คนนิสัยไม่ดี
Rrrrr
"ย่ะ !! ....ทำงานแค่นี้ทำยังไงให้พลาด !! " เสียงปลายสายกร้าวด้วยความโกรธ เธอบีบแก้วไวน์ในมือแน่น หมอนั่นไหวตัวทัน เซ้นส์ดีนักนะแก หญิงสาวผิวขาวในชุดราตรีสีแดงเพลิงเข่นเขี้ยวฟัน
' ชั้นไม่ปล่อยแกไปแน่แทคยอน ' หญิงสาวกัดฟันแน่น
ทิฟฟานี่มางานเลี้ยงของนิชคุณเพราะพ่อแม่เธอได้บัตรเชิญ ซึ่งพ่อแม่ของเธอโกรธมากเมื่อรู้ข่าวที่เธอทำไว้จนไม่กล้ามาเจอหน้าลูกของเพื่อนสนิท ทิฟฟานี่โดนบังคับให้มางานเลี้ยงเพื่อกล่าวคำขอโทษกับนิชคุณ
" พี่ซี!! พี่ซี!!พี่กลับมาเกาหลีเมื่อไหร่คะ..ทำไมไม่ส่งข่าวให้ทิฟรู้บ้างเลย " ทิฟฟานี่เห็นชายคุ้นหน้าเดินผ่านหน้าเธอไปชายที่เคยเป็นคนรักของเธอ
'บังอาจมากที่ทำเป็นไม่เห็นฉันนะพี่... ผู้ชายมักมาก ฉันยอมให้พี่นอนกับคนที่พี่อยากนอนด้วยแล้ว แต่พี่ก็ยังไม่ตัดใจจากเจส..คนนิสัยไม่ดี คนที่แย่งพี่ไปจากฉันมันทุกคนต้องรับกรรม หึ!! เพราะพี่ดันเลือกไปแต่งงานกับนังนั่ง ฉันเลยต้องปล่อยข่าวให้นังควอนรู้ ฉันก็แค่หลอกนังนั่นมาที่นี่ให้นังควอนจัดการแต่พี่ดันฆ่านังควอนตายซะงั้น พี่นี่มันบ้าจริงๆ' ทิฟฟานี่สบถยาว
" พี่ซีแวะไปคุยกับพ่อแม่ทิฟรึยังคะ พ่อแม่ทิฟถามถึงพี่บ่อยมาก " ทิฟฟานี่เข้าขวางทางซีวอนไว้
"ยัง...เห็นเจสไหม" ซีวอนไม่คิดจะสนใจทิฟฟานี่
" เดินจนทั่วงานแล้วไม่เห็นเจสเลย เธอไม่มาเหรอ" ซีวอนถามญาติผู้น้องโดยไม่แม้แต่จะมองหน้า
" เธอมาค่ะพี่ แต่พอเจอคุณเธอก็หนีกลับไป พี่รู้เปล่าค่ะ..คุณมีแฟนใหม่แล้ว..ฉันว่าพี่คงไม่ต้องกังวลเรื่องเจสแล้วมั้งคะ" ทิฟฟานี่ยิ้มอย่างมีความสุข
"หมออ๊คค่ะ..เค้าทำงานในโรงพยาบาลพี่..พี่รู้จักเค้าไหม" ทิฟฟานี่แกล้งหยอดซีวอน
"หมออ๊คไหน "ซีวอนรู้สึกสงสัย ชื่อผู้ชายคนนี้คุ้นๆ
"อ๊ค แทคยอนไงคะ..หมอศัลยกรรมเพื่อนไอ้หมียักษ์ไง" ทิฟฟานี่เน้นเสียงให้ซีวอนเข้าใจง่ายมากขึ้น
"ศัลยแพทย์คนนั้น" ซีวอนทวนคำพูด เค้าสะดุ้งเมื่อนึกได้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร
ปลากินเหยื่อแล้ว 'ฉันไม่ปล่อยให้พี่มีความสุขหรอกนะ..พี่เป็นคนก่อเรื่อง..ฉันก็จะให้พี่เป็นคนจบเรื่องนี้ ในเมื่อพี่ไม่มองฉัน ฉันก็จะไม่ยอมให้พี่มีความสุขหรอก' ทิฟฟานี่คิดแค้นซีวอนมาตลอด
