ข้างกายนายมีฉัน
แทคยอนตื่นนอนขึ้นมา เค้าหันมองไปรอบๆห้อง และสำนึกได้ว่าเกิดอะไรขึ้น เค้ารีบอาบน้ำแต่งตัว และเก็บกองเงินหัวเตียงใส่กระเป๋าทั้งหมด เค้าเดินออกจากโรงเเรมด้วยสีหน้าของผู้แพ้ แพ้ให้กับตัวเองอย่างสิ้นเชิง
" เงินนี่ได้มาจากการขายตัวของแทค " แทคยอนพูดเสียงดังฟังชัด
" 1-2-3-4-5-6-7"
คนผิวเข้มลืมตาตื่นขึ้นมาในรุ่งเช้าของอีกวันนึง เค้าปวดหนึบตามตัวไปหมด แทคยอนหันมองตามเสียงที่ดังไม่ห่างจากตัวเค้ามากนัก
"คุณทำอะไรอยู่น่ะ" แทคยอนเพิ่งพินิจไปที่เศษกระดาษที่หัวเตียง กับชายตัวขาวที่หลับนอนกับเค้าเมื่อคืน
" นับเงิน..ฉันกำลังคิดว่าต้องให้นายเท่าไหร่" นิชคุณตอบเสียงเรียบ และไม่หยุดที่จะนับเงินในมือ
"ทำไมต้องให้เงิน..แทคไม่ได้ขายตัวนะ..." แทคยอนตอบเสียงเย็น
"แต่ฉันไม่อยากให้นายเข้าใจผิด" นิชคุณตอบกลับโดยไม่สนใจท่าทีแทคยอน
"เข้าใจผิดอะไร..แทคไม่เข้าใจ..เมื่อคืนคุณบอกว่า....." แทคยอนตอบในขณะที่พยายามจะลุกขึ้นมานั่ง เค้าเจ็บที่เอว และเริ่มจะปวดหัว
"ฉันรักนาย...อะไรทำให้คิดว่าฉันจะชอบนายได้...นายเอาแฟนฉันไป...แล้วตัวนายเองก็เป็นผู้ชาย...ฉันไม่ได้ชอบผู้ชายสักหน่อย" นิชคุณแสยะยิ้ม
"......" ไร้การตอบกลับ ชายบนเตียงฟุบตัวลงกับพื้นเตียง
"น่าขยะแขยงจะตายกอดผู้ชายด้วยกัน...ตัวนาย..อึ้ย!!" นิชคุณค่อนแคระถากถาง
" แค่นี้คงพอมั้ง สำหรับsex ที่.. น่าขยะแขยงกับนาย" นิชคุณรวบรวมเงิน และจับมันโยนลงบนตัวแทคยอน และเก็บข้าวของออกจากห้องไปทันที
แทคยอนขยับตัวขึ้นมานั่งนิ่งไม่ไหวติง ' ชาน..แทคปวดหัวจัง' แทคยอนยกมือขึ้นกุมหน้าตัวเอง เค้าพยายามคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวาน สิ่งที่เค้ากลัวเกิดขึ้นจริงๆ ความละโมบโลบมาก ไม่พอใจกับสิ่งที่ตัวเองมี ยิ่งไคว่คว้าก็ยิ่งเจ็บ เค้าเลือกทางผิดจริงๆ
หยาดหยดน้ำตาไหลออกจากดวงตาเรียวยาวเพียงแค่1 หยด คนผิวเข้มยกหลังมือขึ้นซับน้ำตา
'จะร้องให้ทำไมแทคยอน น้ำตาไม่เคยช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้น นายน่าจะเข้าใจมันเป็นอย่างดี'
คนตัวใหญ่ค่อยๆลุกขึ้นจากเตียงด้วยความปวดร้าว ครั้งแรกของเค้ากับผู้ชายที่เค้ารัก ทำไมมันเจ็บปวดขนาดนี้ แทคยอนค่อยๆเดินเข้าห้องน้ำ ยืนเเช่ตัวเองกลางสายน้ำร้อน ร่องรอยรักถูกทิ้งไว้เกลื่อน ร่องรอยที่น่าขยะแขยง
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
"บ้าชิบ!!.." นิชคุณควานหากุญแจรถในกระเป๋าทำงาน และมันไม่มี ดูเหมือนว่าเค้าลืมมันไว้ในห้องสูท และเค้าต้องกลับไปเอาที่ห้อง
"ชาน...ชาน...อ่า...ชาน..."
