แผนการณ์์NC (ใจไม่แข็งแนะนำให้ข้าม)
นิชคุณต้องไปงานเลี้ยงของเครือญาติ เเละเค้าไม่อยากไปคนเดียว นิชคุณตัดสินใจที่จะชวนคุณหมอรูบหล่อไปกับเค้า หลังจากที่ความสัมพันธ์ของเค้ากับคุณหมอดีขึ้นจากเดิม นิชคุณไม่รู้ว่าทำไมแทคยอนถึงยอมให้เค้าเข้าใกล้ตัวเอง ทั้งที่เจ้าตัวเคยพยายามผลักไสเค้าไปห่างๆ
แต่คำตอบที่ได้รับก็ไม่ได้ทำให้นิชคุณแปลกใจอะไร การที่หมอแทคยอมดีด้วย ก็ใช่ว่าเจ้าตัวจะไฟเขียวให้เค้า หมออ๊คปฏิเสธเสียงแข็งอ้างโน่นอ้างนี่จนนิชคุณเพลีย เค้าจึงไปขอร้องให้หมีชานและจุนโฮช่วย แต่ดูเหมือนว่าหมออ๊คกำลังสร้างกำแพงเบอร์ลินอยู่
" ทำตามแผนซะอย่าให้พลาด "เจ้าของเสียงใสหวานราวแก้วที่พร้อมแตกละเอียดเอ่ยขึ้นผ่านสายโทรศัพท์
วันนี้แทคยอนไปทำงานตามปกติ และตกเย็นก็มีชายชุดดำมาหาเค้า คนที่ดูภูมิฐานมากที่สุดในทีมก้มหัวขอร้องเค้าโดยอ้างว่าไม่อยากไปนอนอยู่ก้นแม่น้ำฮันพร้อมกับลูกทีม
แทคยอนไม่อยากสร้างปัญหาให้ใคร ทั้งที่ใจก็ไม่ได้อยากจะมางานเลี้ยงสรรสรรค์อะไรสักนิด เค้าเกลียดงานรื่นเริง เกลียดโรงแรม เกลียดตึกสูงๆ นานมากแล้วที่เค้าไม่ได้ออกไปพบปะผู้คน แทคยอนรู้สึกแปลกประหลาดเมื่อเห็นกลุ่มคนในงานเลี้ยง ดูยังไงมันก็ไม่เหมือนงานเลี้ยงครอบครัวอะไรเทือกนั้นเลย ที่สำคัญคือ นิชคุณไม่มีอาการกระเหี่ยนกระหือรือออกมารับเค้าที่หน้างาน แม้แต่ควานชานชอง ก็ไม่โทรมาหาเค้าด้วยซ้ำ
"ไวน์สักแก้วไหมครับคุณหมอ" หัวหน้าชายชุดดำส่งแก้วน้ำเปล่าให้คุณหมออ๊ค
"ไม่เป็นไร...ขอบคุณครับ..ผมยังไม่หิว..ว่าแต่แล้วเจ้านายคุณล่ะ" แทคยอนปฎิเสธจะรับเครื่องดื่ม
"เดี๋ยวคุณนิชคุณกำลังมาครับ...ดิ่มอะไรสักหน่อยดีกว่าครับ...เครื่องดื่มเราชั้นยอดนะครับ" หัวหน้าชายชุดดำกล่าว พร้อมยื่นแก้วไวน์ส่งให้แทคยอน
แทคยอนรับไวน์มาแบบปฎิเสธไม่ได้ เค้ายกแก้วขึ้นจิบไปพลางๆระหว่างรอแล้วรออีกก็ยังไม่เห็นหัวใครสักคน ชายหนุ่มหญิงสาวในชุดนุ่งน้อยห่มน้อยเริ่มขยับตัวกันไปมา แทคยอนหันซ้ายแลขวา และเค้าเริ่มรู้สึกร้อนๆหนาวๆราวกับตัวเองจะเป็นไข้ เปลือกตาของเค้าหนักขึ้น ฝูงชนเริ่มทยอยกันหายไปทีละคู่สองคู่ ผู้ชายบางคนทำถ้ากระลิ่มกระเรี่ย สายตาหลายคู่จ้องมองมาที่ตัวเค้าราวกับกำลังประเมิณราคาสินค้ายามค่ำคืน คุณหมอศัลยแพทย์รู้สึกขนลุกวาบไปทั่วทั้งตัว เซนส์ของเค้าเตือนว่า ตัวเค้ากำลังมีภัย
