จ๊อกแสตรป เพิ่มเสน่ห์
แทคยอนเดินเข้าไปรอในห้องนอนก่อน
ในขณะที่เจ้าของบ้านกำลังให้โอวาทลูกน้อง หลังจากนั้นนิชคุณก็ผละจากชางมินและซึงลองมา
เค้าตามคนรักตัวโตเข้ามาในห้องนอน ร่างใหญ่นั่งหันหน้าเข้ากับโซฟา แทคยอนดูเหมือนจะเมื่อยหลัง
เพราะเค้าไม่สามารถนั่งพิงอะไรได้มาตั้งแต่กลับจากโรงพยาบาลแล้ว
“คุณหมอทำอะไรอยู่น่ะครับ...ติดต่อยานแม่อยู่เหรอ”
นิชคุณถามอย่างสงสัยที่เห็นคุณหมอนั่งหันหน้าเข้าหาโซฟา เอาหน้าผากเกยพนักโซฟาไว้
“ถ้านายมาช้ากว่านี้อีกหน่อย..ยานแม่คงมารับตัวแทคไปแล้ว”
คนตัวโตพูดขณะขยับใบหน้าขึ้นเอาคางเกยโซฟาแทน
“อย่าโกรธสิครับคุณหมอ...นี่ผมก็รีบสุดๆแล้วนะครับ”
คนผิวขาวรีบปรี่ตัวเข้ามาหาคนรักอย่างรวดเร็ว
“หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ”
แทคยอนปรายตามองนิชคุณ และออกคำสั่งกับเจ้าของห้อง คนผิวขาวหยุดนิ่งทันที
“มีอะไรรึเปล่าครับ”
นิชคุณเลิกคิ้วอย่างสงสัย
“นี่อะไร”
คนตัวตัวถามพลางหยิบเจ้าเศษผ้ายางยืดขึ้นมาจากกล่องผ้ากำมะหยี่สีแดงเลือดหมูที่อยู่ตรงหว่างขาเค้าขึ้นมาโชว์หราต่อหน้าเจ้าของห้อง
“เอ่อ...”
คนผิวขาวกลืนน้ำลายเฮือกพร้อมกับทำตาโตเป็นไข่ห่าน เค้าไม่รู้ว่าคนตัวโตเห็นใจกล่องจ๊อก
สแตรปที่เค้าวางไว้ใต้เตียงได้ยังไง
“ของใคร”
แทคยอนถามเสียงลอดฟัน พลางพลิกเจ้ากางเกงในแบบโชว์แทบทุกชิ้นส่วนไปมา
“คือ...อ่ะ..เออ...คือ..ของผมครับ”
คนผิวขาวกลืนน้ำลายเฮือกอีกครั้ง
“นายใช้อะไรแบบนี้ด้วยเหรอ...ไซส์มันดูเหมือนไม่ใช่นะ”
แทคยอนหรี่ตาเรียวยาวของตัวเองลงข้างนึง ในขณะที่เค้าจ้องหน้านิชคุณอย่างเอาเรื่อง
“ผมซื้อมาให้คุณหมอครับ”
คนผิวขาวรวบรวมความกล้าตอบคำถามอย่างรวดเร็ว
“ซื้อมาให้ฉันทำไม...นายอย่าบอกนะว่าจะให้ฉันใส่มันไปไหนมาไหนน่ะ”
แทคยอนพูดเสียงเย็น พลางขมวดคิ้วจนเป็มปม
“เปล่าครับ...ผมไม่ได้อยากให้คุณหมอใส่ไปไหนมาไหนนะครับ”
คนผิวขาวรีบแก้ต่างทันที พร้อมกับโบกไม้โบกมือส่ายไปมา
“งั้นกะจะให้แทคใส่ตอนไหนมิทราบครับ”
แทคยอนแยกเขี้ยวโชว์ฟันขาว
“ผมอยากให้หมอใส่ตอนที่เราอยู่กัน2คนแบบตอนนี้” นิชคุณสารภาพความจริงที่เค้าวางแผนไว้ล่วงหน้า
กว่าเค้าจะสั่งจองของได้ เค้าก็คิดแล้วคิดอีกว่ามันจะน่าอายแค่ไหนถ้ามีคนรู้เรื่องรสนิยมวับๆแวมๆของเค้า
“ทำไมคุณไม่ใส่ให้แทคดูเป็นตัวอย่างก่อนล่ะ”
คนตัวโตกัดฟันกรอด เส้นเลือดที่ขมับปูดโปนด้วยความเคือง
“มันไม่เหมาะกับผมหรอกครับ..”