เสียงครวญครางดังแผ่วเบาออกมาจากหลังประตูห้องนอน นิชคุณย่นคิ้วเมื่อรู้ว่าต้นเสียงมาจากใคร ' นายเอาแต่เรียกชื่อพี่ชายนายตลอดเลย นายกับเค้าไม่ใช่แค่พี่น้อง ฉันรู้เเล้วแทค'
" อวก!!..ค่อก..ค่อก..!!" เสียงบางอย่างดังแผ่วออกมาอีก นิชคุณเอี่ยหูฟังตามเสียง ดูเหมือนว่ามันไม่ใช่เสียงปกติที่ควรมีใช่ไหม นิชคุณคิดไม่ตก
นิชคุณเริ่มสังหรณ์ใจไม่ดี เค้ารีบย่างเท้าไปดูเจ้าของต้นเสียง เพื่อนตัวโตของเค้านอนจมกองอ้วกอยู่หลังบานประตู
" แทค!! " นิชคุณร้องเรียกชื่อเพื่อนเสียงดัง แต่เพื่อนของเค้ากลับไม่ตื่นมาตอบ
นิชคุณจัดการเช็ดคราบอาเจียนหลังจากเค้าพาร่างคนตัวโตกลับขึ้นไปนอนบนเตียง ชายคนที่นิชคุณหลับนอนด้วยเมื่อคืน นอนหน้าซีด ตัวร้อนจี๊จากพิษไข้
" ให้ตายสิ...โชคดีชะมัดที่ดันลืมกุญแจไว้ " นิชคุณพูดกับตัวเอง พลางหันมองร่างชายบนเตียง
เค้าเดินตามเก็บแบงค์50000วอนที่เค้าโยนใส่ตัวเพื่อนขึ้นมา และไตร่ตรองดูว่าเค้าควรเก็บใส่กระเป๋าตัวเองและทำเหมือนมันไม่เคยเกิดขึ้นไหม แต่เมื่อเค้าตามเงินไปจนเกือบครบ แบงค์50000วอน2-3ใบสุดท้าย มีร่องรอยถูกขย้ำ และฉีกทิ้ง
" ย้อนกลับไปไม่ได้แล้วคุณ " นิชคุณเปรยกับตัวเอง
นิชคุณไม่สามารถพาแทคยอนไปหาหมอหรือเรียกหมอโฮมาดูแลเพื่อนสนิทได้ เค้าไม่อยากให้ใครรับรู้ว่าเค้ามีความสัมพันธ์เกินเลยกับอดีตคนสนิทตัวเอง
เพื่อนตัวขาวถอดเสื้อนอกตัวเองออก เพราะตัดสินใจว่าจะอยู่เฝ้าไข้แทคยอนจนกว่าอาการจะดีกว่านี้ เค้าเรียกรูมเซอร์วิสสั่งอาหารมากิน ไม่นานนักเค้าก็นึกขึ้นได้ว่า เค้าจะต้องไปซื้อยามากันไว้ นิชคุณรีบขับรถออกจากโรงแรมและทิ้งให้แทคยอนนอนพักอยู่คนเดียว
