอง..ร้องไห้ทั้งคืน" จุนโฮทำหน้ายู่เมื่อนึกถึงภาพเพื่อนที่เอาแต่ร้องไห้ไม่หยุด
" แล้วโฮได้นอนบ้างไหมเนี่ย" ชานชองเดินมาโอบกอดจุนโฮจากด้านหลัง และพลิกตัวหมอโฮมาประจันหน้าตนเองก่อนจะจูบหน้าผากคนรักรับอรุณ
" เสียงดังแค่ไหน..โฮก็หลับได้น่ะ..ชินแล้ว" จุนโฮแก้มแดง รีบหันหนีชานชองทันที
" พวกพี่เป็นคนรักกันเหรอ" เสียงของแทคยอนดังขึ้นด้านหลังชานชอง เล่นเอาชานและจุนโฮสะดุ้งโหยง
" มาตอนไหนเนี่ย ตกใจหมด" ชานชองร้องขึ้น
" ใช่เราเป็นคนรักกัน" ชานชองตอบพร้อมกับดึงเอวจุนโฮเข้ามากอด
" พี่ชานมีคนรักไหม" แทคยอนถามเมื่อเค้ามองพี่หมีหน้ามึนตรงหน้าและชายตาตี่อย่างไม่ค่อยสนใจ
" มีสิ" จุนโฮตอบหน้าระรื่น
"งั้นที่พี่ชานไม่มาหาแทคเพราะตอนนี้พี่ชานอยู่กับคนรักสินะ" แทคยอนขมวดคิ้วยุ่งอย่างไม่สบอารมณ์ที่เค้าถูกพี่ชายทิ้งเสียแล้ว
" แทค..เมื่อคืนพี่บอกแทคว่าอะไร" ชานชองเปลี่ยนน้ำเสียงกลับมาใช้เสียงเข้มหนักอีกครั้ง
" คุณอยู่ไหนครับ" แทคยอนไม่ตอบคำถาม ตอนนี้คนตัวใหญ่ที่เคยว่านอนสอนง่ายกลายเป็นเด็กดื้อที่ไม่ค่อยยอมใครซะแล้ว
" หาคุณทำไม...มีอะไรรึเปล่าครับ" จุนโฮเลิกคิ้วสงสัย เค้าแปลกใจที่คุณแทคเป็นฝ่ายถามหาเพื่อนเค้า
" ...." แทคยอนทำหน้าเบ้หนีและไม่ยอมตอบคำถามจุนโฮ
" แทค..อย่าทำนิสัยไม่ดีแบบนี้นะ!!" ชานชองขึ้นเสียง
" ...." คนผิวเข้มย่นคิ้วจนแทบจะติดกัน แทคยอนหันกลับมามองชานชองและแยกเขี้ยวไม่พอใจ หูของเค้าแดงขึ้น ดวงตาเรียวยาวส่อแววไม่ชอบใจในน้ำเสียงผู้ชายที่หน้าแก่กว่า
" คุณอยู่ในห้องนอนตรงนู้นครับคุณแทค" จุนโฮตอบคำถามแทคยอนแต่โดยดี เค้าคิดว่าแทคยอนอาจจะเตลิดหนักกว่าเดิม ถ้าชานชองพูดอะไรไปอีกสักประโยคนึง
" ..." คนผิวเข้มวิ่งไปที่ห้องนอนนิชคุณทันที โดยที่ไม่ขอบคุณจุนโฮด้วยซ้ำ
" กลายเป็นเด็กไร้มารยาทไปแล้ว..ต้องฝึกกันใหม่สินะเนี่ย" ชานชองนิ่วหน้าแบบไม่สบอารมณ์
" ปกติชานออกจากโอ๋คุณแทคนี่ครับ" จุนโฮมองชานชองตาแป๋ว
" ถูกคือถูก ผิดคือผิด สำหรับผม น้องชายก็ไม่มีข้อยกเว้น..วันนี้เค้าต้องเรียนมารยาทในการเข้าสังคม" ชานชองตีหน้าเข้ม