" พวกแกทุกคนต้องชดใช้ให้กับฉัน นิชคุณ ซีวอน เจสสิก้า โจควอน และแกแทคยอนฉันว่าจะไม่ยุ่งกับแกแล้วเชียวแต่เหมือนพระเจ้าดลใจนะ ที่ยังส่งแกกลับมายุ่งกับเรื่องนี้" ทิฟฟานี่คิดอย่างเคียดเเค้น มันทุกคนที่แกรักมันต้องพินาศไปพร้อมกัน
" ไปดื่มด้วยกันไหมพี่ซี แล้วฉันจะเล่าให้พี่ฟังอย่างละเอียดเลย" ทิฟฟานี่เสนอค่ำคืนแสนสนุกให้ มีหรือซีวอนจะไม่รับไว้
'ไหนๆแกก็โผ่ลหัวมาแล้ว..ดี ...ไม่ต้องเหนื่อยลากออกมาจากรู..' ทิฟฟานี่โทรหานักข่าวในตอนเช้า
"นังทนายพวกนั้นเต้นเร้าเเน่ๆพี่ซีเตรียมใจไว้ได้เลย " ทิฟฟานี่ยิ้มเหยาะชายข้างกายตัวเธอที่ยังหลับไม่รู้เรื่อง
ตรวจพบDNA หมออ๊คคาศพน้องชายนิชคุณ
รอยนิ้วมือปริศนา เกี่ยวข้องคดีโจควอน
รัก3 เศร้า คดีปิดเงียบ !!
รักหมออ๊คมากกว่าน้องชายร่วมสายเลือด
ฆ่าปิดปาก!! หวังรวบหัวนักธุรกิจทั้งพี่ทั้งน้อง
คดีสะเทือนใจ sex วิปริต ตายคาเตียง
DNAโผล่ศพน้องชายนักธุรกิจชื่อดัง พี่ชายไม่แคร์ผลตรวจเดินหน้าจีบหมออ๊คต่อ หรือจริงๆแล้วชอบsexซาดิสเหมือนกัน
ปิดข่าว แจงว่าน้องชายถูกฆ่าชิงทรัพย์ เริงรักมั่วฆาตกร
Rrrrrrrrrrrr
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นตั้งแต่7 โมงเช้า
คนผิวขาวสะดุ้งตื่น ดวงตาเปิดโผล่งด้วยความตกใจ เค้ากระพริบตาติดกันหลายครั้ง หยิกแก้มตัวเองครั้งนึง เค้าไม่ได้ฝันสินะ คนผิวเข้มนอนคุดคู้อยู่ในอ้อมกอดเค้า เค้าได้ยินเสียงลมหายใจที่เรียบสม่ำเสมอทำให้รู้ว่าคนในอ้อมกอดยังคงนิทราอยู่ ร่างขาวค่อยลุกขึ้นช้าๆเพราะไม่อยากรบกวนเวลานอนของแทคยอน นิชคุณคว้ามือถือมาดู 13 สายจากซึงลอง และข้อความพร้อมไพล์แนบมา เค้าเปิดดูกล่องข้อความก่อน คนร่างบางยืนนิ่งเค้าอยากจะเขวี้ยงมือถือทิ้ง
นิชคุณค่อยๆเดินออกจากห้องนอนไปแบบเงียบๆ เรื่องนี้ให้คุณแทคยอนรู้ไม่ได้ บรรดาผู้มีส่วนเกี่ยวข้องทั้งหมดถูกนักข่าวรุมทึ้งตั้งแต่เช้า นิชคุณปรึกษาบูมที่เป็นทนายความองแทคยอนทันที เค้าวางแผนจะแถลงการณ์และจัดการคนขายข่าวให้ได้ จะไม่มีการผ่อนปลนใดๆอีก