"เป็นอะไรไปครับคุณหมอ..ทำไมคุณหน้าแดงแบบนั้นล่ะครับ" ชายชุดดำยกมือขึ้นไล้ใบหน้าเรียวตอบช้าๆ
"นายทำบ้าอะไร" แทคยอนปัดมือลูกน้องนิชคุณออกทันที
"ผมน่ะเหรอ ผมก็แค่สนใจเรื่องที่คุณบอกว่าเปิดกว้าง..ขอผมพิสูจน์ได้ไหมครับ" ชายชุดดำกระชากตัวแทคยอนมากกกอด
"ย่ะ!! ทำบ้าอะไรวะ!!..ปล่อยนะเว้ยเฮ้ย" ศัลยแพทย์หนุ่มดิ้นไปมาในอ้อมกอดคนที่ตัวใหญ่กว่าเค้าเยอะ
"อย่าดื้อสิครับ..ปกติคุณชอบไม่ใช่เหรอ..วันนั้นคุณยังยอมให้ผู้ชายฟัดนัวในห้องน้ำเลยไม่ใช่เหรอ..ฮึ...ยอมผมอีกคนจะเป็นไรไปครับ" ชายชุดดำพูดน้ำเสียงกระเซ้ากอดรัดแทคยอนแน่นขึ้น ฝ่ามือใหญ่หนาลูบไล้ไปทั่วบั้นท้ายแทคยอน
"แกพูดบ้าอะไรของวะ..ปล่อยฉันนะโว้ย"
ผลัก!!
ศัลยแพทย์หนุ่มสติขาดผึ่ง ความอดทนของเค้าหมดลงแล้ว เค้าจะไม่ยอมให้ไอ้อีตัวไหนมาแตะต้องตัวเค้าอีก แทคยอนเหวี่ยวหมัดเข้าข้างลำตัวชายชุดดำเต็มเเรง ตามด้วยการยกเข่าขึ้น เข้าสอยเข่าเข้ากลางหว่างขาชายชุดดำร่างใหญ่สุดกำลัง
"อั่ก!!" ชายหนุ่มร่างหนาทิ้งตัวลงนอนกับพื้น แทคยอนได้โอกาสเค้าคว้ากุญแจรถจากตัวคนร้ายและวิ่งออกจากงานบ้าบอมาที่รถ เค้าตัดสินใจที่จะขโมยรถของใครไม่รู้ขับหนีไปให้ไกลที่สุด
ระหว่างขับรถออกมา แทคยอนรู้สึกร่างกายปั่นป่วนและร้อนวูบวาบมากกว่าเดิม เค้าปรับแอร์ในรถให้เย็นขึ้น แต่เหมือนความเย็นจากอากาศจะไม่ทำให้อะไรๆในตัวเค้าสงบลง แทคยอนพยายามปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวเองออก แต่มือไม้เค้าอ่อนยวบยาบ แทคยอนตัดสินที่จะจอดรถเพราะคิดว่าถ้าฝืนขับต่อไป บางทีเค้าอาจจะขับรถไปถึงยมโลกด้วยมือตัวเอง
" บ้าชิบ!!..นี่มันเรื่องมันบ้าอะไรเนี่ย!! " หยาดเหงื่อเม็ดโตผุดขึ้นทั่วตัว เสื้อเชิ้ตสีขาวชุ่มไปด้วยเหงื่อจนติด
เเนบลำตัว
เเนบลำตัว
‘บ้าเอ๊ย!!หมอนั่นวางยาฉัน’ แทคยอนทั้งโกรธและรุ่มร้อนไปพร้อมๆกัน
“ไอ้เด็กบ้านั่นเล่นไม่ซื่ออีกแล้ว” มันน่าเจ็บใจซะจริงๆเค้าเกือบจะโดนข่มขืนอีกแล้ว
" อ่า...อ๊า ..อา " แทคยอนเริ่มครางกระเส้าในคอ เค้าปรับเบาะรถเอนตัวลงนอน คนผิวสีกระสับกระส่าย ใบหน้าแทคยอนเริ่มแดงจัด เค้ารู้สึกว่าต่อมน้ำลายกำลังทำงานมากผิดปกติ