" ชานครับ..คุณแทคเค้าไม่บ่นแสบตาแล้วนี่ครับ" จุนโฮรีบเปลี่ยนเรื่องคุยเมื่อเห็นชานชองอารมณ์ไม่ดี
" อืมแฮะ..ลืมเรื่องนี้ไปเลยนะเนี่ย" ชานชองมองตามหลังน้องชายที่วิ่งลับตาไป
ภายในห้องนอนที่มืดสนิทมีเพียงแสดงสว่างรำไรทะลุผ่านผ้าม่านห้องนอนที่เปิดแง้มไว้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น บนเตียงนอนขนาดคิงไซส์มีกองผ้าห่มพ้นใหญ่ขมวดตัวเป็นก้อนวางกองตัวอยู่
" คุณ ..คุณ " แทคยอนกระโดดขึ้นเตียง มานั่งข้างคนผิวขาวที่ยังนอนคลุมโปงอยู่
" อือ" นิชคุณขยับตัวอยู่ใต้ผ้าห่มแต่ยังไม่ยอมลุกขึ้นมา
" คุณ!! ..ตื่นสิ..แทคอยากคุยด้วย" แทคยอนดึงผ้าห่มออกจากตัวคนผิวขาวอย่างแรง
" อื้อ..ง่วง..อย่ากวนได้ไหมโฮ" คนผิวขาวรั้งผ้าห่มกลับ และยังคงขดตัวมิดชิดภายใต้ผ้าห่ม
"คุณ..ยังโกรธแทคอยู่เหรอ" แทคยอนนั่งหน้าเบ้มองกองผ้าห่ม ฝ่ามอสีเขียวจับชายผ้าห่มไว้หลวมๆ
" คุณ..แทคอยากคุยด้วย!!" แทคยอนตัดสินใจมุดเข้าใต้ผ้าห่ม เค้าอยากคุยกับนิชคุณมาก
"โอ๊ย!! อืม..ห๋า" คนผิวขาวลืมตาตื่นขึ้น เมื่อรู้สึกเหมือนขาถูกกดทับอย่างแรง สิ่งแรกที่นิชคุณเห็นคือใบหน้าของคนผิวเข้มอยู่ใต้ผ้าห่มของเค้า และตำแหน่งปากของแทคยอนมันอยู่ในตำแหน่งที่ชวนให้คิดลึกเหลือเกิน
"OMG!!." นิชคุณสะดุ้งเฮือกเค้าร้องลั่น และกระชากผ้าห่มออกจากตัว เค้าลุกขึ้นมานั่งอย่างรวดเร็ว ถ้าเป็นในเวลาปกติ เค้าอาจจะจับแทคยอนกดลงเตียงก็ได้ แต่เวลานี้มันไม่ปกติเอาเสียเลย
" แทคอยากคุยกับคุณ..ทำไมคุณต้องตกใจขนาดนี้ล่ะ" แทคยอนเองก็ตกใจเสียงของคนผิวขาว เค้าดีดตัวขึ้นมานั่งหลังตรง มองหน้าคนผิวขาวอย่างตื่นตระหนก
" คุยอะไรอีก" นิชคุณเริ่มนึกออกเมื่อคืนเค้าทะเลาะกับแทค และเช้านี้เค้าก็ยังไม่อยากจะคุยกับแทคยอนด้วย
" ..คุณตาบวมจัง..เพราะร้องไห้เหรอ..เพราะแทคพูดไม่ดี เพราะแทคไม่เคารพคุณใช่ไหม" คนผิวเข้มย่นคิ้วเข้าหากัน ใบหน้าบ่งบอกว่าเค้าสำนึกผิดมากๆ ฝ่ามือสีเข้มยกขึ้น และขยับเข้ามาใกล้ใบหน้าของคนร่างขาว ปลายนิ้วเรียวยาวของแทคยอนค่อยๆไล้ขอบตาบวมช้ำจากการร้องไห้ของนิชคุณเบาๆ
" แทคขอโทษ" แทคยอนพูดอุบอิบๆ เสียงเบา