นิชคุณตอบพลางยกมือขึ้นซับเหงื่อบนใบหน้าตัวเอง
“เป็นอะไรร้อนเหรอ...ร้อนก็ถอดเสื้อผ้าสิแล้วมาใส่ไอ้นี่แทน”
คนตัวโตขยับตัวลุกขึ้นและเดินตรงมาหาร่างคนตัวเล็กผิวขาวที่ยืนอยู่ไม่ห่างจากเค้ามากนัก
“คะ..คุณแทค”
นิชุณยืนนิ่ง เค้าสูดลมหายใจเข้าและกลั้นไว้แบบนั้น
คนผิวขาวดวงตาเบิกโผลงจ้องมองเรือนร่างตึงแน่นของชายคนรักที่อยู่ๆก็ถกเสื้อของตัวเองขึ้น
แทคยอนดึงเสื้อยืดขึ้นจนโชว์กล้ามหน้าท้อง คนตัวโตใช้ฟันกัดปลายเสื้อของตัวเองไว้
ในขณะที่มือของเค้าลูบไล้เนินหน้าอกตนเองต่อหน้าคนผิวขาวช้าๆ
“อา...”
คนผิวขาวครางในคอขณะยืนมองคุณหมอตัวโตที่กำลังค่อยๆยั่วยวนเค้าด้วยการลูบคลำตัวเองและถอดเสื้อผ้าทีละชิ้น
คนตัวหนาเริ่มโยกย้ายสะโพกหมุนวง
นอกจากแทคยอนจะพยายามหยอกเย้าติ่งไตบนหน้าอกตัวเองแล้ว เค้ายังลูบไล้ฝ่ามือลงมาถึงหน้าขาเพื่อจะลูบไล้ลูกแมวน้อยภายใต้กางเกงตัวเองด้วย
“ผมต้องฝันไปแน่”
นิชคุณส่ายหัวไปมา พร้อมกับยก2มือขึ้นตบใบหน้าขาวๆของตัวเองเพื่อเรียกสติกลับมา
และเพื่อให้มั่นใจว่าเค้ายืนอยู่ในโลกแห่งความจริง
“อู้ว!!” คนตัวเล็กสะดุ้งเฮือกที่อยู่ๆฟันขาวซี่ใหญ่ของคนตรงหน้าก็มากัดลงบนแก่นกายที่ปูดโปนภายใต้กางเกงยีนส์ของเค้าเบาๆ
“อ่า...คุณแทคครับ..ถ้าคุณทำแบบนี้ผมต้องบ้าแน่ๆเลย”
นิชคุณดึงรั้งกลุ่มผมที่ปรกบนใบหน้าเรียวสีเข้มเพื่อให้แทคยอนหยุดการกระทำที่กระตุ้นเร้าเค้า
“นายอยากรู้ไม่ใช่เหรอว่าตัวเองฝันอยู่รึเปล่า”
คนตัวโตไล้ลิ้นของตัวเองไปมาบนริมฝีปากของตน ใบหน้า ลำคอ
และลำตัวแทคยอนเริ่มชื้นเหงื่อ
“คุณยั่วผมเกินไปแล้วนะครับ”
คนผิวขาวหอบฮัก