ทุกครั้งที่ขยับตัวผิวกายของแทคยอนจะเสียดสีกับเสื้อผ้าและเบาะรถ เพิ่มความเสียวซ่านกระจายไปทั่วร่าง แทคยอนพยายามใช้มือปลดปล่อยตัวเอง แต่ก็ทำได้ไม่ดีเท่าที่ต้องการ มือไม้เค้าไม่เหลือเรี่ยวแรงอะไรแล้ว ทรมานเหลือเกิน แทคยอนควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกง เค้ารีบกดเบอร์โทรหาชานชอง เค้าต้องการยาแก้ และต้องการคนมาพาเค้ากลับบ้านเดี๋ยวนี้
จุนโฮไม่สบาย หมีชานจึงให้นิชคุณไปรับรุ่นพี่แทน ทันทีที่นิชคุณรู้เรื่องเค้ารีบออกมาจากงานทันที
นิชคุณไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง เค้ารู้แค่ว่าให้ไปเดี๋ยวนี้ ไปให้ด่วนที่สุด เมื่อมาถึงถนนที่แทคยอนจอดรถไว้ นิชคุณยืนมองตัวรถอย่างสงสัย รถคันที่จอดอยู่ในดงหญ้าข้างทางไม่ใช่รถของแทคยอนด้วยซ้ำ นิชคุณตัดสินใจที่จะเคาะกระจกเรียกเจ้าของรถ
แทคยอนสติเลือนลาง แต่เค้าจำหน้านิชคุณได้ ศัลยแพทย์หนุ่มสะดุ้งโหยง เค้าดีดตัวขึ้นไปนั่งอีกเบาะนึง เพื่อหนีให้ห่างจากประตูรถข้างที่นิชคุณมายืนจ่อ
"คุณหมอครับ..ใช่คุณรึเปล่า" นิชคุณเคาะกระจกรถพร้อมตะโกนถามเมื่อคนในรถไม่ตอบอะไรกลับมา
"คุณหมอครับ..คุณเป็นอะไรไหม" เด็กผิวขาวเริ่มรู้สึกไม่ดี
"ชาน...นายอยู่...ไหน.."แทคยอนรีบกดโทรศัพท์หารุ่นน้องตัวแสบ
"คุณยังไปไม่ถึงรึครับ...พี่เป็นอะไรไหม!!" ชานชองตกใจกับน้ำเสียงแทคยอน
"นายบอกเด็กนั่นเหรอ..นายส่งหมอนี่มาเก็บฉันเหรอ" แทคยอนกระซิบเสียงมันมือถือ เค้ากลัวว่านิชคุณจะรู้ว่าเค้าอยู่ในรถ
"พี่พูดอะไรน่ะ..."ชานชองย่นคิ้วสงสัย
"พี่ครับ..พี่ใจเย็นๆก่อนนะครับ...ไอคุณมันไม่ทำอะไรบ้าๆหรอก"ชานชองรีบออกตัว
"ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับฉัน...นายต้องรับผิดชอบ" แทคยอนนิ่งเงียบชั่วครู เค้าผ่อนลมหายใจเข้าออกช้าเพื่อตั้งสติ เเทคยอนเอื้อมมือไปปลดล็อคประตูให้นิชคุณ
เด็กผิวขาวเปิดประตูรถออกช้าๆและตกใจกับภาพผู้ชายในรถ นิชคุณอึ้งจนพูดไม่ออก สภาพคนในรถดูแย่มาก แทคยอนนั่งห่อตัวเหงื่อแตกพลั่กหายใจเข้าออกแรงไม่หยุด
"โว้ว!! เกิดอะไรขึ้นครับหมอ..!!" นิชคุณถาม
“ฉันสิต้องถามนาย...นายวางแผนบ้าๆอะไรอีก” แทคยอนนิ่วหน้าอย่างไม่พอใจสุดๆ
