บำบัด NC
ปล.ปกติไรท์จะแต่งนิยายในมือถือ มือถือไรท์เล็กมาก แป้นพิมพ์ก็เล็กตามขนาดมือถือ(ของถูกก็งี้แหละ) บทนี้มีอยู่คำๆนึงที่ไรท์พยายามแก้ถึง3-4ครั้ง แต่สุดท้ายก็ยังเป็นคำผิดอยู่ค่ะ ไรท์ชอบแต่งนิยายตอนก่อนนอน และตอนนั่งรถไปทำงานหรือนั่งบทรถเมย์ คำที่ไรท์พิมพ์ผิดคือคำว่า "สวม" ค่ะ ไรท์พิมพ์เป็น สวบ สวท สวง สวส แก้ยังไงมันก็ยังผิด ไรท์เลยขี้เกียจจะยุ่งกะมันแล้วค่ะ
" แทคมานั่งทำอะไรตรงนี้น่ะ" นิชคุณลองมานั่งตรงข้ามแทคยอนตามที่คุณหมอแนะนำ ถึงแม้คนตัวใหญ่จะแสดงสีหน้าท่าทางว่ารังเกียจอย่างชัดเจน แต่นิชคุณก็แกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น
"......" คนตัวใหญ่ขยับตัวติดกำแพงจนแทบจะฝังตัวเข้าในเนื้อปูน
" แทคเป็นแฟนคุณนะ....จำได้ไหม" นิชคุณค่อยๆพูดช้าๆ
" เราเคยเป็นเพื่อนที่รักกันมากเลย แต่ตอนนี้เราเป็นแฟนกันแทคจำได้ไหม..เรารักกัน..แทคสามารถคุยกับคุณได้ทุกเรื่องเลยนะ " นิชคุณพยายามอัดข้อความเข้าหัวแทค
" คุยทุกเรื่อง" แทคยอนเงยหน้าขึ้น เค้าสบตานิชคุณเพียงเสี้ยววิและเบือนหน้าหนีอย่างรวดเร็ว
"ทุกเรื่องเลย...คุณจะคุยกับแทคทุกเรื่องเลยนะ" นิชคุณพูดเสียงอ่อนโยน
" แทคกลัวอะไร.ทำไมต้องเข้าไปนั่งตรงนั้นอะ" นิชคุณเริ่มเข้าประเด็น
" แทค..กลัว" คนผิวเข้มเริ่มโต้ตอบ
" กลัวอะไรเหรอ...ไม่เห็นมีอะไรน่ากลัวเลย" นิชคุณพยายามเจาะประเด็น
" แสง..แทคกลัวแสง..แทคแสบตา.." แทคยอนตอบเสียงดังขึ้น
" แสงเหรอ..แสงมันทำให้แทคกลัวยังไงเหรอ" นิชคุณถามต่อ
" ไม่รู้..แทคแค่กลัว" แทคยอนตอบเสียงเบาลงอีก
" ถ้าแทคกลัวแสง...แสงพวกนี้มันต้องมีความหมายต่อแทคสิ" นิชคุณค่อยๆซัก
" แทคเห็นแสงแล้วเจ็บ..เค้าตีแทค..บังคับให้แทคนอนลงกับพื้น.แทคกลัว" เสียงของแทคยอนสั่นระริก
" ใครตีแทค..เค้าบังคับแทคทำไม" นิชคุณกัดริมฝีปากตัวเอง เค้าแทบจะอยากกระชากร่างคนรักมากอดไว้ แม้นิชคุณจะรู้อยู่เต็มอกว่าเกิดอะไรขึ้นกับแทคยอน แต่นี่เป็นส่วนนึงของการบำบัด เค้าหลีกเลี่ยงไม่ได้
" ไม่!!...แทค..ไม่รู้" แทคยอนส่ายหน้าไปมา เค้ากอดตัวเองจนตัวกลมเป็นลูกบอลอีกครั้ง
" แล้วตอนนี้แทคกลัวอะไรอยู่...ที่นี่ไม่มีแสงแล้วนี่" นิชคุณเปลี่ยนหัวข้อเค้าไม่อยากบีบคั้นแทคยอนมากเกินไป
" แทคไม่รู้.." แทคยอนทำเสียงเหมือนกับจะร้องไห้ออกมา
" แทครู้อะไรไหม...ถ้าแทคเขยิบมานั่งข้างคุณ..ความกลัวในใจแทคจะหายไปรู้ไหม" นิชคุณส่งมือให้แทคยอน