" แทครู้เหรอว่าแทคทำผิดอะไร" คนผิวขาวเริ่มใจอ่อน เมื่อเห็นใบหน้าแทคยอนบิดเบี้ยวเพราะความเสียใจ และการกระทำของแทคมันช่างอ่อนโยนเหลือเกิน
" แทคขอโทษ..แทคจะไม่ตวาดคุณ..แทคจะไม่พูดอะไรที่ทำให้คุณเสียใจอีก" แทคยอนทำปากเบะ เหมือนจะร้องไห้ออกมา
" อย่าร้องไห้นะแทค..คุณก็ขอโทษที่เสียงดังใส่แทคและทำแทคเจ็บ..คุณขอโทษนะ" นิชคุณขยับตัวเข้าใกล้แทคยอน เค้ากางมือออกและสวมกอดแทคยอนเบาๆ
" อือ" แทคยอนขยับตัวเข้าใกล้คนผิวขาวมากขึ้น เค้ายกมือขึ้นกอดคนผิวขาวกลับเช่นกัน
" แทคหิวข้าวแล้ว..ไปกินข้าวได้ไหม" แทคยอนพูดขึ้นเมื่อรู้สึกแสบๆท้อง
" รอคุณก่อนนะ..เดี๋ยวคุณล้างหน้าแปปนึงนะ" คนผิวขาวส่งยิ้มหวานวอนขอความเมตตาจากให้คนรัก
" อย่าช้านะ..แทคหิว" แทคยอนยู่ปาก
" แทคหิว..อยากกินคุณแทนข้าวไหมล่ะ" นิชคุณแกล้งแซวแทคยอนเล่นๆ
" แทคกินคุณแทนข้าวได้เหรอ..แล้วมันจะอิ่มเหมือนกินข้าวไหม" คนร่างใหญ่เลิกคิ้วทำหน้าสงสัย
" ...5555" นิชคุณหัวเราะก๊ากออกมา
ชายผิวขาวเดินเข้าห้องน้ำไปแบบมีความสุ
" ตื่นแล้วเหรอมากินข้าวด้วยกันสิ" ชานชองพูดกับนิชคุณเมื่อเหห้นชายผิวขาวจูงมือน้องชายร่างใหญ่ของเค้าออกจากห้องนอนมาง่ายๆ
"ครับ" นิชคุณตอบ เค้าพาแทคยอนมานั่งกินข้าวที่โต๊ะ จุนโฮตักข้าวใส่จานให้นิชคุณตามด้วยแทคยอน ชาย4คนลงมอทานข้าวพร้อมกันตอนเที่ยงวัน
" แทคกินคุณแทนข้าวได้รึเปล่า"
ชายผิวเข้มพูดขึ้นท่ามกลางความเงียบขณะที่ทุกคนกำลังรับประทานข้าวกันอยู่
ค่อก!! ชานชอง จุนโฮ นิชคุณ สำลักอาหารพร้อมกันอย่างแรง
" ..."นิชคุณนั่งฟุบหน้าลงกับจานข้าว เค้าไม่คิดว่าอยู่ๆแทคจะพูดออกมากลางวงแบบนี้
" กินคุณแทนข้าวต้องทำยังไง คุณบอกเองนี่ว่าทำได้.." แทคยอนยังคงพูดโดยไม่ได้รู้สึกผิดอะไร
" คุณ!!... นายสอนอะไรคุณแทคเนี่ย..555" จุนโฮขำก๊ากเมื่อเห็นสีหน้าชานชองที่เปลี่ยนเป็นสีแดง และเริ่มมีเขี้ยวงอกออกจากปาก
"..." ชานชองส่งสายตาคาดโทษนิชคุณทันที
" มารยาท...นายต้องเรียนมารยาทแล้วนะแทค..เริ่มหลังกินข้าวเลยนี่แหละ" ชานชองแทบระเบิดบึ้ม!!ออกมา
" คุณ..นายด้วย..นายต้องเรียนด้วย" จุนโฮกั้นเสียงหัวเราะไว้ก่อนจะพูดกับนิชคุณ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น