แทคยอนตื่นนอนขึ้นมา เค้าหันมองไปรอบๆห้อง และสำนึกได้ว่าเกิดอะไรขึ้น เค้ารีบอาบน้ำแต่งตัว และเก็บกองเงินหัวเตียงใส่กระเป๋าทั้งหมด เค้าเดินออกจากโรงเเรมด้วยสีหน้าของผู้แพ้ แพ้ให้กับตัวเองอย่างสิ้นเชิง
บุรุษร่างสีเข้มในชุดสูทยก2มือขึ้นตบหน้า ตัวเองเบาๆ สดใสเข้าไว้อ๊ค แทคยอน โลกไม่ล่มสลายสักหน่อย คนผิวเข้มหยิบหนังยางขึ้นรวบผมตัวเองแบบไม่ใส่ใจ เค้าย่างกายไปที่ป้ายรถเมล์เรียกแท็กซี่ และบอกทางไปบริษัทอย่างไม่รีบเร่ง
วันนี้ร้านอาหารในย่านนี้ก็ยังครึกครื้นเช่นเดิม เพราะมันเป็นย่านของพนักงานเงินเดือน และยิ่งติดกับย่านช็อปกระจายแล้ว ผู้คนยิ่งมากกว่าย่านไหนๆ อาหารการกินที่นี่ขึ้นชื่อว่าอร่อยราคาถูก แต่บางร้านก็ราคาค่อนข้างแพง คนผิวเข้มเลือกเข้าร้านหรูๆและซื้ออาหารออกมามากมายราวกับจะจัดงานเลี้ยงสังสรรค์ที่สละเวอร์จิ้นได้อะไรแบบนั้น แทคยอนหิ้วถุงอาหาร6-7 ถุงเดินเข้าบริษัทมุ่งสู่ห้องทำงานในเวลาเที่ยงวัน
"สายขนาดนี้ไม่มาพรุ่งนี้เลยล่ะ!!" พี่แพนด้าแควะรุ่นน้องตัวโต
" ซื้ออะไรมาเยอะแยะวะ!!" พี่แพนด้าเปลี่ยนเรื่องทันที
โจควอน ชานชอง อูยอง หันตามเสียงของจุนซู
" โอ้ว!! ของกิน..พี่ซื้อไก่ทอดมาไหม!!" อูยองกระโดดโลดเต้นอย่างอารมณ์ดี
" จะลืมได้ไงกัน" แทคยอนคลี่ยิ้มโชว์ฟันขาว
ชานชองโกรธแทคยอนมากตั้งแต่เมื่อวาน น้องชายตัวดีไม่รับโทรศัพท์ และไม่กลับบ้าน ทำให้เค้ากังวลจนแทบจะไปแจ้งความ แต่หมอโฮดักทางไว้ก่อน และให้เหตุผลกับชานชองว่านิชคุณพาแทคยอนไปเที่ยว แทคยอนคงอยากได้เวลาส่วนตัวบ้าง
โจควอนยิ้มร่า "โอ้ย!! นายใจดีมากฉันหิวจะแย่แล้ว" มือเล็กสีขาวตบมืออย่างอารมณ์ดี
"แทคเลี้ยงหรา"โจควอนยิ้มแก้มปริ
" อืม ฉันเลี้ยง มาช่วยกันจัดลงจานดีกว่ามะ" แทคยอนมองทุกคนพร้อมยกคิ้วให้
ปึ้ง!!