“แล้วมันทดแทนกางเกงตัวนั้นของนายได้ไหมล่ะ...แทคยังต้องใส่เพื่อเพิ่มเสน่ห์ให้ตัวเองอีกไหม”
คุณหมอตัวโตแยกเขี้ยว
“สเน่ห์ของคุณมันล้นอยู่แล้วครับ..ต่อให้คุณไม่ยั่วผม..ต่อให้คุณไม่ใส่จ๊อกแสตกก็เถอะ”
นิชคุณพูดจบก็กระชากร่างคนตัวหนาและลุกขึ้น
ส่วนตัวเค้าก็ก้มหน้าลงจูบริมฝีปากบางหยักอย่างตะกละตะกราม
นิชคุณส่งเรียวลิ้นเล็กของตนล้วงลึกเข้าไปในโพรงปากกว้างๆของแทคยอน
เค้ากวาดลิ้นสำรวจโพรงปากช่ำชื้นอย่างเอาแต่ใจ
คนตัวโตจูบตอบเช่นกัน
“เจ้ากางเกงพรรณนั้นมันมีชื่อด้วยเหรอ”
แทคยอนผละริมฝีปากตัวเองออกพลางเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย
“ครับ...มีชื่อ..แต่ผมไม่รู้ว่าเรียกชื่อมันถูกรึเปล่า...ผมสั่งซื้อในเน็ตน่ะ”
นิชคุณตอบกลับ
คนผิวขาวรวบคอของแทคยอนเข้าหาตัวเอง เค้ากดริมฝีปากจูบคนตัวหนาอีกครั้ง
“ผมชอบจัง...จูบคุณหมอหวานช่ำมากเลยครับ..ผมอยากจูบคุณแบบนี้ทั้งวันเลย”
คนผิวขาวถอนริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงของตนออก
เค้าชื่นชมคนรักและจูบปิดปากแทคยอนอีกหลายครั้ง
“อยากแค่จูบเหรอ”
คนตัวโตเริ่มหอบฮัก เค้าแทบจะหายใจเข้าปอดไม่ทัน
ดูเหมือนว่าเจ้าเด็กอายุน้อยคนนี้จะชั้นเชิงดีไปซะทุกอย่าง
“คุณแทคก็รู้นี่ครับว่าไม่ใช่แค่จูบ”
นิชคุณตอบกลับ พลางขยับหน้าขาของตนกดเข้ากับหน้าขาของคนฝั่งตรงข้ามอย่างแรง
“ลูกชายผมมันตื่นตั้งแต่...คุณหมอยังไม่ไปจูบปลุกมันอีกนะครับ”
คนผิวขาวยิ้มหวาน พร้อมส่งวิงค์พิชิตหัวใจold boy
“แล้วฉันควรทำยังไงกับมันดีล่ะ”
แทคยอนตอบกลับ
คนตัวตัวโอบกอดแผ่นหลังคนผิวขาวและเริ่มลูบไล้ผิวกายอุ่นร้อนผ่านเสื้อผ้า
“ทำแบบที่คุณหมอคิดไว้ก่อนหน้านี้ครับ..”
