ไฟรักปมแค้น11

บิดเบือน



“พี่อยากรู้เรื่องอะไรล่ะครับ” นิชคุณถามขึ้นอย่างไม่ไว้ใจ

“พี่แค่สงสัยว่าทำไมเธอถึงต้องอยากรู้เรื่องนั้นขนาดนั้นในเมื่อเธออยู่ในเหตุการณ์” ชางมินตอบ สายตาชางมินจดจ้องไปที่เรียวหน้าเด็กหนุ่มที่นั่งอยู่กับพื้นไม่ห่างจากเค้ามากนัก

“อย่างที่พี่รู้...ผมโดนตบด้วยปืน พอตื่นมาผมก็อยู่ที่เกาหลี...ผมจำอะไรไม่ได้เลย..แต่ผมฝันร้าย...ฝันเห็นภาพเดิมๆซ้ำไปซ้ำมา..ผมปรึกษาหมอ...สุดท้ายพ่อแม่ผมก็เล่าความจริงให้ฟัง” นิชคุณพูดจบก็นั่งนิ่งเงียบ

“เธอฝันถึงอะไร” ชางมินถามต่อ

“ผมได้กลิ่นเลือด เลือดสดๆรอยฟุ้งไปหมด ผมเห็นผู้ชายคนนึงจ้องมาที่ผม และเห็นเด็กผู้ชายอีกคนนึง และก็ได้ยินเสียงคนกรีดร้อง...ภาพมันก็มีแบบอื่นบ้าง..บางครั้งผมก็คิดว่าผมรู้จักกับคนร้ายที่ก่อเหตุ..เหมือนว่าพวกเค้าคุยอะไรกันสักอย่างเกี่ยวกับผม” เด็กหนุ่มเล่าต่อ นิชคุณตีหน้าเครียด

“ฝันถึงอะไรอีกไหม” ชางมินถามต่อพลางไตร่ตรองเรื่องที่นิชคุณเล่า

“ไม่รู้ครับ..พอสะดุ้งตื่นผมก็จำไม่ได้” เด็กหนุ่มลดเสียงลง

“ทำไมเธอถึงหักซิมมือถือทิ้ง” ชางมินถามต่อ เค้าอยากรู้ทุกเรื่องจากแหล่งข้อมูลชั้นดี

“อาของผม...เธอวางแผนจะจับผมแต่งงานกับลูกสาวเธอ” นิชคุณพูดเสียงเย็น เด็กหนุ่มพูดอย่างไม่ค่อยพอใจ

“เพราะเธอเป็นเกย์เธอเลยไม่อยากแต่งกับผู้หญิงใช่ไหม” ชางมินตอบ

“อ่า...ผมไม่ใช่เกย์นะครับ...สาบานได้เลย” นิชคุณร้องขัดเสียงหลง

“แต่เธอ..คบกับแทค” ชางมินว่าต่อ

“เราไม่คุยเรื่องนี้กันได้ไหมครับ” นิชคุณรีบขอเปลี่ยนเรื่องทันที

“ทำไมต้องหักซิมล่ะ” ชางมินวกกลับมาที่เรื่องเดิม

“เพราะเธออยากเจอผม..ถ้าพี่เจอเธอ...หมายถึงทั้งอาผมและมินจีล่ะก็..บางทีผมว่าพี่ก็คงอยากจะเปลี่ยนใจไปคบผู้ชายแน่ๆ “ นิชคุณตอบอย่างเหน่อยใจ

“งั้นนี่คือสาเหตุที่เธอมาคบแทคเหรอ” ชางมินถามเสียงสูงขึ้นนิดหน่อย

“ไม่ใช่ครับ..เราไม่คุยเรื่องนี้กันได้ไหม” นิชคุณแฮว

“ตะกี้เธอว่ามิน..มินอะไรนะ” ชางมินขมวดคิ้วขึ้น เค้าคิดว่าชื่อที่ได้ยินมันคุ้นๆ

“มินจีครับ...เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องของผม...และแม่เธออยากให้ผมแต่งงานกับจี” นิชคุณตอบ

“คู่หมั่นเหรอ” ชางมินร้องเสียงหลง

“เปล่านะครับ...ผมไม่เคยคิดจะหมั่นกับเธอสักนิด...แค่คิดยังไม่อยากคิดเลย” นิชคุณทำท่าขนลุกขนพอง

“แล้วทำไมไม่บอกไปตรงๆล่ะ” ชางมินถาม

“พี่คิดว่าผมจะไม่พูดเหรอ...ผมว่าผมก็พูดมาตลอดน่ะแหละ..” นิชคุณยกมือขึ้นกุมขมับ เพราะเค้ามัวแต่คุย เค้าเลยตีแปลนบ้านพลาด แล้วก็พลาดตามกันไปอีกหลายช่อง