เสียงประตูออฟฟิสเปิดผัวะ!! ดังสนั่นหวั่นไหว บอสใหญ่เดินหน้าหงิกเข้ามา
นิชคุณกวาดสายตาไปทั่วห้องทำงานและพบร่างคนที่เค้ากำลังตามหาอยู่
"นายออกมาทำไมไม่บอกฉัน!!" นิชคุณเดินปรี่เข้ามาถามแทคยอนอย่างหัวฟัดหัวเหวี่ยว
" นายก็ไม่ได้อยู่...รอฉันบอกนี่!!" แทคยอนตอบพร้อมแสยะยิ้ม เค้าตัดสินใจเดินเลี่ยงออกมา เพื่อไปจัดจานอาหาร
" คุณอ่า....ใจเย็นๆนะ...กินข้าวกัน..นานๆไอ้แทคจะเลี้ยงนะเว้ย" พี่แพนด้าขยับตัวเข้าไปโอบไหล่บอสของตน เค้าอยากจะชวนเปลี่ยนบรรยากาศ
" ไม่ล่ะ..ผมยังไม่หิว " นิชคุณหันหลังและเดินกลับไปยังโต๊ะทำงาน เค้ารื้อค้นหาของในลิ้นชัก หยิบชุดหูฟังสีแดงขึ้นมาเสียบเข้ากับโทรศัพท์ และนั่งฟังเพลงโดยไม่สนใจกลุ่มเพื่อนที่เฮฮากัน
" คิดไงเลี้ยงวะแทค" จุนซูถาม
" ทำไม..ต้องมีอะไรถึงจะเลี้ยงได้รึไง" แทคใช้ตะเกียบคีบชิ้นซูชิปลาไหลเข้าปากอย่างไม่ค่อยใส่ใจ
" จริงด้วยพี่แทค " อุด้งกระแซะถามเจ้านายตัวเองแบบอยากรู้อยากเห็น มือก็คว้าน่องไก่มายัดปาก
" นานๆจะรวยทั้งที" แทคยอนฉีกยิ้มกว้าง
" คุณชานไม่ทานเหรอฮะ" โจควอนถามและรอบมองชานชองเป็นพักๆ
วันนี้ควานชานซองอารมณ์เสียมากตั้งแต่เช้า ต้นเหตุก็คงหนีไปไม่ไกลจากเจ้าแมวยักษ์สักเท่าไหร่ พี่หมีเอาแต่จิ้มมือถือกดหาเจ้าคนมาสายจนงานการไม่ทำ
" ทานกันก่อนเลยครับ.." ชานชองตอบพร้อมยิ้มรับโจควอนเล็กน้อย
"แทค" ชานชองเอ่ยชื่อน้องชายตัวโตทันทีที่ซูชิหน้าปลาไหลยื่นมาตรงหน้าเค้า
" หือ" แทคยอนตอบพร้อมเอียงหัวเล็กน้อย เค้ากำลังคีบซูชิป้อนควานชานซองพอดี
"เกิดอะไรขึ้น" ควานชานซองเค้นเสียงพูดออกมาขัดบรรยากาศรื่นเริง
น้องชายผิวเข้มยักไหล่ เบ้ปากนิดหน่อย ก่อนจะยิ้มกว้าง
" ไม่มีอะไรนี่ ..นายคิดมากไปแล้วชาน" แทคยอนคีบซูชิยื่นให้ชานชองถึงปาก
3 หนุ่มที่เหลือเริ่มกระอั่กกระอ่วน ก้มหน้าก้มตาสนใจแค่ข้าวตรงหน้าพวกเค้าเบาเสียงลง โจควอนหันมองบอสของตัวเอง
" นายแน่คุณ..เมื่อวานฉันเห็นนายพาแทคเข้าโรงแรม" โจควอนบ่นอุบอิบคนเดียว แต่เค้าไม่กล้าพูดออกมา
แคร๊ง!! ชานชองปัดมือแทคยอน ตะเกียบด้ามเหล็กกระเด็นลงพื้น เพื่อนร่วมงานทุกคนหันมองเป็นตาเดียวกัน บอสผิวขาวเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสาร เค้าแค่แกล้งทำเป็นสนใจงานตรงหน้า หูฟังที่เสียบหูไว้ มันก็แค่ข้ออ้างในการแอบฟังว่าแทคยอนจะหลุดอะไรออกมาบ้างเท่านั้น
