เศษเสี้ยวความทรงจำแห่งรัก20


บำบัด NC


ปล.ปกติไรท์จะแต่งนิยายในมือถือ มือถือไรท์เล็กมาก แป้นพิมพ์ก็เล็กตามขนาดมือถือ(ของถูกก็งี้แหละ) บทนี้มีอยู่คำๆนึงที่ไรท์พยายามแก้ถึง3-4ครั้ง แต่สุดท้ายก็ยังเป็นคำผิดอยู่ค่ะ ไรท์ชอบแต่งนิยายตอนก่อนนอน และตอนนั่งรถไปทำงานหรือนั่งบทรถเมย์ คำที่ไรท์พิมพ์ผิดคือคำว่า "สวม" ค่ะ ไรท์พิมพ์เป็น สวบ สวท สวง สวส แก้ยังไงมันก็ยังผิด ไรท์เลยขี้เกียจจะยุ่งกะมันแล้วค่ะ



" แทคมานั่งทำอะไรตรงนี้น่ะ" นิชคุณลองมานั่งตรงข้ามแทคยอนตามที่คุณหมอแนะนำ ถึงแม้คนตัวใหญ่จะแสดงสีหน้าท่าทางว่ารังเกียจอย่างชัดเจน แต่นิชคุณก็แกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น

"......" คนตัวใหญ่ขยับตัวติดกำแพงจนแทบจะฝังตัวเข้าในเนื้อปูน

" แทคเป็นแฟนคุณนะ....จำได้ไหม" นิชคุณค่อยๆพูดช้าๆ

" เราเคยเป็นเพื่อนที่รักกันมากเลย แต่ตอนนี้เราเป็นแฟนกันแทคจำได้ไหม..เรารักกัน..แทคสามารถคุยกับคุณได้ทุกเรื่องเลยนะ " นิชคุณพยายามอัดข้อความเข้าหัวแทค

" คุยทุกเรื่อง" แทคยอนเงยหน้าขึ้น เค้าสบตานิชคุณเพียงเสี้ยววิและเบือนหน้าหนีอย่างรวดเร็ว

"ทุกเรื่องเลย...คุณจะคุยกับแทคทุกเรื่องเลยนะ" นิชคุณพูดเสียงอ่อนโยน

" แทคกลัวอะไร.ทำไมต้องเข้าไปนั่งตรงนั้นอะ" นิชคุณเริ่มเข้าประเด็น

" แทค..กลัว" คนผิวเข้มเริ่มโต้ตอบ

" กลัวอะไรเหรอ...ไม่เห็นมีอะไรน่ากลัวเลย" นิชคุณพยายามเจาะประเด็น

" แสง..แทคกลัวแสง..แทคแสบตา.." แทคยอนตอบเสียงดังขึ้น

" แสงเหรอ..แสงมันทำให้แทคกลัวยังไงเหรอ" นิชคุณถามต่อ

" ไม่รู้..แทคแค่กลัว" แทคยอนตอบเสียงเบาลงอีก

" ถ้าแทคกลัวแสง...แสงพวกนี้มันต้องมีความหมายต่อแทคสิ" นิชคุณค่อยๆซัก

" แทคเห็นแสงแล้วเจ็บ..เค้าตีแทค..บังคับให้แทคนอนลงกับพื้น.แทคกลัว" เสียงของแทคยอนสั่นระริก

" ใครตีแทค..เค้าบังคับแทคทำไม" นิชคุณกัดริมฝีปากตัวเอง เค้าแทบจะอยากกระชากร่างคนรักมากอดไว้ แม้นิชคุณจะรู้อยู่เต็มอกว่าเกิดอะไรขึ้นกับแทคยอน แต่นี่เป็นส่วนนึงของการบำบัด เค้าหลีกเลี่ยงไม่ได้

" ไม่!!...แทค..ไม่รู้" แทคยอนส่ายหน้าไปมา เค้ากอดตัวเองจนตัวกลมเป็นลูกบอลอีกครั้ง

" แล้วตอนนี้แทคกลัวอะไรอยู่...ที่นี่ไม่มีแสงแล้วนี่" นิชคุณเปลี่ยนหัวข้อเค้าไม่อยากบีบคั้นแทคยอนมากเกินไป