นิชคุณและทนายความของแทคยอนตอบๆทุกคำถาม เราเจอรอยนิ้วมือของหมออ๊คที่หน้าประตูห้องโจครวนจริง แต่นั่นเพราะแทคยอนที่กลับมาถึงคอนโดได้ยินเสียงโจครวนร้อง เค้าจึงเคาะประตูเรียก และเราจึงได้หลักฐานเพิ่มจากอ๊คแทคยอนที่เป็นพยานว่า ฆาตกรเป็นผู้ชายอายุไม่เกิน40 นิชคุณหันมองบูมอย่างไม่เชื่อในคำกล่าว แทคยอนไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้เค้าฟัง แม้แต่บูมเองก็ไม่กล่าวอะไรกับนิชคุณสักคำ
ในแง่ของหลักฐานรอยนิ้วมือและคำให้การ นิชคุณบอกนักข่าวว่าตอนแรกเค้าเพ่งเล็งไปที่แทคยอนเป็นอันดับแรก เพราะเค้าเคยเห็นน้องชายพูดคุยสนิทสนมกับหมออ๊คในโรงบาล นั่นคือสาเหตุที่นิชคุณตัดสินใจขโมยDNAแทคยอนไปตรวจ
” ผลรอบแรกที่เราตรวจ ผลเป็นบวกจริงๆ หลังจากผลตรวจรอบแรกออกมาเพราะได้จัดการการใช้ศาลเตี้ยกับคุณแทคยอนไป พี่ๆนักข่าวคงเข้าใจใช่ไหมครับ ถ้าคนตรงหน้าคือฆาตกรที่ฆ่าน้องชายตัวเอง ความผิดของผมเองที่ไม่ได้รอคำวินิจฉัยจากเจ้าหน้าที่ตำรวจ “ นิชคุณกล่าวขอโทษทุกคนร่วมทั้งพี่ชายแทคด้วย
“ และหลังจากวันนั้นเรามีการทำLab DNAกันใหม่อีก3 ครั้ง ที่โรงพยาบาล3โรงบาล และLab ของนิติเวช ผลLaBออกมาเป็นลบครับ “
จากคำให้การของเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลบอกว่าหมออ๊คเจอโจควอนครั้งเดียวตอนควอนมายืมมือถือหมออ๊ค คนที่เป็นพยานบุคคลเป็นบุรุษพยาบาลแผนกจิตเวชที่โรงพยาบาลในบอสตันเค้าเพิ่งย้ายมาทำงานที่โรงพยาบาลนิชคุณแต่เกิดอุบัติเหตุที่แขนซ้ายนิดหน่อยเลยต้องบำบัดกายภาพเพิ่มเติม วันนั้นเค้าอยู่ในเหตุการณ์ตอนที่โจควอนมาขอยืมมือถือ และรั้งคอหมออ๊คลงมาจูบทำให้นิชคุณเข้าใจผิด
เนื่องจากโจควอนอยู่วอร์ดจิตเวชตลอดเวลา ถ้าดูจากบาดเเผลที่เกิดบนตัวโจควอน น่าจะตรงกับช่วงที่หมอแทคยอนผ่าตัดฉุกเฉินอยู่ที่ห้องผ่าตัดที่โรงบาล
ส่วนเรื่องสาเหตุการตาย ก็อย่างในข่าวครับ ฆาตกรน่าจะเป็นแฟนหนุ่มที่คบหากันมานานแล้ว ส่วนเรื่องว่าเป็นใครน้องชายปิดเงียบมาตลอด เพราะแบบนั้นนิชคุณเลยพาน้องชายมาพบจิตแพทย์ที่โรงบาลเพื่อทำการรักษาเรื่องsexวิตถาร แต่ยังไม่ทันหาตัวแฟนน้องชายเจอ น้องชายเค้าก็ตายซะก่อน
"ผมมีคำถามครับ" ทนายความร่างท้วมถามขึ้น
" ใครเป็นคนปล่อยข่าวเรื่องนี้ให้พวกคุณ " บูมถามน้ำเสียงเนิบนาบ แต่เปี่ยมไปด้วยออร่าแสดงความไม่เป็นมิตรนักข่าวอ้ำอึ้ง ไม่มีใครกล้าตอบ
" ผมขอเชิญพวกคุณไปให้ปากคำที่โรงพักครับ " บูมลุกขึ้นยืน เจ้าหน้าที่FBIกรูกันเข้ามาในห้องแถลงการณ์