" ..ไม่.." คนผิวเข้มส่ายหัวไปมา
" เชื่อใจคุณสิแทค..แค่ยื่นมือมาจับมือคุณก็ได้นะ" นิชคุณพยายามเกลี่ยกล่อมคนรักอย่างใจเย็น
" อย่าทำร้ายแทคนะ" คนผิวเข้มเงยหน้าขึ้น เค้าสบตาคนผิวขาวตรงหน้าเพียงเล็กน้อยก่อนจะก้มหน้าหลบตาคนผิวขาวตรงหน้า และค่อยๆส่งมือไปแตะบนมือสีขาวที่อ่อนนุ่มเหมือนปุยเมฆ
" รู้สึกยังไงบ้างครับ" นิชคุณถาม
" นุ่ม.." แทคยอนค่อยๆกระชับมือขาวแน่นขึ้น
" รู้สึกปลอดภัยไหม" นิชคุณถาม
" อืม" แทคยอนพยักหน้าตอบแต่ยังไม่ยอมมองหน้านิชคุณ
" คุณจะจับมือแทคแล้วนะ..อย่ากลัวล่ะ" คนผิวขาวบอกแทคยอน เค้ากลัวว่าถ้าจู่ๆเค้าขยับตัว แทคยอนจะตกใจ
" มะ..ไม่" แทคยอนชักมือกลับอย่างรวดเร็ว
" กลัวอะไรน่ะแทค..ยื่นมือมาสิ.." นิชคุณเกลี่ยกล่อมแทคยอน
" ..อย่าตีแทคนะ" แทคยอนค่อยๆส่งมือมาให้อย่างกล้าๆกลัวจนมือเค้าสัมผัสกับมือขาวของนิชคุณอีกครั้ง
" ไม่ตีหรอก.คุณสัญญา" นิชคุณตอบ
"สัญญานะ.." แทคยอนพูดเสียงสั่น ฝ่ามือเค้าชื้นเหงื่อและเย็นยะเยือก
" ใจเย็นๆแทค..คุณยังไม่เริ่มเลย..ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอก" นิชคุณพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนอีกครั้ง
มือขาวค่อยๆขยับนิ้วที่ละนิ้ว เค้าสอดนิ้วประสานกับนิ้วแทคยอนช้าๆ สัมผัสอุ่นร้อนทำให้แทคยอนสะดุ้ง
" รู้สึกยังไงบ้าง" นิชคุณถามอีกครั้ง ร่างกายคนตรงหน้านิชคุณเริ่มผอนคลายลงจนเห็นได้ชัด
" อ่า..อุ่น..ร้อน..เอ่อ.เสียวแปลกๆ" แทคยอนรู้สึกสะท้านไปทั้งร่าง
" อ่า...อุ่นเหรอดีแล้ว..มือแทคเย็นมากเลย..เดี๋ยวนะ!!...เสียวอะไร" นิชคุณเลิกคิ้วสงสัยมองหน้าแทคยอนอย่างไม่เข้าใจ
' เดี๋ยวนะ ..เสียวในความหมายนี้มันคืออะไรอ่ะ'
" มะ..ไม่.." แทคยอนรีบดึงมือออกจากมือขาวๆของนิชคุณทันที เค้าอ้าขาออกและก้มลงมองจุดกึ่งกลางลำตัวอย่างตกใจ
" นี่อะไรอะ.." แทคยอนหน้าตาตื่นตกใจ เค้ามองแก่นกายตัวเองไม่วางตา คนผิวเข้มใส่เพียงกางเกงนอนขาสั้นตัวบางเพียงตัวเดียว กับเสื้อกล้ามแขนสั้นเท่านั้น
" พระเจ้า!!" นิชคุณตกใจเช่นกัน
" มะ..มัน.!!." แทคยอนยกมือขึ้นเหนือหัว2 ข้าง เค้าตื่นตระหนก และเกือบจะร้องออกมา
" จะ..ใจเย็นแทค..ไม่ต้องกลัว..ไม่มีอะไรนะ" นิชคุณพยายามบอกแทคยอน แต่เค้าไม่รู้จะทำยังไง เค้าจะเริ่มอธิบายยังไง
' บ้าชิบโดนตัวก็ไม่ได้ด้วยสิ' นิชคุณสบถในใจ!!