“แผนอะไรครับ แล้วทำไมคุณมาอยู่นี่...แล้วนี่รถใครครับ” นิชคุณตอบอย่างไม่เข้าใจในคำพูดของแทคยอน
“ลูกน้องนายวางยาฉัน...หมอนั่นพยายามจะ..” แทคยอนตอบเสียงหวิว
“ลูกน้องผม...คนไหนอะ เดี๋ยวค่อยคุยกันดีกว่าผมว่าคุณควรรีบไปโรงพยาบาลนะครับ” นิชคุณตอบ
คนผิวขาวพยายามช่วยพยุงร่างคนผิวเข้มออกจากรถทันที ดูเหมือนแทคยอนจะจอดรถเข้าข้างทางไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ สีข้างรถแถกไปกับขอบรั้วข้างทางยาวพอสมควร
" อั่ก อ๋า อ่า อ๊า!! " คนผิวสีร้องเสียงหลง เค้ายกมือกอดเด็กผิวขาวไว้แน่น และทิ้งน้ำหนักตัวลงกับแผ่นอกนิชคุณ ร่างกายแทคยอนสั่นยะเยือก เค้ากระตุกเนื้อตัวเกร็งไปหมด ดูเหมือนแทคยอนเพิ่งจะปลดปล่อยออกไปเป็นครั้งแรก นิชคุณก้มลงมองใบหน้าคนในอ้อมกอดตัวเองอย่างตกใจ
‘อะไรอะ!! เกิดอะไรขึ้น’นิชคุณอึ้งงันไปชั่วขณะ
นิชคุณพาแทคยอนขึ้นรถตัวเองและโทรหาชานทันที เค้าเล่าอาการให้ชานฟัง คำตอบที่ได้คือ ยาปลุกเซ็กซ์ วิธีแก้มีทางเดียวคือต้องช่วยปลดปล่อยจนกว่ายาจะถูกขับออกทางสารคัดหลั่ง จากอาการน่าจะเป็นยาปลุกเซ็กซ์ตัวใหม่ล่าสุดที่เพิ่งถูกวางจำหน่ายในตลาดมืด
“ทำไมหมีรู้เรื่องนี้ด้วยล่ะ” อีจุนโฮถามชานชองอย่างสงสัยเมื่อได้ยินบทสนทนาของนิชคุณและชานชอง
“แหม..เรื่องยาปลุกเซ็กซ์ ผู้ชายปกติส่วนใหญ่ก็รู้กันหมดแหละโฮ” ชานชองรีบลุกหนีออกห่างจากตัวจุนโฮที่นอนซมบนเตียงทันที
“เฮอะๆ..งั้นพวกโฮ.คงไม่ใช่ผู้ชายปกติสินะ...นายคงไม่เคยคิดเอามาใช้กับฉันใช่ไหม” จุนโฮ่ย่นจมูกเอาเรื่อง
“ไม่หรอก...หมีไม่ทำหรอก..โฮน่ารักอยู่แล้วไม่ต้องถึงกับใช้ยากันหรอก...โฮก็รู้นี่หมีเป็นคนดีนะ”หมีชานรีบแก้ตัว
ไม่ทันที่นิชคุณจะเคลื่อนรถ คนผิวเข้มเบาะข้างคนขับก็เริ่มครางเสียงหวานออกมาอีก
"ไม่..อา..อา..บ้าเอ๊ย..อื้อ... " แทคยอนเริ่มขยับตัวกระดุ๊กกระดิ๊กไปมา ลมหายใจตอนแรกที่สม่ำเสมอบ่งบอกว่าเจ้าของร่างเหนื่อยจนหลับไปก่อนหน้านี้เริ่มเเรงขึ้น เจ้าของเสียงร้องวาบหวาบเริ่มปรือตาขึ้น ขยับตัวไปมา คนผิวเข้มกระสับกระส่าย เสียงร้องครางแผ่วๆดังไม่ขาดสาย นิชคุณกำลังตัดสินใจว่าจะช่วยสักครั้งหรือรอให้ถึงบ้านก่อน