" เรื่องนี้เป็นเรื่องที่พวกผมปิดข่าวจนสนิทถ้าข่าวมันรั่วไหลแสดงว่าต้องเป็นคนใน คนในคนไหนที่มันกล้าหักหลังพ้องเพื่อนตัวเอง ผมจะไม่เอาไว้" บูมประกาศกร้าวกับนักข่าว
ซีวอนมาถึงโรงบาลเห็นนักข่าวเดินกันว่อนโรงพยาบาล เค้าเรียบๆเข้าไปถามเจ้าหน้าที่พยาบาล ได้ใจความเรื่องDNAของหมอแทคยอนโผล่ ทนายความหมออ๊คตอกกลับหน้าหงายเลย
เธอเล่าเหตุการณ์ให้ฟังเป็นฉากๆ ข้อดีของการมีเพื่อนเป็นนักข่าวทำให้โลกโซเชี่ยลเธอไวกว่าคนอื่น
ซีวอนหน้าซีดเค้าไม่รู้รื่องนี้หลุดมาได้ไง เค้าอุตส่าห์แกล้งทำเป็นลืมไปไม่สนใจไม่ร้อนตัว เค้าค่อยๆเดินเข้าห้องพักแพทย์อย่างรวดเร็ว เค้าทำความสะอาดตัวครวนจนหมดแล้ว เค้ามั่นใจว่าห้องสะอาดเอี่ยมแน่นอน ซีวอนกังวลใจมากเค้าควรขอลาพักร้อน ขอย้ายโรงบาลหรือขอลาออกดี ซีวอนไปฟินแลน์มาเค้าอยู่ที่นั่น2สัปดาห์และทำให้รู้ว่าหมออ๊คแทคยอนจริงๆแล้วเป็นใคร หมอนี่ดังมากในต่างประเทศ แต่ตีเนียนมาอยู่เกาหลีแบบคนทั่วไป
ทนายของมันและไอ้คนตระกลูนี้ไม่ควรเข้าไปยุ่งด้วยเลย ซีวอนตัดสินใจจะลาออกด้วยเหตุผลว่า อยากกลับไปดูแลครอบครัวของภรรยาเพิ่งที่เสียไป
"โธ่!! คุณตำรวจถ้าผมบอกคุณไปพวกนั้นฆ่าผมแน่" คนขายข่าวที่โดนลากตัวมาได้ทันมานั่งอยู่สถานนีตำรวจ
" เหอะ!! คนพวกนั้นไม่ฆ่านาย แต่ผู้ชายคนนี้ฆ่านายแน่" นายตำรวจชี้ไปที่ผู้ชายร่างท้วมที่ย่าวก้าวเข้ามาในห้องสอบสวน
" มันให้แกเท่าไหร่" บูมยกยิ้มให้บางๆ
" เอ่อ...ผม" ชายผิวคล้ำรูปร่างท้วมๆใส่เสื้อปอนด์ๆ ไม่กล้าพูด
" ฉันให้นาย2 เท่า และรับประกันชีวิตนายจนกว่าพวกมันทั้งหมดจะถูกจับ" บูมยังคงสีหน้าเรียบเฉย
"แต่ถ้านายไม่บอก โทษของนายจำคุกตลอดชีวิต ฉันให้เวลานาย3 วันไปนอนคิดดูในห้องขังละกัน" บูมทำหน้าดุ
" ย่ะ พวกแกมาจับฉันทำไมเนี่ย!! ทิฟฟานี่โวยวาย " บูมเงื้อมมือจะตบหน้าหญิงสาว
" อ๊า" ทิฟฟานี่หลับตาปี๊เอี้ยวหน้าหนี เธอพยายามดิ้นให้หลุดจากมือของเจ้าหน้าที่ตำรวจ
" นี่มันอะไรกันเนี่ย!! พวกคุณทำอะไร " เจสสิก้าร้องด้วยความตื่นตระหนก
" จับเธอทำไมคะ เธอทำอะไรผิด" เจสสิก้าวิ่งเข้ามาขวางหน้าบูมไว้ไม่ให้เอาตัวเพื่อนเธอออกไป