" แทคไม่รู้.." แทคยอนทำเสียงเหมือนกับจะร้องไห้ออกมา

" แทครู้อะไรไหม...ถ้าแทคเขยิบมานั่งข้างคุณ..ความกลัวในใจแทคจะหายไปรู้ไหม" นิชคุณส่งมือให้แทคยอน

" ..ไม่.." คนผิวเข้มส่ายหัวไปมา

" เชื่อใจคุณสิแทค..แค่ยื่นมือมาจับมือคุณก็ได้นะ" นิชคุณพยายามเกลี่ยกล่อมคนรักอย่างใจเย็น

" อย่าทำร้ายแทคนะ" คนผิวเข้มเงยหน้าขึ้น เค้าสบตาคนผิวขาวตรงหน้าเพียงเล็กน้อยก่อนจะก้มหน้าหลบตาคนผิวขาวตรงหน้า และค่อยๆส่งมือไปแตะบนมือสีขาวที่อ่อนนุ่มเหมือนปุยเมฆ

" รู้สึกยังไงบ้างครับ" นิชคุณถาม

" นุ่ม.." แทคยอนค่อยๆกระชับมือขาวแน่นขึ้น

" รู้สึกปลอดภัยไหม" นิชคุณถาม

" อืม" แทคยอนพยักหน้าตอบแต่ยังไม่ยอมมองหน้านิชคุณ

" คุณจะจับมือแทคแล้วนะ..อย่ากลัวล่ะ" คนผิวขาวบอกแทคยอน เค้ากลัวว่าถ้าจู่ๆเค้าขยับตัว แทคยอนจะตกใจ

" มะ..ไม่" แทคยอนชักมือกลับอย่างรวดเร็ว

" กลัวอะไรน่ะแทค..ยื่นมือมาสิ.." นิชคุณเกลี่ยกล่อมแทคยอน

" ..อย่าตีแทคนะ" แทคยอนค่อยๆส่งมือมาให้อย่างกล้าๆกลัวจนมือเค้าสัมผัสกับมือขาวของนิชคุณอีกครั้ง

" ไม่ตีหรอก.คุณสัญญา" นิชคุณตอบ

"สัญญานะ.." แทคยอนพูดเสียงสั่น ฝ่ามือเค้าชื้นเหงื่อและเย็นยะเยือก

" ใจเย็นๆแทค..คุณยังไม่เริ่มเลย..ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอก" นิชคุณพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนอีกครั้ง

มือขาวค่อยๆขยับนิ้วที่ละนิ้ว เค้าสอดนิ้วประสานกับนิ้วแทคยอนช้าๆ  สัมผัสอุ่นร้อนทำให้แทคยอนสะดุ้ง

" รู้สึกยังไงบ้าง" นิชคุณถามอีกครั้ง ร่างกายคนตรงหน้านิชคุณเริ่มผอนคลายลงจนเห็นได้ชัด

" อ่า..อุ่น..ร้อน..เอ่อ.เสียวแปลกๆ" แทคยอนรู้สึกสะท้านไปทั้งร่าง

" อ่า...อุ่นเหรอดีแล้ว..มือแทคเย็นมากเลย..เดี๋ยวนะ!!...เสียวอะไร" นิชคุณเลิกคิ้วสงสัยมองหน้าแทคยอนอย่างไม่เข้าใจ

เดี๋ยวนะ ..เสียวในความหมายนี้มันคืออะไรอ่ะ'

" มะ..ไม่.." แทคยอนรีบดึงมือออกจากมือขาวๆของนิชคุณทันที  เค้าอ้าขาออกและก้มลงมองจุดกึ่งกลางลำตัวอย่างตกใจ

" นี่อะไรอะ.." แทคยอนหน้าตาตื่นตกใจ เค้ามองแก่นกายตัวเองไม่วางตา คนผิวเข้มใส่เพียงกางเกงนอนขาสั้นตัวบางเพียงตัวเดียว กับเสื้อกล้ามแขนสั้นเท่านั้น

" พระเจ้า!!" นิชคุณตกใจเช่นกัน

" มะ..มัน.!!." แทคยอนยกมือขึ้นเหนือหัว2 ข้าง เค้าตื่นตระหนก และเกือบจะร้องออกมา

" จะ..ใจเย็นแทค..ไม่ต้องกลัว..ไม่มีอะไรนะ" นิชคุณพยายามบอกแทคยอน  แต่เค้าไม่รู้จะทำยังไง เค้าจะเริ่มอธิบายยังไง

บ้าชิบโดนตัวก็ไม่ได้ด้วยสินิชคุณสบถในใจ!!

