แสงนำทาง
" อ่า...อุ่นเหรอดีแล้ว..มือแทคเย็นมากเลย..เดี๋ยวนะ!!..."
นิชคุณเลิกคิ้วสงสัยเมื่อสังเกตุอากัปกิริยาของคนตรงหน้าดูคล้ายว่าจะมีอาการแปลกๆ
" มะ..ไม่.."
แทคยอนรีบดึงมือออกจากมือขาวๆของนิชคุณทันที
เค้าอ้าข าออกและก้มลงมองจุดกึ่งกลางลำตัวอย่างตกใจ
"ไม่...แทคไม่อยากทำ"
แทคยอนหน้าตาตื่น เค้ามองแก่นกายตัวเองไม่วางตา คนผิวเข้มใส่เพียงกางเกงนอนขาสั้นตัวบางเพียงตัวเดียว
กับเสื้อกล้ามแขนสั้นเท่านั้น
"เอ่อ..." นิชคุณตกใจเช่นกัน
"ทำไมมันไม่หายสักที..."
แทคยอนกดมือตัวเองลง พยายามปกปิดชิ้นส่วนที่ตื่นตัวขึ้นมา
" จะ..ใจเย็นแทค...ไม่ต้องกลัว"
นิชคุณพยายามบอกแทคยอน แต่เค้าไม่รู้จะทำยังไง
เค้าจะเริ่มอธิบายยังไง
"คุณจะไม่ทำ..แต่แทคต้องทำเอง...ถ้าทำตามที่คุณสอนมันจะดีขึ้นนะ"
นิชคุณพูดตะกุกตะกัก
แทคยอนมองนิชคุณและพยักหน้าตาม
โดยที่มือ2 คนผิวขาวลุกไปล็อกประตูห้อง มันคงจะดีถ้าเค้าอยู่บ้านกับแทคแค่2
คน แต่ตอนนี้เค้ามีเพื่อนร่วมบ้านที่พร้อมจะโผล่พรวดเข้ามาเมื่อเมื่อไหร่ก็ไม่รู้
คนผิวขาวแปะกระดาษไว้หน้าห้อง " ต้องการเวลาส่วนตัว.."
' นี่มันโคตรน่าอายเลยนะที่ต้องมารายงานเรื่องพรรณนี้ให้คนอื่นรู้เนี่ย'
" ถลกกางเกงลงสิ"
นิชคุณสั่งแทคยอน แบบเขินๆ เพราะตัวเค้าก็ต้องทำเหมือนกัน
คนผิวเข้มค่อยๆดึงกางเกงลงทั้งที่ยังนั่งติดกำแพง
แต่ดวงตาเค้าจับจ้องไปที่ส่วนอ่อนไหวของนิชคุณมากกว่า
" อย่าจ้อง!! ..แบบนี้สิแทค" ใบหน้าคนผิวขาวเริ่มแดงขึ้น เเค่แทคยอนมองมาที่เค้า เจ้าส่วนอ่อนไหวของเค้ามันก็ลุกชันขึ้นมาไม่ต่างจากส่วนอ่อนไหวของแทคยอนแล้ว
"เห็นไหมเรามีเหมือนกัน..และมันไม่ใช่เรื่องน่ากลัวด้วยนะ"
นิชคุณกัดฟันพูด
“แปลกๆ..อึดอัด...มันไม่เคยเป็นแบบนี้"
แทคยอนเสียงแหบพร่าเมื่อมองมาที่ร่างกายคนผิวขาว เค้าหายใจแรงและถี่ขึ้นเรื่อยๆ
" สัมผัสมันสิ
" มือขาวสัมผัสแก่นกายลำตัวของตนเบาๆเป็นตัวอย่าง
"อ๊า" แทคยอนลดมือลงสัมผัสกับส่วนอ่อนไหววของตน
เค้าครางหวาน เค้าสะดุ้งเสียวสะท้านไปทั้งร่างเมื่อทำตามชายตรงหน้า
"..ทำแบบนั้นไปเรื่อยๆ..แล้วความอึดอัดจะหายไปนะ"
นิชคุณกลืนน้ำลาย เสียงหวานๆของแทคทำให้เค้าแทบคลั่ง
" สัมผัสมันเร็วขึ้นสิ"
นิชคุณเริ่มสอนใหม่อีกครั้ง เค้าสอนให้แทคจัดการตัวเอง
" ฮือ..ฟืด.ฟืด.."
แทคยอนหายใจฝืดฝาด เค้ากัดฟันทำตามที่นิชคุณสอน ไม่อาจกั้นเสียงแห่งความสุขไว้ได้
" แทค..อึดอัด.มันไม่..อั่ก..อ๊า"
แทคยอน รู้สึกดี และก็ยังอึดอัด
" อ่า..อั่ก"
ร่างกายนิชคุณกระตุกไปทั้งร่าง เค้าไม่อาจกัดฟัน
ทนฟังเสียงแทคได้นานกว่านี้แล้ว เค้าเก็บกดมานาน ทนรอมานาน
"ทำอะไรน่ะแทค!!"
นิชคุณผวาเมื่อคนตัวใหญ่อยู่ๆก็โผตัวลงมาที่เอวเค้า
“กิน..คุณบอกว่าต้องกิน”
แทคยอนเงยหน้าตอบหน้าซื่อ
“ไม่!!...ไม่ต้อง!!...อย่าแทคอย่า!!”