"ย่าห์....ของกินนะชาน!!..ถามดีๆก็ได้ไม่เห็นต้องทำแบบนี้เลย!!..เสียดายอ่า!!" แทคยอนบันดาลโทสะเพราะเค้าหวงของกินมาก
" ก็แทคเก็บเงินได้" แทคยอนยิ้มกว้างให้ผู้เป็นพี่
" แล้วแทคก็เลยเอามาใช้" แทคยอนพนมมือพร้อมยกมือทำท่าประทานพร
" ดีใจจังเงินตกมาจากฟ้า" แทคยอนยิ้มพร้อมโคลงหัวไปมา
เพี๊ยะ!! ใบหน้าของแทคยอนหันตามแรงมือ และปรากฏลอยนิ้วแดงๆขึ้นบนผิวอย่างชัดเจน ชานชองตบหน้าแทคยอนเต็มแรง
" เฮ้ย!!" จุนจู โจควอน อูยอง อุทานออกมาเป็นเสียงเดียวกัน อูยองกระโดดกอดจุนซูที่นั่งอยู่ข้างๆ เค้าไม่เคยเห็นพี่หมีทำร้ายพี่แทคมาก่อนเลย
" อ๊ะ !!.. ขอโทษครับคุณจุนซู " อูยองรีบชักมือกลับพร้อมยกมือไหว้ขอโทษ
" มะ..ไม่เป็นไรครับ" พี่แพนด้าก็ตกใจพอกันเลยไม่ทันได้รู้สึกตัวว่าโดนกอด
นิชคุณตาเบิกโพรง เค้าไม่คิดว่าชานชองจะลงไม้ลงมือกับแทคยอน
' หึงสินะ..' นิชคุณแสยะยิ้ม
" ชาน... " แทคยอนยกมือขึ้นกุมแก้มตัวเอง น้ำเสียงเค้าสั่นระริก ทำนบน้ำตากำลังจะพัง
ครืก~ แทคยอนเลื่อนเก้าอี้ เค้าลุกขึ้นเดินหนี
ชานชองลุกขึ้นตามเค้ากางท่อนแขนกำยำออกและคว้าตัวน้องชายเข้ามากอดอย่างรวดเร็ว
" ปล่อย!!" น้ำเสียงคนผิวเข้มสั่นตามแรงอารมณ์ ชานชองยกมือกดหัวน้องชายให้ซบลงกับบ่าตัวเอง
" ถ้านายเจ็บ..นายก็ควรบอกว่านายเจ็บ.." ชานชองลูบหัวน้องชายเบาๆ เค้าสังเกตุเห็นรอยแดงที่ต้นคอแทคยอนหลายจุด และเห็นเมื่อเห็นท่าทีของนิชคุณที่มีต่อแทคยอน เค้าก็พอเดาได้แล้ว ชานชองแค่อยากให้แทคร้องไห้ต่อหน้านิชคุณบ้าง เค้าอยากให้นิชคุณเข้าใจความรู้สึกน้องชายเค้าบ้าง
" อ่อนแอบ้างก็ได้นะแทค" ชานชองพูดต่อหน้าทุกคนในห้องทำงาน และเค้าหวังอย่างยิ่งที่จะให้นิชคุณเข้าใจคำพูดนี้
" อย่าโดนตัวฉัน..ร่างกายนี้มันน่าขยะแขยง" น้องชายผิวสีขยับดุ๊กดิ้กเพื่อดันตัวออกมาจากอ้อมกอดพี่ชาย เสียงของแทคยอนเอ่ยออกมาเบาๆจนจับใจความไม่ได้
เจ้าแมวยักษ์ซบหน้าลงบนไหล่ของพี่ชาย เค้าเงยหน้าขึ้นและหอมแก้มควาน ชานชองฟอดนึง เป็นการขอบคุณ
"หวา!! มีกอดโชว์....จุ๊บโชว์อีกแล้วอ่า " พี่แพนด้าร้องอ๋าขึ้นมา หนุ่มๆในออฟฟิสมองตาวาว
นิชคุณมองอย่างยิ้มเหยาะ’ ร่านจริงๆ สายเลือดเดียวกันแท้ๆ! ’
ชายผิวเข้มเดินกลับมานั่งกินข้าวต่อ นิ้วเรียวยาวเอื้อมจับมือของชานชองไว้เเน่นที่ใต้โต๊ะกินข้าว ชานชองกระชับมือแทคยอนไว้แน่นเช่นกัน
" จำไว้แทค ฉันจะไม่ทิ้งนาย น้องชายของฉัน" ชานชองโน้มหน้ากระซิบข้างหูแทคยอนแผ่วเบา