นิชคุณตอบพลางเงยหน้าขึ้นจุ๊บริมฝีปากบางของคนตัวโตเบาๆและผละตัวไปนั่งที่ปลายเตียง
“ทำสิ่งที่คุณหมอทำเมื่อกี้
ผมว่ามันโอเคเลยนะ” คนผิวขาวเสริมทับ
“ชอบแบบนั้นเหรอ”
คนตัวโตถามกลับ
“ครับ...ผมชอบ”
นิชคุณย้ำเสียงหนักแน่น
หลังจากได้รับคำตอบยืนยันจากปากนิชคุณแล้ว
แทคยอนก็เริ่มเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองออกทีละชิ้น จนเหลือแต่กางเกงชั้นใน
“คะ..คุณแทค”
นิชคุณตาวาวจนแทบถลนออกนอกเบ้า
“เฮ้อ...ศักดิ์ศรีของชั้นไม่เหลือแล้วนะ”
คนตัวโตกล่าวเอียงอาย พร้อมกับยกมือขึ้นปิดหน้าตัวเอง
“พระเจ้า!!..คุณ...โอ้ย!!ผมไม่ไหวแล้ว” นิชคุณสบถยาว
พร้อมกับลุกขึ้นปรี่ตัวเข้ามากอดร่างคนตัวใหญ่ทันที
“ผมไม่คิดว่าหมอจะกล้าทำมัน..ผมไม่คิดว่าหมอจะใส่มันจริงๆเลยนะ..โชคดีจริงๆที่ผมซื้อมาเยอะ”
นิชคุณพูดจบก็กดขยี้ปากของตนกับปากคนตัวหนาในอ้อมกอดซ้ำอีก
“จะ..เป็นอะไรไหม..ถ้าผมขอให้หมอ..หันหลังให้ผมดูหน่อย”
นิชคุณกลืนน้ำลายตัวเองหลายเฮือกในขณะที่เค้าพยายามพูดให้เป็นประโยค
“เป็นซิ..ทำไมฉันต้องหันหลังด้วย..แค่ข้างหน้าก็อายจะแย่แล้วนะ”
แทคยอนฝังใบหน้าของตนลงกับซอกคอคนผิวขาวไม่ขยับไปไหน
“ถ้าคุณไม่หันหลังเนี่ยมันจะ” คนตัวเล็กพูดยังไม่ทันจบ
นิ้วมือของเจ้าของคำพูดก็กดฝังลงบนช่องทางคับแคบเบาๆเป็นจังหวะ
“อ่า!!” แทคยอนสะดุ้งเฮือก เค้าครางและรีบถีบตัวเองออกจากอ้อมกอดเด็กตัวขาวทันที
“อย่าบอกนะว่าไอกางเกงนี่มันมีไว้ทำเรื่องแบบนี้โดยเฉพาะ”
แทคยอนแฮวหน้าตาตื่น
“ผมถึงบอกไงครับว่า..ผมเอาไว้ให้คุณหมอใส่ตอนอยู่กับผมก็พอ”
นิชคุณพูดหน้าตาเฉย
แทคยอนหันหลังแบบอายๆ
ศักดิ์ศรีเค้าป่นปี้หมดแล้วตั้งแต่เค้าเห็นเจ้ากางเกงในตัวนี้และยอมใส่มันเพื่อเพิ่มสเน่ห์ให้ตัวเอง
แต่เค้าก็อายมากเวลาที่มันอยู่บนตัวเค้าและมีเจ้าเด็กผิวขาวยืนจ้องบั้นท้ายเค้าแบบไม่วางตา
“อ่า..มองพอใจรึยัง”
แทคยอนยืนหันหลังกลั้นใจถาม เค้าอายจนแทบจะมุดดินหนีอยู่แล้ว
“คุณหมอก้มตัวลงหน่อยสิครับ”
เด็กผิวขาวร้องขอเพิ่มเติม
“ย่าห์..จะให้ก้มทำไมอีกน่ะ”
แทคยอนแฮวเสียงดัง
“มันเห็นไม่ชัดเลย”
นิชคุณตอบกลับพร้อมตีก้นของคนตัวหนาเบาๆ
“เห็นอะไรไม่ชัดน่ะ..นี่นายมองอะไรอยู่”
แทคยอนรีบถามพลางหมุนตัวกลับมาหาคนตรงหน้า
“แค่ก้มเองครับ”
คนผิวขาวตอบหน้าตาเชย
“เฮ้อ...แค่ก้มนะ
มากกว่านี้ไม่ทำแล้ว” คนตัวโตถอนใจอีกรอบ เค้าหันหลังและก้มตัวลงจนบั้นท้ายเชิดขึ้น
“อ๊า!!...ไม่เอานะ..แบบนี้ไม่เอา..หยุด” แทคยอนร้องเสียงหลง