“อ๊าๆๆๆไม่นะ” เด็กน้อยผิวขาวร้องโหยหวน

“เป็นอะไรน่ะ” ชางมินสะดุ้งโหยง

“เปล่าครับ..ผมตีช่องพลาด” นิชคุณทำหน้าแหย เค้ารีบคว้ายางลบมาลบแปลนบ้านออกไปครึ่งนึง

“ร้องซะตกใจเลย” ชางมินพูดพลางรูปอกตัวเองหลายที

“เธอไปทำอะไรที่อังกฤษ” ชางมินฉุกคิดขึ้นมาได้

“เพราะผมไม่อยากแต่งงาน...ผมไปเรียนคอร์เนลเพราะมินจีไม่เก่งภาษาอังกฤษ” นิชคุณยิ้มแห้งๆ

“ถึงขั้นนั้น” ชางมินตาโต เค้าไม่คิดว่านิชคุณจะทำถึงขนาดนั้น นี่เป็นเหตุผลที่ไม่น่าเป็นไปได้

“ถ้าพี่เจอเธอพี่จะรู้ว่...า” นิชคุณกำลังจะพูดต่อ

“ถ้าพี่เจอเธอ...พี่คงอยากหนีไปให้ไกลว่างั้น...อืม” ชางมินพูดขัด เค้าพยักหน้าเออออตามไปด้วย เค้ารู้จักมินจี เคยเห็นมินจี และคิดว่าตัวเองก็เคยเห็นเทฮีอาของนิชคุณเช่นกัน

“ตกลงคือเธอกลัวว่าต้องแต่งงานก็เลยหนีไปเรียนอังกฤษ แล้วก็ซวยซ้ำซ้อนที่ไปเจอโจรปล้นธนาคารเข้า...สุดท้ายก็ต้องกลับมาเกาหลี...แล้วมินจีล่ะ..เด็กนั่นทำอะไรอยู่ในระหว่างที่เธอกลับมาอยู่เกาหลี” ชางมินถามต่อ

“ผมไม่รู้ครับ..ไม่เห็นเลยตั้งแต่ผมกลับมา...เอาจริงคือผมก็ไม่ได้สนใจการมีตัวตนของเธอหรอกนะครับ...พอออกจากโรงพยาบาลผมก็ตรงดิ่งกลับไปบ้าน” นิชคุณตอบ

“เอาล่ะ...ทีนี้มาฟังเรื่องที่พี่รู้มาบ้าง..ไหนๆโฮก็เกริ่นเรื่องไปแล้วนิดนึงนี่” ชางมินกล่าวขึ้นบ้าง

“...เธอไม่ได้เป็นโรคหัวใจอะไรใช่ไหม” ชางมินถามล่วงหน้า

“ผมปกติครับ” นิชคุณตอบ เด็กผิวขาวเลิกคิ้วมองชางมินอย่างสงสัย

“พี่กับโฮไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ยิงกันที่ธนาคาร” ชางมินเริ่มเล่า

“เท่าที่พี่รู้คนที่บาดเจ็บ.มีเธอหลานของคิมจินยอง..แทค...และโจควอนน้องชายของโฮ .... ตอนนั้นพี่ทำงานที่อิคาทา วันที่มีเหตุการณปล้นธนาคารกัน มีเจ้าหน้าที่ส่งพวกเธอมาที่โรงพยาบาล...” ชางมินพูดและเงียบลง

“บังเอิญว่าพี่ออกไปสูบบุหรี่ที่ลานจอดรถ..ก็นะมันหมดกะพี่แล้วนี่..แล้วหมอข้างในก็เยอะแยะ...แล้วพี่ก็เจอโฮ..คือเจ้าเด็กแสบนั่นกำลังสติแตกแว๊ดๆอยู่กับรปภ.ที่ลานจอดรถด้านหลัง พี่ก็เลยเข้าไปช่วยเคลียร์ปัญหาให้แล้วก็ว่าจะพาโฮไปหาควอน แล้วเราก็ประจวบเหมาะไปได้ยินเรื่องที่อาเธอคุยกัน” ชางมินพูดพลางดูปฎิกิริยาของเด็กผิวขาว เด็กน้อยยังคงนั่งนิ่งไม่แสดงสีหน้าอะไร

“อาเธอ...คิมจินยอง..และน้องสาวเค้า...มันน่าจะเกี่ยวกับเรื่องที่ทำให้เธอมาอยู่อังกฤษ....
อาสาวของเธอ...วางแผนฆ่าแทค...” ชางมินพูดเสียงเบาลง

            “ทำไมถึง...ต้องฆ่าพี่เค้าล่ะ..แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเรื่องที่ผมอยู่อังกฤษกัน” นิชคุณเบิกตากว้าง เค้าไม่อยากเชื่อเรื่องที่อาเค้าจะวางแผนฆ่าคนได้เลย