" เอางี้นะแทค..เอ่อคุณจะทำให้ดูว่า..เรื่องนี้มันเป็นเรื่องธรรมชาติโอเคมั้ย" นิชคุณพูดตะกุกตะกัก
'คุณต้องสอนใช่มั้ยครับคุณควาน ตอนนั้นคุณควานสอนแทคยังไงกัน...โอ้ย..นี่มันน่าอายกว่าตอนนอนด้วยกันครั้งแรกอีกนะ...อ๊า'
แทคยอนมองหน้านิชคุณและพยักหน้าตาม โดยที่มือ2 ข้างยังยกอยู่เหนือหัวตัวเอง คนผิวขาวลุกไปล็อกประตูห้อง มันคงจะดีถ้าเค้าอยู่บ้านกับแทคแค่2 คน แต่ตอนนี้เค้ามีเพื่อนร่วมบ้านที่พร้อมจะโผล่พรวดเข้ามาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้
คนผิวขาวแปะกระดาษไว้หน้าห้อง " ต้องการเวลาส่วนตัว..เสร็จธุระเมื่อไหร่จะออกไปเอง"
' นี่มันโคตรน่าอายเลยนะที่ต้องมารายงานเรื่องพรรณนี้ให้คนอื่นรู้เนี่ย'
" ถกกางเกงลงสิ" นิชคุณสั่งแทคยอน แบบเขินๆ เพราะตัวเค้าก็ต้องทำเหมือนกัน
คนผิวเข้มค่อยๆดึงกางเกงลงทั้งที่ยังนั่งติดกำแพง แต่ดวงตาเค้าจับจ้องไปที่ส่วนอ่อนไหวของนิชคุณมากกว่า
" อย่าจ้อง!! ..ขนาดนี้สิแทค" คนผิวขาวรู้สึกอายมาก ใบหน้าคนผิวขาวเริ่มแดงขึ้น เเค่แทคยอนมองมาที่เค้า เจ้าส่วนอ่อนไหวของเค้ามันก็ลุกชันขึ้นมาไม่ต่างจากส่วนอ่อนไหวของแทคยอนแล้ว
"เห็นไหมเรามีเหมือนกัน..และมันไม่ใช่เรื่องน่ากลัวด้วยนะ" นิชคุณกัดฟันพูดเขินๆ
"แต่มันรู้สึกแปลกๆ..อึดอัด" แทคยอนเสียงแหบพร่าเมื่อมองมาที่ร่างกายคนผิวขาว ดูเหมือนเค้าจะเริ่มหอบด้วย
" สัมผัสมันสิ " มือขาวสัมผัสแก่นกายลำตัวของตนเบาๆ
"แต่.. อ๊า. " แทคยอนครางหวาน เค้าชักมือออกอย่างรวดเร็ว ร่างกายเค้าสะดุ้งเสียวสะท้านไปทั้งร่าง
" ไม่ต้องกลัว..ทำอีกครั้งสิ..แล้วความอึดอัดจะหายไปนะ" นิชคุณกลืนน้ำลาย เสียงหวานๆของแทคทำให้เค้าแทบคลั่ง
" สัมผัสมันเบาแบบนี้สิ" นิชคุณเริ่มสอนใหม่อีกครั้ง เค้าสอนให้แทคจัดการตัวเอง
" อ๊า.." แทคยอนพยายามกั้นหายใจ เค้ากัดฟันทำตามที่นิชคุณสอน แต่ก็ไม่อาจกั้นเสียงแห่งความสุขไว้ได้
" แทค..อึดอัด.มันไม่..อั่ก..อ๊า" แทคยอน รู้สึกดี และก็ยังอึดอัด
" อ่า..อั่ก" ร่างกายนิชคุณกระตุกไปทั้งร่าง เค้าไม่อาจกัดฟัน ทนฟังเสียงแทคได้นานกว่านี้แล้ว
" นั่นอะไร...ทำไม..แทค..ไม่มี" เจ้าแมวยักษ์เบะหน้าเหมือนจะร้องไห