เมื่อคนผิวขาวกดใบหน้าเข้ากับบั้นท้ายตึงแน่นของเค้า
คนผิวขาวฝังลิ้นเข้ากับช่องทางร้อนรักสีแดงแทนนิ้วของเค้าเมื่อครู่
“หยุด!!..ไม่..ไม่เอาแบบนี้..อ่า..อื้อ..หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ” คนตัวโตดิ้นเร้าพยายามขยับตัวหนีแต่เค้าถูกอ้อมแขนขาวกอดรัดหน้าขาและเอวไว้แน่น
คนผิวขาวไม่ปล่อยตัวคนตัวโตให้เป็นอิสระตามคำขอร้อง
“อ๊า!!...อา..อื้อ..ไม่” คนตัวโตดิ้นเร้าสุดกำลัง
เค้าพยายามงัดแขนขาวๆของคนตัวเล็กออกจากเอวตัวเอง
แทคยอนหอบหายใจฮักอย่างเสียวซ่านและเหนื่อยหอบ
‘ไอ้เด็กผี...นายหลอกฉัน’
“หยุดได้โปรด..พอ..อื้อ”
คนตัวโตร้องลั่น แข้งขาเค้าสั่นจนแทบจะยืนไม่ไหวแล้ว
เรียวลิ้นคนผิวขาวกดฝังและไล้เลียช่องทางรักอย่างเอาแต่ใจ
“ไม่ชอบแบบนี้เหรอครับ”
นิชคุณตอบเมื่อเค้าหยุดสิ่งที่ทำอยู่เมื่อครู่
“ไม่..ไม่ชอบเลย..”
คนตัวโตทิ้งตัวลงไปหมอบกับพรมเบื้องล่าง แทคยอนหอบฮักตัวโยน
คนตัวโตผิวกายแดงก่ำไปแทบทั้งร่าง
“แต่คุณมีอารมณ์นี่ครับ..มันตอบสนองกับสิ่งที่ผมทำ”
เด็กผิวขาวนั่งลงกับพื้น เค้าขึ้นคร่อมแผ่นหลังคนร่างใหญ่ไว้และแทรกมือเข้าไปใต้ตัวคนร่างหนาเพื่อสัมผัสกับเจ้าลูกแมวน้อยในเศษผ้าชิ้นเล็กที่เติบโตจนแทบจะเต็มที่แล้ว
“อื้อ”
แทคยอนกัดริมฝีปากตัวเองซ้ำขณะที่มือเรียวขาวเริ่มสัมผัสจุดกึ่งกลางลำตัวของเค้าอย่างอ่อนโยน
“รู้ไหมครับ...คุณหมอตอนอยู่ใต้ตัวผมนี่เซ็กซี่มากๆเลย”
คนผิวขาวโน้มตัวลงมาจนริมฝีปากอวบแดงของเค้าอยู่ติดกับใบหูคนตัวโต
นิชคุณพูดจบก็ค่อยๆไล้ลิ้นเล็กๆของตนลงบนใบหูกางๆของคนใต้ร่าง
“อื้อ..อา..อา”
คนตัวโตครางเสียงหวานหลับตาพริ้ม แทคยอนกำมือตัวเองแน่น
เค้าเสียวสะท้านไปทั่วทั้งร่างเพราะคนผิวขาวกำลังนวดคลึงและรูดรั้งแก่นกายใหญ่หนาของเค้าไม่วางมือ
“หมอครับ...ผมอยากเห็นหน้าคุณ..หันหน้ามาได้ไหมครับ”
คนผิวขาวร้องขอเสียงแหบพร่า
นิชคุณรั้งร่างคนตัวใหญ่ให้ลุกขึ้นนั่งและหันหน้ามาหาเค้า
“ถ้าผมให้คุณนอนลงกับพื้นวันนี้คงไม่ได้สินะครับ”
นิชคุณพูดพลางโน้มตัวไล้ลิ้นจูบต่ำจากลำคอลงมาถึงหน้าท้องที่ขึ้นมัดกล้าม
“ก็คงจะไม่ได้”
คนตัวโตตอบเสียงเบา
“คุณหมอขึ้นไปนั่งบนเตียงสิครับ”
นิชคุณเอ่ยคำแนะนำ
เค้าลุกขึ้นก่อนและดึงร่างคนที่นั่งตัวแดงก่ำขาอ่อนอยู่กับพื้นมานั่งบนเตียงนุ่มๆ
คนผิวขาวขยับตัวมานั่งหว่างขาคนตัวโต เค้ากดใบหน้าลงบนเนื้อผ้าตัวน้อย
คนผิวขาวจูบเบาๆไปทั่ว
“อื้อ..”