" เธอโดนข้อหาสร้างข่าวเท็จ สร้างความเดือดร้อนให้ผู้อื่น และพ่วงข้อหามียาเสพติดในครอบครอง ซื้อยาเถื่อนในตลาดมืดและนำมาใช้จนเกือบทำให้คุณแทคยอนถึงแก่ความตาย" เจสสิก้ายืนอึ้งกับสิ่งที่ได้ยิน
" คุณแทคยอน....แฟนคุณน่ะหรอ....ไม่จริงใช่ไหมทิฟ" เจสถามทิฟฟานี่
" ฮ้า!! ก็ไม่จริงน่ะสิ แก!! พวกแกเอาอะไรมาพูด " ทิฟฟานี่แหกปากลั่น
" เจสช่วยทิปที ทิปไม่ได้ทำจริงๆนะ" ทิฟฟานี่ดิ้นพล่าน
" พาเธอไป " บูมชักจะรำคาญเสียงแว๊ดๆของทิฟฟานี่เต็มทน
" ถ้านั่งนี่พูดอีกนายตบสั่งสอนได้เลยนะ " บูมพูดกับบอดี้การ์ดของตัวเอง ทิฟฟานี่เงียบและสงบลงทันที เจสสิก้าจะไปโรงพักเป็นเพื่อน แต่ทิฟฟานี่บอกว่าเธอไปคนเดียวดีกว่า
“เรื่องนี้ผมอยากให้คุณนิชคุณปล่อยให้เป็นหน้าที่พวกผม..คุณกลับไปดูแลน้องชายผมดีกว่านะ” บูมตอบหลับการแถลงการณ์จบเมื่อนิชคุณตรงดิ่งเข้าไปหาบูม เค้าต้องการคำตอบ
“และอย่ากวนใจแทค..ถ้าคุณทำแบบนั้นผมจะพาน้องชายผมกลับบ้าน” บูมตีหน้าขรึมใส่
“ชาน..ฝากดูแทคด้วย..อย่าให้มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกไม่งั้นนายโดนดีแน่ไอ้หมี” บูมขู่หมีชานจนคนหน้ามึนขนลุกซู่
“กลับไปดูพี่แทคเถอะคุณ..นายออกมาได้เตรียมข้าวให้พี่แทครึยัง..”ชานชองขยับตัวเข้าใกล้เพื่อนเค้ากระซิบข้างหูเพื่อนตัวขาวให้เบาที่สุด
“อ๋า...บ้าชิบ!!” นิชคุณตาโต เค้าลืมคนที่โดนวางยาเมื่อวานเสียสนิท
“คุณต้องกลับแล้วชาน..คุณลืม” นิชคุณวิ่งแจ้นกลับขึ้นรถตัวเองเพื่อขับรถกลับบ้าน
“คุณหมอครับ..คุณหมอแทค..ทานข้าวครับ ”นิชคุณสะกิดจนคนตัวใหญ่ตื่นขึ้นจากการนิทรายาวนานบนโซฟาตัวยาว
“..อืม...ปวดหัว..ขอนอนก่อนได้ไหม” แทคยอนซุกหน้าลงกับโซฟาและหลับตาลง ระหว่างที่นิชคุณลุกออกไป แทคยอนก็ตื่นตามไปด้วย เค้าเดินงัวเงียออกมาและไม่เห็นใครในบ้าน เค้าจึงมานอนเล่นที่โซฟาและเผลอหลับไปอีก
“คุณแทคครับกินข้าวครับ...คุณต้องกินยานะครับได้โปรด” นิชคุณสะกิดแทคยอนซ้ำ
“กินยาเลยได้ไหม..ข้าวไม่อยากกินตอนนี้..ยาไม่กัดกระเพาะนี่...หยิบยาให้หน่อยสิ” คนตัวใหญ่เบี่ยงหน้าออกมา เค้าปรือตาพูดกับคนผิวขาวที่ยืนคล้ำหัวเค้า
“โธ่คุณหมอ..ทำไมคุณดื้อแบบนี้” นิชคุณเริ่มหัวเสียเค้ากังวลกับอาการป่วยของแทคยอนจนแทบสติแตก