นิชคุณรีบขยับตัวถอยหลัง เค้าหนีบขาเคข้าหากันแน่น
และผลักหน้าของแทคยอนออกไปให้ห่างจากตัวเค้า
“ทำไม!!...รังเกียจเหรอ...ขยะแขยงแทคใช่ไหม..เพราะแทคเป็นผู้ชายสินะ”
คนตัวโตน้ำตาคลอเบ้า
“นาย??...ไม่..แทคคุณไม่รังเกียจแต่แทคกำลังป่วย...นะ..นายยังไม่กินข้าวเลย”
นิชคุณเช้ใช้เค้าตอบไม่ถูกไม่รู้จะแก้ตัวหรือจะอธิบายยังไง
“ต้องกินหลังกินข้าวเหรอ?”
แทคยอนขยับตัวขึ้นมานั่งตัวตรง เอียงหัวทำท่าขุ่นคิด
"คุณทำให้แทคดีกว่า"
นิชคุณค่อยๆขยับตัวเข้าใกล้แทคยอนช้าๆ คนผิวเข้มตกใจเมื่อรู้ว่านิชคุณขยับตัวเข้ามาใกล้
" แทค..เดี๋ยวคุณทำให้นะ..และถ้านายอยากให้ฉัน..."
นิชคุณขยับตัวมาใกล้แทคยอน เค้าก้มหน้าลงที่หว่างกลางขาของคนตัวใหญ่
“เดี๋ยว!!” แทคยอนผงะเมื่อชายตรงหน้าโน้มตัวลงมาจนใบหน้าเข้าใกล้เค้ามากๆ
"อ๋า!! ...อ๊าาา อึก..อึก" แค่เพียงได้สัมผัสร้อนๆจากริมฝีปากคนผิวขาวนาบเข้ากับจุดอ่อนไหวของแทคยอน
ร่างกายของแทคยอนก็กระตุกเกร็ง หยาดน้ำรักพรวยพุ่งออกมา นิชคุณแลบเลียน้ำรัก
เค้าอยากชดใช้สิ่งที่ตัวเองเคยทำผิด
" อ่า..อ่า..ทำไม?"
แทคยอนหอบอย่างแรง
" เพราะแทคเป็นคนรักคุณไง..."
นิชคุณลุกขึ้นจูบซอกคอแทคยอนเบาๆเค้าลากลิ้นร้อนๆตามแอ่งคอเรียวยาวขึ้นมากัดเม้นติ่งหูของแทคยอน
"ขอจูบนะ" นิชคุณอ้อนคนผิวเข้ม
" จูบ??" แทคยอนยังคงหอบอย่างหมดเเรง
"เปิดปากสิ"
นิชคุณจูบไปตามใบหูด้านหลังของแทคยอน
คนผิวขาวใช้มือเรียวยาวของตนช้อนคางเจ้าแมวยักษ์ให้หันมาหาเค้า
นิชคุณจูบลงบนริมฝีปากแทคยอนเบาๆ และเริ่มบรรเลงเพลงรักในปากแทคยอน คนผิวเข้มก็ตอบสนองต่อจูบของนิชคุณเช่นกัน คนผิวขาวผละริมฝีปากออก
" รู้สึกยังไงบ้าง"
นิชคุณถามขณะที่มือเค้าสวมกอดแทคยอนไว้แน่น
" ดี..รู้สึกดี"
แทคยอนปรืบตาเหมือนจะหลับ
" ง่วงเหรอ..นอนไหม"
นิชคุณพูดข้างหูแทค
" แทค..ง่วง..ไม่มีแรงแล้ว"
แทคยอนโถมตัวลง เค้าทิ้งตัวลงในอ้อมกอดของนิชคุณ
" เดี๋ยวคุณพาไปนอนนะ"
คนผิวขาวออกแรงอุ้มแทคยอนขึ้น เค้าพาร่างใหญ่หนาไปนอนบนเตียง และจัดการเช็ดตัวแทคยอนให้สะอาด ส่วนเค้าก็ขึ้นมานอนกอดแทคจนหลับไปทั้งคู่
" สรุปไอ้หมาบ้านี่มันตีสนิทกันอีท่าไหนถึงใช้เวลานานแบบนี้เนี่ย"
จุนโฮเดินกลับมาดูโน้ตที่แปะไว้หน้าห้อง2-3 ครั้ง แต่ก็ยังไม่มีทีท่าว่าการคุยกันจะจบลง
แต่เมื่อย้อนกลับมาครั้งที่4 ข้อความในกระดาษถูกเขียนว่า
" ฝากซื้อถุงมือให้คุณด้วยนะ BY นิชคุณ
"
'เพื่อนหมอยองสอนอะไรไอลูกหมาวะ
ว่าแต่ทำไมต้องใช้ถุงมืออ่ะ' จุนโฮได้แต่มองโพสอิตอย่างสงสัย
แทคกลัวแสง นิชคุณมองไม่เห็นแทค แทคเห็นนิชคุณ
“เมื่อไหร่เราจะเจอกันสักที” คุณอยากเข้าหาแทค
แต่แทคไม่เปิดโอกาสให้คุณเป้นฝ่ายกอดแทคก่อนเลย
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น