" เอางี้นะแทค..เอ่อคุณจะทำให้ดูว่า..เรื่องนี้มันเป็นเรื่องธรรมชาติโอเคมั้ย" นิชคุณพูดตะกุกตะกัก

'คุณต้องสอนใช่มั้ยครับคุณควาน ตอนนั้นคุณควานสอนแทคยังไงกัน...โอ้ย..นี่มันน่าอายกว่าตอนนอนด้วยกันครั้งแรกอีกนะ...อ๊า'

แทคยอนมองหน้านิชคุณและพยักหน้าตาม โดยที่มือ2 ข้างยังยกอยู่เหนือหัวตัวเอง  คนผิวขาวลุกไปล็อกประตูห้อง มันคงจะดีถ้าเค้าอยู่บ้านกับแทคแค่2 คน แต่ตอนนี้เค้ามีเพื่อนร่วมบ้านที่พร้อมจะโผล่พรวดเข้ามาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้

คนผิวขาวแปะกระดาษไว้หน้าห้อง  " ต้องการเวลาส่วนตัว..เสร็จธุระเมื่อไหร่จะออกไปเอง"

นี่มันโคตรน่าอายเลยนะที่ต้องมารายงานเรื่องพรรณนี้ให้คนอื่นรู้เนี่ย'

" ถกกางเกงลงสิ" นิชคุณสั่งแทคยอน แบบเขินๆ เพราะตัวเค้าก็ต้องทำเหมือนกัน

คนผิวเข้มค่อยๆดึงกางเกงลงทั้งที่ยังนั่งติดกำแพง แต่ดวงตาเค้าจับจ้องไปที่ส่วนอ่อนไหวของนิชคุณมากกว่า

" อย่าจ้อง!! ..ขนาดนี้สิแทค" คนผิวขาวรู้สึกอายมาก ใบหน้าคนผิวขาวเริ่มแดงขึ้น  เเค่แทคยอนมองมาที่เค้า เจ้าส่วนอ่อนไหวของเค้ามันก็ลุกชันขึ้นมาไม่ต่างจากส่วนอ่อนไหวของแทคยอนแล้ว

"เห็นไหมเรามีเหมือนกัน..และมันไม่ใช่เรื่องน่ากลัวด้วยนะ" นิชคุณกัดฟันพูดเขินๆ

"แต่มันรู้สึกแปลกๆ..อึดอัด" แทคยอนเสียงแหบพร่าเมื่อมองมาที่ร่างกายคนผิวขาว ดูเหมือนเค้าจะเริ่มหอบด้วย

" สัมผัสมันสิ " มือขาวสัมผัสแก่นกายลำตัวของตนเบาๆ

"แต่..  อ๊า. " แทคยอนครางหวาน เค้าชักมือออกอย่างรวดเร็ว ร่างกายเค้าสะดุ้งเสียวสะท้านไปทั้งร่าง

" ไม่ต้องกลัว..ทำอีกครั้งสิ..แล้วความอึดอัดจะหายไปนะ" นิชคุณกลืนน้ำลาย เสียงหวานๆของแทคทำให้เค้าแทบคลั่ง

" สัมผัสมันเบาแบบนี้สิ" นิชคุณเริ่มสอนใหม่อีกครั้ง  เค้าสอนให้แทคจัดการตัวเอง

" อ๊า.." แทคยอนพยายามกั้นหายใจ เค้ากัดฟันทำตามที่นิชคุณสอน แต่ก็ไม่อาจกั้นเสียงแห่งความสุขไว้ได้

" แทค..อึดอัด.มันไม่..อั่ก..อ๊า" แทคยอน รู้สึกดี และก็ยังอึดอัด

" อ่า..อั่ก" ร่างกายนิชคุณกระตุกไปทั้งร่าง  เค้าไม่อาจกัดฟัน ทนฟังเสียงแทคได้นานกว่านี้แล้ว