“คุณไม่บอกผมเรื่องควอน..คุณไม่บอกอะไรผมเลย..ผมเครียด..กังวลจนแทบจะบ้าอยู่แล้ว..แล้วเรื่องคุณอีกผมจะทนไม่ไหวแล้วนะ” นิชคุณตละบะแตก
“ฉันไม่บอกนายหรอกเด็กน้อย..นายคลั่งและเครียดแค้น..นายจะทำให้เรื่องมันแย่ลงเพราะนายควบคุมสติตัวเองไม่ได้เลิกคิดเถอะ..นายไม่มีวันได้คำตอบ ตราบใดที่ใจนายไม่สงบนะเด็กน้อย" แทคยอนกวักมือเรียกคนผิวขาวให้มานั่งที่โซฟาข้างตัวเค้า เมื่อนิชคุณเดินมานั่งข้างแทคยอน คนตัวใหญ่ก็พยุงร่างตัวเองขึ้นนั่ง เค้าออกแรงกดคนตัวเล็กกว่าลงนอนบนโซฟาสีแดงสด
"แต่..ผม." นิชคุณจ้องตาแทคยอน เค้าเห็นใบหน้าเรียวตอบซีดไร้สี
"แค่หยุดคิดเท่านั้นคุณ..อดีตก็คืออดีต..เราย้อนกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้" แทคยอนพูดเสียงเรียบแต่เปี่ยมไปด้วยความอ่อนโยน
"..ผมพยายามปกป้องเค้า..ผมอยากให้เค้ามีชีวิตอยู่ไปนานๆ" นิชคุณกอดแทคยอนกลับ คนผิวขาวเขยิบยกตัวเองขึ้นเพื่อเอาหน้าซบไหล่แทคยอน
"ขอ10นาทีได้ไหม...แค่อยู่นิ่งๆสัก10นาที" แทคยอนผลักอกนิชคุณลงนอนเหยียดยาวไปกับโซฟา ส่วนตัวเค้าเองก็ขยับกายมานอนเคียงข้าง คนผิวเข้มเกยหน้าบนหน้าอกคนผิวขาว
"หลับตาลงซะเด็กน้อย..พักบ้างแล้วนายจะเครียดน้อยลง" คนผิวเข้มพูดจบเค้าก็เข้าสู่ห้วงนิทราทันที
"คุณแทค..." นิชคุณย่นคิ้วครู่นึงก่อนจะหลับตาลงเช่นกัน
'คุณเหนื่อยสินะครับ...ผมก็เหนื่อยเหมือนกัน' นิชคุณยกแขนขึ้นโอบกายคนตัวใหญ่ที่ดูเหมือนจะเปิดใจให้เค้ามากขึ้น
"อือ..แท..แท..อย่า.." เสียงบ่นพึมพำงึมงำดังออกจากริมฝีปากหยักบางที่ขยับมุบมิบๆ ใบหน้าคนผิวเข้มบิดเบี้ยวไปด้วยความเจ็บปวด นิชคุณสะดุ้งตื่นเพราะแทคยอนเกร็งตัว มือหนากางเล็บจิกขยุ้มต้นแขนเค้าจนเลือดซิบ
"คุณแทค..คุณแทคครับ" คนผิวขาวพลิกตัวคนผิวเข้มลงนอนกับโซฟา แทคยอนดูเหมือนจะฝันร้ายร่างกายเค้าสั่นเทาดังคนไข้ขึ้น เสียงละเมอดังแผ่วๆเป็นระยะๆ
"ผมขอโทษ"
นิชคุณเขย่าตัวแทคยอนเบาๆแต่ดูเหมือนคนผิวเข้มจะยังไม่รู้สึกตัว คนผิวขาวเลยตัดสินใจใช้ฝ่ามือตบที่ใบหน้าคนร่างใหญ่เพื่อเรียกสติ
"อึก..อื้อ" แทคยอนสะดุ้งตื่นขึ้นจากความฝัน ใบหน้าและผิวกายแทคยอนชุ่มไปด้วยเหงื่อ
"คุณเป็นอะไรรึเปล่า..ฝันร้ายเหรอครับ" นิชคุณหน้าเสียเค้ากังวลใจมาก เค้าปัดปอยผมที่ปิดบังดวงตาแทคยอนออกทั้งหมด