วันนี้ถนนเส้นนี้รถติดมาก รถติดไม่ขยับมา10 นาทีแล้ว ตัวนิชคุณเองก็มีอารมณ์ไม่ต่างกัน เค้าต้องมานั่งอยู่ในสถานการณ์ที่ทรมานแบบนี้ แต่เค้าคงทรมานน้อยกว่าอ๊ค แทคยอนหลายขุม ดังนั้นนิชคุณจึงตัดสินใจช่วยแทคยอนก่อนสักรอบ คนผิวขาวเอื้อมมือคว้าต้นคอของคนผิวเข้มเข้ามาจูบอย่างรวดเร็ว
" อื้ม....อือ " แทคยอนครวญคราง ยกสองมือโอบกอดคนผิวขาวแบบไร้สติ นิชคุณจูบสลับดูดดึงริมฝีปากบางหยักของคนผิวเข้มไว้ มือข้างนึงไล้ลงมาตามเนินอก บดขยี้ยอดอกของคนผิวเข้ม แทคยอนแอ่นอกรับสัมผัสทันที มือขาวลูบไล้ส่วนไวสัมผัสของแทคยอนอย่างเบามือ
" อย่า....ไม่..อ๋า..ฮ่า..ฮา..อื้อ..งื้ด..อื้อ!!" คนผิวสีครางในคออย่างไม่ชอบใจ ดูเหมือนแทคยอนเริ่มได้สติขึ้นมาบ้าง
คนโดนวางยาเริ่มขัดขืนร่างกายออกจากคนข้างกายเท่าที่จะทำได้ แทคยอนตัวสั่นหอบหายใจระรัวก่อนจะเกร็งตัวแอ่นสะโพกอย่างแรง น้ำรักขาวขุ่นข้นฉีดพุ่งเลอะเสื้อผ้าของนิชคุณ แทคยอนถอนหายใจยาวอย่างสิ้นเรี่ยวแรง ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนบนเบาะรถ
นิชคุณกัดกรามแน่นใครกันที่ทำแบบนี้ มันพวกนั้นต้องวางแผนอะไรไม่ดีไว้แน่ ให้แทคยอนกินยานี้เพื่อหวังผลอะไร ถ้าแทคยอนไม่อยู่บนรถกับเค้าเวลานี้ มันจะเป็นยังไง
การจราจรเริ่มดีขึ้น รถค่อยๆขับจนสามารถวิ่งได้เรื่อยๆ คนข้างกายเค้าก็ครางขึ้นมาอีกรอบนี้นิชคุณตัดสินใจทันทีว่าจะปลดปล่อยความไคล้ให้คนด้านข้างได้ผ่อนคลายลง เค้าเลี้ยวรถเข้าข้างทางในจุดอับสายตาคน และเริ่มปรนเปรนแก่นกายของคนผิวสีเข้มด้วยปากทันที
“เดี๋ยว!! หยุดนะ..นายทำอะไร...อย่านะ..อย่าทำแบบนี้..อ๊า” แทคยอนขยับตัวหนี ยิ่งขยับตัวเสื้อผ้าเค้ายิ่งเสียดสีกับผิวกายร้อนๆของตัวเอง
คนผิวเข้มเริ่มตระหนักถึงความปราถนาที่เกิดจากฤทธ์ยา คนผิวขาวเลือกที่จะไม่เชื่อฟังคำพูดแทคยอน เค้าสัมผัสเนินอก ลูบไล้ร่ายกายแทคยอนไปทั่ว และจูบปิดปากห้ามเสียงของคนตัวใหญ่ คนผิวเข้มก็ถึงเร็วขึ้น
นิชคุณกัดฟันทนเค้าเองก็จะทนไม่ไหวแล้ว นี่สินะความทรมานจากsexที่ไม่ได้รับการปลดปล่อย คนผิวขาวขับรถเข้ามาจอดในบ้าน ยังไม่ทันที่จะก้าวขาลงจากรถแทคยอนที่กำลังครวญครางจากพิษยาก็คว้าชายเสื้อนิชคุณไว้