" เงินนี่ได้มาจากการขายตัวของแทค " แทคยอนพูดเสียงดังฟังชัด
" ที่เค้าว่าค่าเปิดบริสุทธ์ราคาสูง...คงเป็นเรื่องจริง ดีจังที่เก็บไว้จนอายุปูนนี้" เจ้าแมวยักษ์ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาเสียงดัง และก้มหน้าก้มตาทานข้าวต่อทันที
ค่อก ค่อก แค่ก!! เพื่อนร่วมงาน3หน่อสำลักพร้อมกัน อูยองรีบหยิบน้ำให้คิมมินจุนซูก่อนเลย ส่วนตัวเองก็หยิบทิชชุ่ขึ้นเช็ดข้าวที่เลอะมือ อูยองยกมือขึ้นป้องปากทัน
โจควอนกัดริมฝีปากหันขวับไปทางบอสของตัวเองทันที
'พระเจ้า.คุณ.นาย!! ไอ้หมาบ้านี่!! '
ชายผิวขาวหันมองแทคยอนทันทีที่เจ้าตัวพูดจบ 'นายมันหน้าด้านจริง' นิชคุณเสมองไปทางอื่น เค้าเอื่อมมือหยิบโทรศัทพ์สีดำขึ้นมากดเบอร์โทรหาใครบางคน
" เจส บ่ายนี้กินข้าวด้วยกันไหม...คุณเหงาน่ะ" บอสใหญ่พูดใส่โทรศัพท์โดยไม่สนใจสายตาของคนรอบด้าน
' ช่วงเวลาแห่งความสุขมันจบลงแล้ว เรื่องราวดีๆมันก็แค่การแสดงความรับผิดชอบเท่านั้น สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวานมันคือการแก้แค้นแทคสินะ' แทคยอนคิดอย่างเศร้าใจ เมื่อแผลเค้าหาย นิชคุณก็กลับมาเป็นนิชคุณที่รังเกียจเค้าคนเดิม
ตอนที่แทคยอนพูดว่าได้เงินมา จุนซูยังไม่รู้ว่ารุ่นน้องของเค้าไปนอนกับใครมา แต่เมื่อมาไคร่ครวญดูแล้ว เค้าก็นึกถึงคำพูดโจควอน ผู้ชายคนเดียวที่แทคยอนจะยอมมอบใจให้ มีแค่นิชคุณ และก่อนหน้านี้นิชคุณเหมือนจะโพลงออกมาว่าทั้งคู่เพิ่งแยกจากกันตอนเช้า คิมมินจุนซูหันมองบอสใหญ่ที่อยู่ๆก็หมางเมินต่อแทคยอน และเมื่อนิชคุณเชิญชวนผู้หญิงขึ้นมาเดทถึงถิ่น เค้าก็เข้าใจว่านิชคุณกำลังแก้แค้นอดีตเพื่อนสนิทที่เคยแย่งแฟนตัวเอง
อูยอง โจควอน จุนซู ช่วยกันเก็บจานไปล้าง ชานชองจูงมือแทคยอนไปที่ห้องน้ำ อูยองพยายามแก้เรื่องความสัมพันธ์ของเจ้านายและน้องชายเจ้านาย
"ไม่ใช่แบบที่พวกพี่คิดหรอกน่า " อูยองโบกมือไปมา
" 2 คนนั่นน่ะสนิทกันแบบพี่ชายน้องชายจริงๆ" อูยองพยายามบอกจุนซูกับควอน ก็พี่ชานชอบหมอโฮนิ ส่วนพี่แทคน่ะเค้าชอบคุณนิชคุณ อูยองได้แต่คิดในใจ
‘โอ้ย!! แต่พี่2 คนเนี่ย!! ทำไมต้องทำตัวเหมือนคู่รักมากขึ้นทุกวันด้วยนะ’ ความสัมพันธ์ที่อูยองรู้คือ พี่ชานชองเป็นลูกเลี้ยงของพ่อแทคยอน แต่ไม่รู้ทำไม ชานชองถึงปกป้องแทคยอนราวกับเป็นน้องชายร่วมสายเลือด
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น