"เจ็บ!!" แทคยอนค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆเค้าเห็นคนผิวขาวทำหน้าตาตื่นๆ
"คุณละเมอ..คุณเป็นอะไรรึเปล่าครับ.."นิชคุณนิ่วหน้า
"..ละเมอเหรอ "แทคยอนพูดเสียงเรียบพลางยกมือกอดรวบตัวคนร่างขาวลงมาแนบอกเค้า
“นี่รอยอะไร” แทคยอนจับแขนนิชคุณพลิกดู เมื่อวานเค้ายังไม่เห็นรอยนี้เลย
“คุณจิกผมเมื่อกี้..แต่เดี๋ยวผมจะตัดเล็บให้หลังทานข้าวเสร็จนะครับแมวน้อย”คนตัวขาวจับมือคนผิวเมขึ้นจูบที่ปลายเล็บ
“ชิ!! ได้คืบเอาศอกเลยนะ!!” แทคยอนชักมือกลับ เค้าตีหน้าเครียด ด้วยความเขินอาย อีกใจเค้าก็กังวลเรื่องความฝันช่วงนี้เค้ากลับมาฝันอีกแล้ว
“ไปเอากล่องยามา..ติดเชื้อขึ้นมาต้องตัดแขนทิ้งเลยนะ” แทคยอนสวดใส่นิชคุณชุดใหญ่
“คุณนี่เป็นหมอจริงๆด้วย..คุณใส่ใจเพราะผมบาดเจ็บหรือเพราะว่าคุณรักผมครับเนี่ย” นิชคุณแซว บางทีตัวเค้าเองก็อยากได้คำตอบจากปากคนตัวใหญ่เหมือนกัน
“....แล้วนายหวังคำตอบอะไรไว้หล่ะ..ตอนนี้นายอาจคิดว่าดีที่ได้ฉันเป็นคนรักก็ได้..แต่ถ้า...”แทคยอนตีหน้าเครียด
"หิวข้าว..ไปหาข้าวกินกันไหม" แทคยอนยิ้มหวานส่งให้นิชคุณก่อนจะจูบเข้าที่ซอกคนผิวขาวเบาๆแต่เนินนาน
"คุณแทคครับ...ถ้าคุณยังไม่ปล่อยผม..ผมอาจจะกินคุณแทนข้าว และคุณแทคอาจจะสุขสมจนท้องกิ่วแน่ๆครับ"นิชคุณกอดตอบพลางซุกหน้าเข้ากับลาดไหล่คนผิวเข้ม
"เสื้อคุณหอมจัง...เช้านี้คุณใส่น้ำหอมด้วยเหรอ" นิชคุณทำจมูกฟุดฟิดๆ
"โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ะ..หยุดคิดเรื่องบ้าๆเลยนะไอ้หนู..ลุกขึ้นไปเดี๋ยวนี้เลย" แทคยอนทำหน้าเหว๋อผลักตัวคนผิวขาวออกจากตัว
"หึหึ.."เด็กน้อยตัวขาวยิ้มหวานบางๆให้คนที่ดูอายุเยอะกว่า
"ไปอาบน้ำแต่งตัวซะไป" แทคยอนรู้สึกเหมือนหน้าตัวเองร้อนๆ
"ผมไปชุดนี้แหละ" นิชคุณตอบพร้อมดึงคอเสื้อขึ้นมาดม
"เหม็นเปรี้ยว" แทคยอนทำจมูกฟุดฟิดๆ
"ไม่เหม็นสักหน่อย..ผมไม่เห็นได้กลิ่นอะไรเลย." นิชคุณแถ
"งั้นก็ตามใจ..ฉันไปอาบคนเดียวก็ได้" แทคยอนพูดพลางลุกขึ้นถอดเสื้อตัวเองออกต่อหน้าคนผิวขาว เค้าแค่อยากแก้แค้นคืนเล็กๆน้อยก็ยังดี
"ผมเปลี่ยนใจแล้ว..ผมจะอาบน้ำเหมือนกัน" นิชคุณปรี่ตัวเข้าไปกอดแทคยอนจากด้านหลัง