" ได้โปรด ที่นี่แหละ" ใบหน้าแทคยอนแดงก่ำเหมือนมะเขือเทศสุขปลั่ง เส้นเลือดที่ผาดผ่านตามตำแหน่งสำคัญของร่างกายปูดเด่นชัดขึ้น ร่างกายเค้าสั่นระริก น้ำลายจำนวนมากไหลเยิ้มออกจากปากเพราะฤทธ์ของยาไปกระตุ้นต่อมน้ำลายให้ทำงานหนักขึ้นเรื่อยๆ
" ได้โปรด!!..ไม่ไหวแล้ว..อ๊า" แทคยอนย่นคิ้วเข้าหากัน ใบหน้าของเค้าแสดงความเจ็บปวดแทคยอนรู้สึกสมเพศตัวเองที่เค้าดันพ่ายแพ้ต่อตัวเอง
" อื้อ!!.. " เสียงครางดังขึ้น คนผิวเข้มกัดริมฝีปากและฟันกรามแน่น ร่างกายของแทนยอนสั่นและกระตุกไม่หยุด
" อื้อ..ไม่..อั่กๆ..ร้อน" แทคยอนปล่อยมือจากเสื้อนิชคุณ เค้าพลิกตัวหันไปอีกด้านมือใหญ่กกกอดร่างตัวเอง ทุกข์ทนกับความต้องการที่ดูเหมือนจะไม่มีที่สิ้นสุด
" อ๊า อ๊า อ๋า~~ "
นิชคุณมองร่างสั่นระริกตรงหน้า เค้าก้าวเข้าไปในรถขึ้นคร่อมตัวคนผิวเข้ม เค้าปรับเบาะรถที่แทคยอนนอนจนแบนราบขนานไปกับตัวรถ ใช้มือช้อนท้ายทอยแทคยอนขึ้นรับจูบหนักๆของเค้า จูบที่หวานซ่าบซ่า จูบที่กระชากสติของนิชคุณให้ขาดได้
" อือ...อื้อ!!" แทคยอนเริ่มขาดอากาศหายใจ เค้าใช้มือพยายามดันอกนิชคุณ นิชคุณถอนปากออกก่อนจะจูบปิดปากอีกรอบ ใช้ลิ้นเกาะเกี่ยวลิ้นหนา ดูดดึงลิ้นของแทคยอนไว้ไม่ปล่อย มือ2 ข้างกระชากเสื้อผ้าของคนใต้ล่างออก และใช้ฝ่ามือร้อนๆของตัวเอง นาบไล้ไปตามเนินอกชื้นเหงื่อช้าๆ
“คุณหมอสวยจัง...สวยมาก” นิชคุณพึมพำ แต่ดูเหมือนคนใต้ล่างจะประมวลคำพูดเค้าไม่ได้ นิชคุณกดจูบลงบนซอกคอซุกไซร้ริมฝีปากเรื่อยคนผิวเข้มลงมาถึงแผ่นอก และวกขึ้นมามองหน้าแทคยอนอย่างจริงจัง คนใต้ร่างเค้าครางกระเส้าตอบสนองทุกสัมผัสมากกว่าปกติ แทคยอนแอ่นกายขึ้นรับสัมผัส
"อ๊า!!..อ๋าา " แทคยอนแอ่นอกตัวรับฝ่ามือร้อนของคนผิวขาวที่คลึงเคล้งแผ่นอกตึงแน่นของเค้า ฤทธ์ของยากระตุ้นประสาทสัมผัสทั่วตัวของแทคยอน ความเสียวซ่าน ซัดโหมกระหน่ำมากเกินกว่าที่แทคยอนจะควบคุมไม่ได้
นิชคุณ ไล้มือลงมาถึงหัวเข็มขัดเค้าจัดการดึงมันออกอย่างรวดเร็ว และจับแก่นกายของแทคยอนออกมานอกกางเกง เค้าใช้มือสาวเนื้อนุ่มขึ้นลง และถอนริมฝีปากออกจากปากแทคยอนเปลี่ยนมาดูดกดตามซอกคอ เค้าดันตัวแทคยอนให้สูงขึ้น และใช้ปากแดงระเรื่อของตนกดลงบนยอดอกแทคยอนอีกครั้ง และอีกครั้ง ใช้ลิ้นดูดดึงไซ้ไปมาบนยอดอกเล็กๆสีแดงช่ำ