" แทคใจเย็นนะ" นิชคุณค่อยๆขยับตัวเข้าใกล้แทคยอนช้าๆ คนผิวเข้มตกใจเมื่อรู้ว่านิชคุณขยับตัวเข้ามาใกล้
" แทค..เดี๋ยวคุณทำให้นะ..ไม่ต้องกลัว..จะได้หายอึดอัดไง" นิชคุณขยับตัวมาใกล้แทคยอน เค้ารั้งตัวแทคยอนออกมาจากกำแพง และตัวเค้าก็มานั่งซ้อนหลัง ซึ่งคนผิวเข้มก็ยอมอย่างว่าง่าย
"อ๋า!! ...อ๊าาา อึก..อึก" แค่เพียงได้สัมผัสร้อนๆจากมือคนร่างขาวนาบเข้ากับจุดอ่อนไหวของ แทคยอนและรูดรั้งขึ้นลงช้าๆ2-3 ครั้ง คนผิวเข้มก็กระตุกตัวเกร็งจนหยาดน้ำรักพรวยพุ่งออกมา
" อ่า..อ่า..ทำไม" แทคยอนหอบอย่างแรง
" เพราะแทคเป็นคนรักคุณไง..ร่างกายแทคเลยตอบสนองกับสัมผัสของคุณ" นิชคุณจูบซอกคอแทคยอนเบาๆเค้าลากลิ้นร้อนๆตามแอ่งคอเรียวยาว ลงมายังลาดไหล่ และวกขึ้นมากัดเม้นติ่งหูของแทคยอน
" หันมาสิ..หันมาจูบคุณหน่อยนะ" นิชคุณอ้อนคนผิวเข้ม
" จูบ." แทคยอนครางเสียงเบา และยังคงหอบอย่างหมดเเรง
" หันหน้ามาสิ" นิชคุณจูบไปตามใบหูด้านหลังของแทคยอน
" อื้อ!!" คนผิวเข้มหันหัวหนีสัมผัสร้อนและเสียวสะท้าน
คนผิวขาวใช้มือเรียวยาวของตนช้อนคางเจ้าแมวยักษ์ให้หันมาหาเค้า นิชคุณก็สวมปากจูบลงบนริมฝีปากแทคยอนเบาๆ และเริ่มบรรเลงเพลงรักในปากเจ้าแมวยักษ์ คนผิวเข้มก็ตอบสนองต่อจูบของนิชคุณเช่นกัน คนผิวขาวผละริมฝีปากออก
" รู้สึกยังไงบ้าง" นิชคุณถามขณะที่มือเค้าสวมกอดแทคยอนไว้แน่น
" ดี..รู้สึกดี" แทคยอนปรืบตาเหมือนจะหลับ
" ง่วงเหรอ..นอนไหม" นิชคุณกระซิบข้างหูคนรัก
" แทค..ง่วง..ไม่มีแรงแล้ว" แทคยอนทิ้งน้ำหนักพิงตัวคนผิวขาว
" เดี๋ยวคุณพาไปนอนนะ" คนผิวขาวออกแรงช้อนตัวแทคยอนขึ้น เค้าพาร่างใหญ่หนาไปนอนบนเตียง และจัดการเช็ดตัวแทคยอนให้สะอาด ส่วนเค้าก็ขึ้นมานอนกอดแทคจนหลับไปทั้งคู่
" สรุปไอ้หมาบ้านี่มันตีสนิทกันอีท่าไหนถึงได้ต้องใช้เวลาส่วนตัวฟะ" จุนโฮเดินกลับมาดูโน้ตที่แปะไว้หน้าห้อง2-3 ครั้ง แต่ก็ยังไม่มีทีท่าว่าการคุยกันจะจบลง แต่เมื่อย้อนกลับมาครั้งที่4 ข้อความในกระดาษถูกเขียนว่า
" ฝากซื้อถุงมือให้คุณด้วยนะ BY นิชคุณ "
'เพื่อนหมอยองสอนอะไรไอ้ลูกหมาวะ ว่าแต่ทำไมต้องใช้ถุงมืออ่ะ' จุนโฮได้แต่มองโพสอิตอย่างสงสัย
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น