แทคยอนสะดุ้งเฮือก เค้ากำมือจิกขยุบผ้าปูที่นอนในขณะที่เค้าแหงนคอไปด้านหลังจนสุด
“คุณ..ไม่ไหวแล้ว” คนตัวโตรู้สึกแปลกๆ เค้าเสียวซ่านมากผิดปกติ
และจะถึงจุดเร็วผิดปกติ
“ปล่อยออกมาสิครับ”
คนผิวขาวเงยหน้าขึ้นตอบ ลิ้นร้อนยังคงทำงานของมัน
“ไม่คุณ..ได้โปรด..เข้ามาในตัวฉันเถอะ”
แทคยอนร้องขอ
“เกิดอะไรขึ้นกับคุณหมอครับเนี่ย”
คนผิวขาวเลิกคิ้วสงสัยในขณะที่ริมฝีปากของเค้าผละออกจากแก่นกายหนาเพียงชั่วครู่
ก่อนจะกลับไปดูดรั้งไล้เลียแท่งลำรุนแรงอีกครั้ง
“อ่า...คุณ..อะ..อ่า..”
คนตัวโตสะดุ้ง แอ่นหน้าท้องจนสะโพกลอยขึ้นจากพื้นเตียงนอน
“ไม่..โอ้ว..โอ้ว..อ่า”
แทคยอนเกร็งตัวไปทั้งร่างเค้าปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นออกมาเต็มปากคนผิวขาวอย่างไม่ตั้งใจ
“...”
คนผิวขาวยังคงดูดดึงแท่งลำแบบไม่ในสนใจของเหลวที่ทะลักออกมา
เค้ากลืนกินลงไปทั้งหมด
แทคยอนทิ้งตัวลงนอนกับเตียงนอนอย่างหมดแรง
เพียงไม่กี่วิเค้าก็พลิกตัวไปนอนคว้ำหน้าแทน
“อ่า..เจ็บ!!”
“อ่า..เจ็บ!!”
“ไม่ต้องรีบร้อนขนาดนั้นก็ได้ครับหมอ”
นิชคุณยิ้มขำ คนผิวขาวกระโดดขึ้นเตียง เค้าขึ้นคร่อมตัวคนร่างหนา
นิชคุณหมุนสะโพกของตัวเองลงบนบั้นท้ายคนตัวโตเป็นวงกลม
“ย่าห์!!..ลงไปเดี๋ยวนี้เลยนะ” แทคยอนแฮวพร้อมพลิกตัวหนี
“ฮะ
ฮะ ผมล้อเล่นน่ะ” คนผิวขาวพลิกตัวออกจากร่างคนตัวโตมานั่งยิ้มแป้นแล้นด้านข้าง
“ก็ตะกี้คุณแทคบอกว่าอยากให้ผม”
นิชคุณพูดพร่ำ
“หยุดพูดเลยนะ”
คนตัวโตหยิบหมอนปาใส่หน้าเด็กตัวขาว
“ฉันเจ็บอยู่นายไม่เห็นเหรอ”
แทคยอนแฮวพร้อมกับไขว้มือไปลูบหลังตัวเองเบาๆ คนผิวเข้มหน้าเบ้ทันที
“แสบจัง”
แทคยอนกัดริมฝีปากตัวเองก่อนจะรีบลุกขึ้นและพาตัวเองไปห้องน้ำ
คนตัวโตหันหลังเข้ากับกระจกบานใหญ่ในห้องน้ำ
เค้าเอี้ยวคอมองแผ่นหลังที่สะท้อนบนกระจก และทำหน้าแหย
“บ้าชิบเลย...”