" อื้อ...อ๋า..อั่ก..อ่า" แทคยอนยังคงครางเสียงหวานหยด รอบนี้ดูจะไม่เร็วเหมือนครั้งก่อน นิชคุณถอยตัวออกจากรถ เค้าก้มหน้าลงบนหน้าตักแทคยอนและใช้ปากครอบลงบนแก่นกายหนาๆแทน
" อ่ะ..อ๊ะ....อ๊ะ.อย่า..ย่ะ.ไม่..อย่าทำแบนนี้" แทคยอนแอ่นสะโพกขึ้นรับริมฝีปากร้อนระอุของของผิวขาว หน้าอกคนผิวเข้มกระเพิ่มขึ้นลงต่อเนื่องอย่างไม่เต็มใจสักนิด คนตัวโตพยายามใช้มือดันศรีษะนิชคุณออก
แต่ไม่ว่าจะทำยังไงดูเหมือนคนผิวเข้มก็ไม่ถึงฝั่งฝันสักที แทคยอนเกร็งตัวหลายครั้ง ตัวสั่นหลายหนแต่เหมือนอารมณ์ไปไม่ถึงจุดหมายเสียที คนตัวใหญ่ทิ้งตัวลงนอนกับเบาะรถในสภาพหอบเหนื่อยไร้เรี่ยวแรง
นิชคุณลองยกสะโพกแทคยอนขึ้น เค้าส่งนิ้วเข้าไปในช่องทางคับแน่นของคนผิวสีเข้มแค่นิ้วเดียว ช่องทางด้านในร้อนระอุ จนแทบจะเผาไหม้นิ้วมือของคนผิวขาวให้เป็นจุลและยังตอดรัดอย่างรุนแรงอย่างไม่น่าเชื่อ
"อั่ก!ไม่..อย่านะ" คนผิวเข้มตาลีตาเหลือกเค้าได้สติทันที เค้าตกใจขวัญผวา แทคยอนผลักอกนิชคุณอย่างแรงเท่าที่มีกำลังทำได้จนแผ่นหนังนิชคุณกระแทกกับหลังคารถ ความเจ็บที่สร้างรอยแผลไว้ในจิตใจและร่างกายของแทคยอน เค้ายังคงไม่ลืมมัน
"ไม่เอา..อย่านะ..พอแล้ว..ไม่ทำแล้ว ไม่นะ" แทคยอนเบ้หน้าด้วยความกลัว หยดน้ำตาใสๆไหลทะลักออกมาจากดวงตาเรียวยาวไม่หยุด
"คะ..คุณหมอ..." นิชคุณนิ่งอึ้งทำอะไรไม่ถูก
"ผมขอโทษ!!..ผมไม่ได้ตั้งใจ" นิชคุณพยายามดึงนิ้วของตัวเองออก แต่แรงตอดรัดภายในดูดรั้งนิ้วมือนิชคุณไว้ไม่หยุดร่างกายของแทคยอนก็กระตุกถี่ๆ 3 ครั้งติดอย่างแรง
" อึก...อ๊า!!ไม่.." แทคยอนร้องเสียงหลง ช่องทางคับแคบของเค้าตอบสนองต่อสิ่งแปลกปลอมราวกับมันชอบสิ่งนั้น น้ำรักร้อนฉีดพุ่งออกมาจากแก่นกายคนผิวเข้มทันที
"อึก..ไม่..ทำไม..อึก" คนผิวเข้มเริ่มร้องไห้ออกมาด้วยความทรมาน ทำไมเรื่องแบบนี้ต้องมาเกิดขึ้นกับเค้า ทำไมร่างกายเค้าถึงตอบสนองต่อเรื่องน่าอายแบบนี้
"ผมขอโทษ.." นิชคุณดึงร่างของแทคยอนเข้าหาตัว เค้ากอดแทคยอนไว้แน่นความรู้สึกผิดประดังประเดเข้ามาไม่หยุด เค้าทำให้ผู้ชายวัยกลางคน คนที่มองโลกในแง่ดี คนที่เข้มแข็งแม้ถูกเค้าทำร้ายร้องไห้ได้อย่างไร
"ผม..ขอโทษนะครับ" นิชคุณน้ำตารื้อขึ้นมา เค้าเจ็บปวดเมื่อนึกถึงสิ่งที่ตัวเค้าทำไว้