            “พี่ได้ยินแค่ว่า..อาของเธอต้องการฆ่าแทค...แต่แทคมันลูกเล่นแพรพราว...และดูเหมือนจะรู้ตัวว่ากำลังโดนปองร้าย” ชางมินตอบ

            “แล้วเกี่ยวกับผมยังไง” นิชคุณเลิกคิ้วสงสัย

            “คนร้ายเป็นลูกน้องของอาสาวเธอ...พวกนั้นต้องการตัวเธอและเงินจากการปล้น...มันเป็นการหักหลังกันน่ะ...เพราะพวกนั้นรู้ว่าเธอสำคัญกว่าแทค...แต่ที่แทคโดนยิง...เพราะ1ในคนร้ายคิดว่า ถ้าปล้นไม่สำเร็จและไม่ได้ตัวเธอ..อย่างน้อยฆ่าแทคตามคำสั่งก็คงได้เงินค่าจ้างจากอาเธอ” ชางมินตอบ

            “ผมก็ยังไม่เข้าใจว่า..ทำไมอาเทฮีต้องฆ่าพี่แทค...เดี๋ยวนะ....แล้วทำไมผมกับพี่แทคถึงอยู่ด้วยกันในที่เกิดเหตุล่ะ” นิชคุณย่นคิ้วจนติดกัน เค้าเริ่มสงสัยหนักขึ้น

            “อาเธอจินยอง เค้ารู้จักแทค..พวกเค้าทะเลาะกันเพราะอาสาวเธอสารภาพความผิดกับพี่ชาย คุณคิมเทฮีอยากให้คิมจินยองปิดข่าวเรื่องนี้ อาสาวเธอไม่คิดว่าลูกน้องเธอจะทำงานในที่แจ้ง คิมจินยองพูดว่าแทคเป็นเพื่อนลูกชาย..เค้าบอกว่าเค้าจำหน้าแทคยอนได้...แต่อาสาวเธอไม่รู้เรื่องนี้... คุณคิมเทฮีพูดว่าสายสืบเห็นแทคยอนป้วนเปี้ยนรอบตัวเธอตลอดเวลา และท่าทีของเธอเองก็โอเคกับการมีแทคยอนอยู่ใกล้ๆ...คิมเทฮีก็เลยหาทางกำจัดแทคเพื่อที่จะได้ให้เธอกลับมาแต่งงานกับลูกสาวตัวเองได้”

ชางมินพูดพลางถอนหายใจ เค้าพูดออกไปแล้ว ความจริงที่ว่าแทคยอนและนิชคุณอาจจะเคยชอบพอกันมาก่อน ต้นเหตุของปัญหามาจากการที่พวกเค้าชอบกันเองและผู้ใหญ่ไม่พอใจ

            “พี่แทคกับผมน่ะเหรอ...” เด็กผิวขาวนั่งเหม่อ พลางไตร่ตรองเรื่องที่เพิ่งเคยได้ยิน

            “เดี๋ยว!!..ตะกี้พี่พูดว่า...อาจินยอง..บอกว่าพี่แทคเป็นเพื่อนพี่ชายเหรอครับ” เด็กหนุ่มเบิกตากว้าง

            “ใช่..นี่เป็นสาเหตุให้คิม จินยองทะเลาะกับลี เบจจีแม่ของจุนโฮ..” ชางมินพูดต่อ

            “ทำไมล่ะครับ” เด็กหนุ่มตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก

            “เพราะว่าคิมจินยองเข้ามาใช้เส้นกับโรงพยาบาลและสื่อ...เค้าปิดข่าวทุกอย่าง..แต่ลีเบจจีไม่ยอมเพราะเธอมองว่าแทคช่วยชีวิตลูกชายเธอไว้ เธออยากกล่าวสรรเสริญแทคยอนในฐานะพลเมืองดี และเธอยินดีที่จะออกค่ารักษาให้แทคจนกว่าแทคจะกลับมาใช้ชีวิตได้ปกติเหมือนเดิม คิมจินยองบอกว่าเค้าไม่อยากให้หลานชายรู้สึกผิด ถ้ารู้ว่าตัวเองเป็นต้นเหตุที่ทำให้แทคเป็นแบบนี้ 

