เด็กเอาแต่ใจ
“กินข้าวหน่อยนะ” คนผิวขาวอ้อนวอนคนตัวโตที่ไม่ยอมอ้าปากกินข้าว เจ้าแมวยักษ์ตัวโตเม้มปากแน่นและยังพยายามวิ่งไปซ่อน
“แทคไม่หิวหรอ...นี่ดึกแล้วนะ” น้ำเสียวหวานใสวิงวอนต่อคนรัก
“ไม่...แทคไม่กิน” แทคยอนวิ่งหนีเข้าไปหลบในห้องน้ำ
“เฮ้อๆๆ...” คนผิวขาวถอนใจอย่างเหนื่อยใจ เหมือนเค้ากำลังเลี้ยงลูกอยู่เลย แถมเป็นลูกที่ตัวโตแค่ร่างกายด้วย
นิชคุณยกถาดอาหารออกนอกห้องนอน เค้าวางถาดอาหารลงบนโต๊ะอาหาร ชานชองและจุนโฮมองหน้าคนผิวขาวอย่างขุ่นคิด
“แล้วก่อนหน้านี้คุณชานทำยังไงกับคุณแทคครับ” จุนโฮถามขึ้น
“ก็สอนนะ..สอนๆไปเหมือนสอนเด็กน่ะแหละ...ตีบ้างดุบ้าง...เด็กน่ะจะเป็นผู้เป็นคนก็ขึ้นอยู่กับวิธีสอนของผู้ใหญ่น่ะแหละ” ชานชองกล่าวด้วยสีหน้าเรียบเชย
มือใหญ่หนาของพี่พี่จับที่ขอบถาดอาหาร เค้าลุกขึ้นและหยิบถาดอาหารเดินกลับไปที่ห้องนอนน้องชายพร้อมกับถุงยาในมือ จุนโฮและนิชคุณเดินตามหลังชานชองไปด้วย
“แทคออกมานี่เลย” หมีชานเดินไปหาน้องชายที่นั่งขดตัวอยู่ในห้องน้ำ
“ไม่..” แทคยอนปฎิเสธเสียงแข็ง
“ดื้อเหรอ...จะไม่ออกมาดีๆใช่ไหม..อยากโดนชานตีเหรอ” ชานชองเอ็ดใส่น้องชายเสียงดัง
“....” คนตัวใหญ่ที่นั่งอยู่ที่พื้นสะดุ้งเฮือก เค้าเงยหน้าขึ้นสบตาคนที่ยืนขำหัวเค้าอย่างหวาดๆ
“อย่าทำให้ชานโกรธ” ชานชองแยกเขี้ยว เค้าฟาดฝ่ามือเข้ากับกำแพงเสียงดังเปรี๊ยะ เจ้าแมวตัวตัวสะดุ้งโหยงตาลีตาเหลือกตะกุยมือเท้าหนีออกนอกห้องน้ำแทบไม่ทัน
“แทค!!” นิชคุณตกใจที่อยู่ๆเจ้าแมวน้อยพุ่งพรวดออกมาจากห้องน้ำมาเกาะขาเค้าแน่น
“ช่วยแทคด้วย ช่วยแทคด้วยนะ” คนตัวใหญ่กอดขาคนผิวขาวไม่ปล่อย ร่างกายของเค้าสั่นระริกไปด้วยความหวาดกลัว
“คุณบอกแทคแล้วให้กินข้าวดีๆ..ถ้าแทคไม่เชื่อฟังแทคจะโดนตีนะ” นิชคุณจับไหล่แทคยอนเบาๆเพื่อปลอบโยน
“แทคกลัว..อย่าตีแทคนะ” แทคยอนซุกหน้าเข้ากับขากางเกงของนิชคุณจนนิชคุณรู้สึกได้ถึงหยาดน้ำตาของเจ้าแมวตัวใหญ่
“ไม่มีใครตีแทคแล้ว..ลุกขึ้นมาเถอะนะ” คนผิวขาวแตะไหล่เจ้าแมวเบาๆหลายครั้ง
“กินข้าวกันนะ” คนผิวขาวจับมือเจ้าแมวยักษ์เดินออกจากห้องนอนอย่างว่าง่าย
“กินข้าวสิ..แทคคงไม่ได้หวังให้ใครป้อนให้หรอกนะ” นิชคุณพูดพลางมองหน้าชานชอง เค้าคุ้นๆว่าเคยเห็นชานชองป้อนข้าวแทค เค้าคิดถึงเรื่องเมื่อนานมาแล้วครั้งนึงในวันเกิดเค้าที่ชานชองป้อนข้าวแทคในร้านอาหาร
“.....”คนผิวเข้มก้มหน้า นั่งนิ่งเก็บมือไม่ขยับ
“หึ” ชานชองฉีกยิ้มบางๆเมื่อเห็นท่าทางเก่าๆที่เค้าไม่ได้เห็นมานาน
“ป้อนสิ..เดี๋ยวก็กิน” ชานชองให้คำแนะนำกับแฟนน้องชาย
“คุณชานสอนคุณแทคมายังไงกันนะ...ผมละสงสัย” จุนโฮยิ้มออกมาบ้างขณะนั่งดูท่าทีของเพื่อนซี้กำลังจะตักข้าวป้อนเด็กดื้อ
“กินข้าวนะครับ” นิชคุณหน้าแดงขึ้นมาทีละนิด เค้าอายที่ถูกบังคับให้แสดงท่าทีหวานใส่คนรักต่อหน้าคนรู้จัก เจ้าแมวยักษ์มองข้าวในช้อนก่อนจะอ้าปากกินข้าวแต่โดยดี นิชคุณป้อนข้าวแทคยอนจนหมด