คนตัวโตหลับตาปี๊ เค้าอนาจใจกับเนื้อสีแดงเข้มบนหลังของตน
“คุณแทคครับเจ็บมากเลยเหรอ” นิชคุณรีบตามมาดูคนอายุเยอะกว่า
และเค้าก็เห็นเหมือนที่แทคยอนเห็น
แผ่นหลังของแทคยอนเริ่มเห่อแดงจนเหมือนเนื้อมะเขือเทศที่สุกเหมือนโดนต้ม
อาจเป็นเพราะพวกเค้านอนกันในห้องนอนและปิดผ้าม่านจนหมด ทำให้แสงไม่พอจะสังเกตุเห็นสิ่งผิดปกติ
“อ่าคุณหมอ...นี่มันแดงขึ้นกว่าวันก่อนอีกนะครับ”
นิชคุณตาโต และเริ่มกลืนน้ำลายลงคอ
“ออกไปก่อนเถอะ..แทคจะอาบน้ำและจะทายาแล้ว”
แทคยอนย่นคิ้วขมวดเป็นปมเมื่อเอี้ยวคอมองหลังตัวเองอีกคั้ง
“เอ่อ..ครับ”
นิชคุณคอตก เค้าอดทำเรื่องที่อยากจะทำต่อ
“เสียใจด้วยคุณ...ครั้งหน้าละกันนะ...วันนี้ไม่ไหวจริงๆ”
คุณหมอตัวโตพูดเสียงอ่อนสำนึกผิดที่ตัวเองทิ้งนิชคุณให้อารมณ์ค้างอยู่คนเดียว
“ไม่เป็นไรครับหมอ”
คนตัวขาวพูดพลางถอยหลังออกจากห้องน้ำ
“ฉันทำให้นายได้นะ..ทำแบบที่เคยทำให้วันนั้นน่ะ”
คนตัวโตตอบกลับ
“อย่าเลยครับหมอ...ผมอยากให้คุณพักผ่อนจนกว่าจะหายมากกว่า”
คนผิวขาวรีบปฎิเสธ
“ฉันทำให้ได้นะ”
แทคยอนยังคงรู้สึกผิด
“หมอครับ...ถ้าหมอทำให้ผม..ผมคงไม่หยุดอยู่แค่นั้นแน่เชื่อผมเถอะครับ..หยุดตั้งแต่ตอนที่ผมยังห้ามใจได้ดีกว่า”
นิชคุณสารภาพความจริง
ตอนที่เค้าเมคเลิฟกับแทคมันก็มีบ้างที่มือเค้าปัดป่ายไปโดนแผ่นหลังของแทคยอน
และเค้าคิดว่าด้วยอารมณ์ของแทคยอนเองก็ไม่มีสติรับรู้ว่าตัวเองเจ็บอยู่ มันจะดีกว่าถ้าเค้าไม่แตะตัวแทคยอนตอนนี้และทำให้ผิวเนื้ออักเสบมากขึ้น
“แทคขอโทษนะ”
แทคยอนก้มหน้าสำนึกผิด
“คุณหมอไม่ผิดอะไรนี่ครับ..อย่าคิดมากสิ”
คนผิวขาวขยับตัวเข้าใกล้แทคยอน เค้าอยากกอดคนตัวโตไว้แต่ก็ไม่กล้า เค้าทำได้แค่เขย่งเท้าและเอาหน้าเกยบ่าแทคยอนไว้
“ไว้ผมจะทบต้นทบดอกวันที่คุณหมอหายนะครับ”
คนผิวขาวฉีกยิ้มก่อนจะผละตัวออกจากห้องน้ำ
“ย่าห์นายนี่...สมองคิดแต่เรื่องแบบนี้รึไงนะ”
แทคยอนแฮวเสียงดังลั่น
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น