" นั่นอะไร...ทำไม..แทค..ไม่มี" เจ้าแมวยักษ์เบะหน้าเหมือนจะร้องไห

            " แทคใจเย็นนะ" นิชคุณค่อยๆขยับตัวเข้าใกล้แทคยอนช้าๆ คนผิวเข้มตกใจเมื่อรู้ว่านิชคุณขยับตัวเข้ามาใกล้

" แทค..เดี๋ยวคุณทำให้นะ..ไม่ต้องกลัว..จะได้หายอึดอัดไง" นิชคุณขยับตัวมาใกล้แทคยอน เค้ารั้งตัวแทคยอนออกมาจากกำแพง  และตัวเค้าก็มานั่งซ้อนหลัง  ซึ่งคนผิวเข้มก็ยอมอย่างว่าง่าย

"อ๋า!! ...อ๊าาา อึก..อึก"  แค่เพียงได้สัมผัสร้อนๆจากมือคนร่างขาวนาบเข้ากับจุดอ่อนไหวของ แทคยอนและรูดรั้งขึ้นลงช้าๆ2-3 ครั้ง คนผิวเข้มก็กระตุกตัวเกร็งจนหยาดน้ำรักพรวยพุ่งออกมา

" อ่า..อ่า..ทำไม" แทคยอนหอบอย่างแรง

" เพราะแทคเป็นคนรักคุณไง..ร่างกายแทคเลยตอบสนองกับสัมผัสของคุณ" นิชคุณจูบซอกคอแทคยอนเบาๆเค้าลากลิ้นร้อนๆตามแอ่งคอเรียวยาว ลงมายังลาดไหล่ และวกขึ้นมากัดเม้นติ่งหูของแทคยอน

" หันมาสิ..หันมาจูบคุณหน่อยนะ" นิชคุณอ้อนคนผิวเข้ม

" จูบ." แทคยอนครางเสียงเบา และยังคงหอบอย่างหมดเเรง

" หันหน้ามาสิ" นิชคุณจูบไปตามใบหูด้านหลังของแทคยอน

" อื้อ!!" คนผิวเข้มหันหัวหนีสัมผัสร้อนและเสียวสะท้าน

คนผิวขาวใช้มือเรียวยาวของตนช้อนคางเจ้าแมวยักษ์ให้หันมาหาเค้า นิชคุณก็สวมปากจูบลงบนริมฝีปากแทคยอนเบาๆ และเริ่มบรรเลงเพลงรักในปากเจ้าแมวยักษ์ คนผิวเข้มก็ตอบสนองต่อจูบของนิชคุณเช่นกัน  คนผิวขาวผละริมฝีปากออก

" รู้สึกยังไงบ้าง" นิชคุณถามขณะที่มือเค้าสวมกอดแทคยอนไว้แน่น

" ดี..รู้สึกดี" แทคยอนปรืบตาเหมือนจะหลับ

" ง่วงเหรอ..นอนไหม" นิชคุณกระซิบข้างหูคนรัก

" แทค..ง่วง..ไม่มีแรงแล้ว" แทคยอนทิ้งน้ำหนักพิงตัวคนผิวขาว

" เดี๋ยวคุณพาไปนอนนะ" คนผิวขาวออกแรงช้อนตัวแทคยอนขึ้น เค้าพาร่างใหญ่หนาไปนอนบนเตียง และจัดการเช็ดตัวแทคยอนให้สะอาด  ส่วนเค้าก็ขึ้นมานอนกอดแทคจนหลับไปทั้งคู่

" สรุปไอ้หมาบ้านี่มันตีสนิทกันอีท่าไหนถึงได้ต้องใช้เวลาส่วนตัวฟะ" จุนโฮเดินกลับมาดูโน้ตที่แปะไว้หน้าห้อง2-3 ครั้ง แต่ก็ยังไม่มีทีท่าว่าการคุยกันจะจบลง แต่เมื่อย้อนกลับมาครั้งที่4 ข้อความในกระดาษถูกเขียนว่า

" ฝากซื้อถุงมือให้คุณด้วยนะ  BY นิชคุณ "

'เพื่อนหมอยองสอนอะไรไอ้ลูกหมาวะ ว่าแต่ทำไมต้องใช้ถุงมืออ่ะจุนโฮได้แต่มองโพสอิตอย่างสงสัย

ความคิดเห็น