"อย่ามา..ไม่ทันแล้วเด็กน้อย..ฉันเปลี่ยนใจแล้ว...ปล่อย!!" แทคยอนดันร่างนิชคุณออกห่างจากตัวเค้า พร้อมยกคิ้วทำหน้าเหยาะเย้ยใส่คนผิวขาว
"ไม่รู้หล่ะ..ผมอาบด้วยนะ" คนผิวขาวรีบถอดเสื้อตัวเองทันทีแต่ไม่ทัน
คนผิวเข้มยกมือขึ้นโอบใบหน้าคนผิวขาวเบาๆพร้อม ก้มหน้าลงจูบที่กระหม่อมคนผิวขาวก่อนจะแว่บตัวเข้าห้องน้ำโดยพลัน แถมล็อกประตูห้องน้ำด้วย
"คุณแทค..คนใจร้าย..คนเจ้าเล่ห์..คนนิสัยไม่ดี."นิชคุณแหกปากร้องโวยวายกลางห้องนอน
"หึ..ไอ้เด็กซกมก..ตัวเน่าอย่าหวังได้กอดฉันเลย..ไม่ต้องมาแหกปากโวยวายด้วย..นายซกมกเองนะ" แทคยอนยกยิ้มมุมปาก เค้าตะโกนออกมาจากห้องน้ำ
"ผมจะกินคุณ..ถ้าคุณก้าวขาออกมาจากห้องน้ำคอยดู" นิชคุณกระฟัดกระเฟี้ยดที่ถูกทำให้อยากและจากไป
"ถ้านายบังคับฉันอีก...ฉันจะจากไปและไม่กลับมาอีกเลย" อยู่ๆน้ำเสียงของคนผิวเข้มก็เปลี่ยนไป กลายเป็นโทนสุขุมเยือกเย็น ดูเหมือนแทคยอนจะพูดจริงทำจริง
"เอ่อ..ผมขอโทษ..ผม.."คนผิวขาวสะอึก เค้าพูดไม่ออก เค้ากลัวจะสูญเสียแทคยอนไปและเค้ารู้สึกผิดต่อแทคยอนมากๆ
"คุณแทคอยากทานอะไรฮะ..คุณจะไปกินข้าวอย่างเดียวรึเปล่า" นิชคุณยืนรอคนผิวเข้มหน้าประตูห้องน้ำ
"ผมอยากไปแคมป์...คุณอยากไปไหม..เราซื้ออาหารไปทานก็ได้นะครับ..ผมมีที่ดีๆวิวสวยๆเหมาะจะไปนั่งชมวิวใกล้นี้ด้วยนะครับ" นิชคุณอยากไปเดทแบบจริงจังมากกว่าแค่กินข้าวนอกบ้าน
"คุณแทคครับ..ทำอะไรอยู่ครับเนี่ย..คุณโกรธผมเหรอ" นิชคุณรู้สึกผิดสังเกตุ
".................." ไม่มีเสียงอะไรตอบกลับมา ไม่มีเสียงฝักบัว ไม่มีเสียงน้ำ ราวกับไม่มีตัวคนอยู่หลังประตูบานเล็ก
"คุณแทค..คุณ.อย่าเงียบสิ..คุณทำอะไรอยู่น่ะ..คุณแทค...นี่ไม่ตลกเลยนะ "นิชคุณยืนเอาหูแนบประตู เค้าถามคนหลังประตูห้องน้ำอย่างกังวล
"คุณแทคครับ..ถ้าคุณไม่ตอบผมจะพังประตูเข้าไปนะ" คนผิวขาวเริ่มยืนไม่ติดที่
ปึ้ง!!
นิชคุณถีบประตูบานสีขาวตรงหน้าสุดแรงจนบานประตูหลุด คนที่เค้ายืนคุยอยู่ด้วยตะกี้นอนแน่นิ่งอยู่บนพื้นห้องน้ำมีเลือดสีแดงหยดลงมาบนกระเบื้องสีขาวลายหินอ่อน
"คะ..คุณ..คุณหมอ!!" นิชคุณร้องลั่นบ้าน คนผิวขาวรีบอุ้มแทคยอนออกจากห้องน้ำ เค้าใช้ผ้าพันกดห้ามเลือดที่ศรีษะให้คนผิวเข้มและรีบขับรถพาแทคยอนไปโรงบาล
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น