             คิมจินยองโกหก เค้าใช้อำนาจเงินบิดเบือนความจริง และบอกกับลีเบจจีว่า เหตุเกิดเพราะโจรจับเธอและโจควอนเป็นตัวประกันแต่เธอขัดขืน เป็นเหตุให้ปืนลั่น ลีเบจจีเชื่อตามนั้นจริงๆ อาเธอแสดงบทได้โคตรตุ๊กตาทอง เพื่อไม่ให้ลูกชายกับหลานชายทะเลาะกันเรื่องเพื่อน เค้าตัดสินใจลบชื่อแทคยอนออก ทั้งบัตรเครดิต ทะเบียนบ้าน ทุกสิ่งที่เกี่ยวกับคนที่ชื่ออ๊คแทคยอนถูกลบไป ลีเบจจีตกลงที่จะทำตามเงื่อนไข เธอตกลงรับแทคมาเลี้ยงและทำประวัติใหม่ให้แทคยอนในฐานะลูกชายคนโตของเธอ มันประจวบเหมาะที่แทคตื่นมาและความจำเสื่อม  เนื่องจากสมองเค้าเสียหายและเราผ่าเอากระสุนออกมาไม่ได้...” 

ชางมินพูดพลางกุมขมับเมื่อเค้าเห็นน้ำตาของเด็กน้อยหยดลงบนแผ่นกระดาษในมือตัวเอง

            “ผมรู้ว่าทำไมอ๊ค แทคยอนถึงมาป้วนเปี้ยนรอบตัวผม..” เด็กน้อยพูดทั้งน้ำตา

            “พี่คิม..บอกว่า..เค้าส่งเพื่อนมาคอยดูแลผม..ผมคิดว่าผมถูกตามสอดส่องตลอดเวลา...ผมไม่เคยสนใจจดหมายที่พี่คิมส่งมา...ทั้งอีเมลล์..ทั้งข้อความ..ผมไม่เคยเปิดดูเลย..แม้แต่ชื่อเพื่อนเค้าผมก็จำไม่ได้...ถ้าผมสนใจที่จะดูรูปพี่แทคอย่างจริงจัง บางทีผมอาจรู้ว่าคนที่ถูกยิงตรงหน้าผมเป็นเค้า...และถ้าผมรู้เรื่องนี้เร็วกว่านี้..พี่คิมจะไม่ทุกข์ทรมานมาถึง3ปี” เด็กหนุ่มหักดินสอในมือ 

            “ผมจะกลับบ้าน..ผมมีเรื่องต้องคุยกับอาเทฮี...บางที...พวกเราทั้งบ้านคงต้องมาคุยกันแบบพร้อมหน้ากันวันนี้” นิชคุณพูดเสียงลอดฟัน เด็กหนุ่มโกรธจนแทบจะทนไม่ได้อยู่แล้ว

            “ใช่...บางทีพี่ก็ควรไปนั่งคุยกับครอบครัวเธอนะ” เสียงบุคคลที่3ดังขึ้น  แทคยอนขยับตัวออกมาจากตรอกห้องนอน

            “พะ..พี่..” นิชคุณสะอึก

            “แทค...นาย” ชางมินสปริงตัวลุกขึ้นยืน

            “ทำไมพวกเราไม่ไปคุยกันแบบพร้อมหน้าเลยล่ะ...” แทคยอนถามซ้ำ

            “ช่วยพี่ทีสิ” แทคยอนกระดิกนิ้วเรียกนิชคุณให้มาใกล้ๆตัวเค้า

            นิชคุณสตั๊นอยู่หลายวิ เค้าลังเลที่จะเข้าใกล้แทคยอน แต่เด็กน้อยก็รวบรวมความกล้าที่จะเข้าหาชายที่ป่วยเพราะเค้า

            “พี่ว่าถ้าเราเคยรู้จักกัน...พี่คงไม่ได้ไปวนเวียนรอบตัวเธอเพียงเพราะเพื่อนขอร้องให้ทำหรอกนะ” แทคยอนขยับตัวเข้าใกล้เด็กตัวเล็ก เค้ายกมือขึ้นกอดคอนิชคุณและพูดคำหวานเลี่ยนข้างหูเด็กตัวเล็ก

            “พี่ไม่โกรธผมเหรอ” เด็กน้อยตะลึงงัน

            “อาจเป็นเพราะพี่เคยรักเธอก็ได้มั้ง..พี่ก็เลยไม่โกรธ” แทคยอนฉีกยิ้มโชว์ฟันขาว

            “มีเบอร์พี่ชายเธอไหม” แทคยอนถามนิชคุณ

            “พี่จะเอาไปทำอะไรครับ” นิชคุณแฮวอย่างตกใจ

            “ถ้าเราเคยเป็นเพื่อนกัน..บางทีเราอาจคุยกันได้นะ..แต่พี่ไม่รู้ว่าหมอนั่นโกรธพี่ทำไม” แทคยอนยิ้มแห้งๆ

             นิชคุณโทรหาคิมจินยอง คิมมินจุน และคิมเทฮี และแน่นอนว่า วันนี้เค้าจะปัญหาคาใจของตัวเอง





ความคิดเห็น