“กินยากันนะ” นิชคุณพูด ชานชองกำลังจะตัดบทแต่ไม่ทัน เจ้าแมวยักษ์พอได้ยินคำว่ายาก็หน้าตาตื่น แทคยอนตะกุยตัวหนีลงจากโต๊ะอาหารทันที
“บ้าชิบ!!...รู้งี้เตือนก่อนก็ดี” ชานชองสบถ
“แทค...”นิชคุณคว้าหมับเข้าที่เอวคนตัวใหญ่ได้ทัน
“ไม่เอาไม่กิน..ไม่กินยา..ไม่เอา!” เจ้าแมวยักษ์ส่งเสียงโหวกเหวกสุดชีวิต
“ป้อนเลย” ชานชองแนะนำเสียงดัง
“ป้อนไงอะ” นิชคุณจับแทคยอนกดลงพื้น เจ้าแมวยักษ์พยายามตะเกียตะกายหนี จุนโฮต้องเข้ามาช่วยกดขาไว้
“แบบนั้นอะ” ชานชองเลี่ยงคำตอบ
“แบบไหนครับ..ผมไม่เข้าใจ.” คนผิวขาวย่นคิ้วติดกัน เค้าไม่เข้าใจสิ่งที่ชานชองพยายามสื่อ
“ทำแบบที่ผมทำกับแทคที่บริษัท” ชานชองกัดฟันพูด
“จูบหรอ” คนผิวขาวทำตาโต
“เดี๋ยวนะ...คุณชานจูบคุณแทคเหรอที่บริษัทด้วยแสดงว่าก็เมื่อเร็วๆนี้น่ะสิ”จุนโฮเหวอ
นิชคุณไม่รอช้า เค้าก้มลงจูบปากคนตัวใหญ่ทันที เจ้าแมวยักษ์ผงะ เค้าตกใจจนหยุดดิ้นและดูเหมือนจะเคลิ้มไปกับลีลาการจูบของคนผิวขาว ชานชองและจุนโฮตกตะลึงกันทั้งคู่
“ตายล่ะ...ผมไม่ได้บอกว่าให้จูบแบบนี้..ผมหมายถึงให้เค้าป้อนยาทางปาก” ชานชองกลืนน้ำลายเฮือกเค้าพูดเสียงเบาข้างหูจุนโฮ
“แหม...คุณชานคงป้อนยาทางปากเก่งสินะ...คิดได้ไงวิธีนี้” จุนโฮแยกเขี้ยวใส่หมีชาน
“แต่มันได้ผลนะ” หมีชานยิ้มแห้งๆ
“แล้วนี่คุณชานจะปล่อยให้จูบกันไปเรื่อยๆแบบนี้เหรอ...ยงยาลืมแล้วมั้งเนี่ย” จุนโฮเซง นิ้วมืออวบของเพื่อนตาตี่สะกิดลงที่บ่าของเพื่อนตัวขาวเบาๆ
“คุณ...เดี๋ยวค่อยไปต่อกันทีหลัง..หลังกินยาได้ไหม..คุณชานเค้าให้นายป้อนยาทางปาก..ไม่ได้หมายถึงให้นายจูบคุณแทคเว้ย”
“อืม...อา” นิชคุณถอนริมฝีปากออกจากปากบางหยัก เจ้าแมวยักษ์นอนพังพาบกับพื้นในสภาพสิ้นไร้ไม้ตอก
“ป้อนยา!!” คนผิวขาวเลียริมฝีปากตัวเองเบาๆ เค้าไม่ชอบเลยที่ถูกขัดจังหวะ ใบหน้านิชคุณขึ้นสีแดงระเรือ ริมฝีปากแดงอวบอิ่มเคลือบไปด้วยน้ำใสบางๆ
“ใช่ยา..เราคุยกันเรื่องป้อนยาอยู่นะจำได้ไหม” จุนโฮเตือนสติเพื่อน
“อ๊า!!” คนผิวขาวแทบจะแซกแผ่นดินหนี เมื่อมองหน้าควานชานชองที่พยักหน้าหงึกๆเป็นเชิงบอกว่าให้ป้อนยาด้วยปากไม่ใช่ให้จูบ
นิชคุณรีบหยิบยาจากมือจุนโฮใส่ปาก เค้าจับเรียวหน้าของแทคยอนไว้และป้อนยาให้แทคยอนด้วยปากและลิ้นเค้าอีกครั้ง เจ้าแมวยักษ์ดูเหมือนจะอ่อนข้อให้เพราะเคลิ้มไปกับเรียวลิ้นร้อนของคนผิวขาว นิชคุณป้อนยาให้แทคยอนเสร็จเร็วเวอร์จนชานชองเลิกคิ้วสงสยสุดๆ
“ชานจูบไม่เก่งเหรอโฮ ทำไมเวลาชานป้อนยาแทค แทคถึงต่อต้านชานนัก กว่าจะกินยาได้แต่ละเม็ดเล่นเอาชานเหนื่อยทุกที” ควานชานชองกระซิบถามคนรัก
“ไม่รู้สิ...ผมไม่เคยจูบกะไอ้คุณแต่ครั้งหน้าผมจะลองดูนะ..ผมจะได้บอกได้ว่า..ใครจูบเก่งกว่า.”จุนโฮเชิดหน้าใส่ควานชานชองทันที พร้อมกับจ้ำอ้าวเดินกลับห้องนอนตัวเอง
“เดี๋ยวสิโฮ...ชานไม่ได้หมายความแบบนั้นนะ” หมีชานลุกตามคนตัวอวบไปทันที ทิ้งให้นิชคุณลากเจ้าแมวยักษ์เข้าห้องนอนคนเดียว
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น