"อา...อ่า..อ๊า..ไม่..ร้อน" อยู่ๆร่างกายของแทคยอนก็เรียกร้องขึ้นมาอีก คนผิวเข้มกรีดร้องเมื่อฤทธ์ยากระตุ้นประสาทสัมผัสของเค้าไม่หยุดหย่อน
"อ๋า..อ๋า.ไม่" คนผิวเข้มครางเสียงดังเนื้อตัวสั่นระริก กล้ามเนื้อเค้าเครียดเกร็งขึ้นมาอีก ความร้อนจากฤทธ์ยากำลังทำให้ผิวกายเค้ามอดไหม้
"คุณแทค.." นิชคุณมองคนตรงหน้า หยดน้ำตาใสๆปริ่มขึ้นมานิชคุณแทบจะร้องไห้ตาม
"อึก..อึก..อ๊าาา" แทคยอนครางเสียงดังด้วยความทรมานต่อเนื่อง เค้าเกร็งร่างกายเป็นระยะๆ
"..ทำมันที..ทำก็ได้..ทำให้มันจบไปซักที..อ๊า..อ๊า" แทคยอนร้องขอความเมตตา เลือดในกายเค้าแทบจะเดือดเป็นไฟอยู่แล้ว
นิชคุณไม่รอให้ช้าเค้าดันนิ้วมือเข้าในช่องทางของแทคยอนทีละละนิ้วแค่หมุนวนเบาๆ คนผิวสีเข้มก็เสียวซ่านจนแทบจะถึงจุดหมายอีกครั้ง
" อ๋า..อ้า..อือ..ฮึก" ร่างกายของแทคยอนสั่นเทิ้มไปด้วยความต้องการ
นิชคุณเพิ่มจำนวนนิ้วมากขึ้นเป็น2 นิ้ว จากนั้นก็จูบประกบปากคนผิวเข้มเบาๆ
" อื้อ อื้อ " แทคยอนเกร็งกล้ามเนื้อทุกส่วนของร่างกาย ช่องทางคับแน่นร้อนช่าตอดรัดมากขึ้นจนนิชคุณแทบจะถอนนิ้วออกไม่ได้ พอนิชคุณเพิ่มนิ้วเป็น3นิ้ว คนผิวสีเข้มก็แอ่นตัวกระตุกอย่างแรงอีกครั้ง ดูเหมือนการกระตุ้นจากภายในจะช่วยให้คนผิวเข้มรู้สึกดีได้ง่ายกว่าภายนอก แทคยอนหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน เค้าแทบจะไม่มีเรี่ยวแรงเหลือแล้ว ในขณะที่ร่างกายเค้ายังไม่หยุดเรียกร้อง ‘เมื่อไหร่มันจะจบลงสักที..ใครกันที่ทำกับฉันแบบนี้’แทคยอนบ่นงึมงำทั้งน้ำตา
นิชคุณทนไม่ไหวแล้วเค้าดึงเสื้อผ้าท่อนบนของตัวเองออก และปลดเข็มขัด และเอาแก่นกายตัวเองออกมา แก่นกายนวลเนียสีแดงระเรื่อมีน้ำใสๆเคลือบมันวาว อยู่ๆแทคยอนที่นอนอยู่บนเบาะรถก็ลุกขึ้น เค้าโน้มตัวลงมาที่สะโพกขาวๆที่ลงไปยืนข้างประตูรถ นิชคุณยังไม่ทันได้ตกใจแทคยอนก็ใช้ปลายลิ้นโลมเลียที่ปลายแก่นกายช่ำเยิ้มของนิชคุณ
" อื้อ!!.. อ้า..ย่ะ..เดี๋ยว" นิชคุณคราง และแอ่นรับสัมผัสจากปลายลิ้นทันที
แทคยอนใช้ปากครอบครองแก่นกายหนาๆของคนร่างขาวจนสุดลำ เค้าดูดรั้งเข้าออกอย่างรุนแรงและถอนปากออก น้ำลายขุ่นข้นเปียกเยิ้มแก่นกายของคนผิวขาว นิชคุณใช้มือช้อนคางของแทคยอนให้เงยหน้าขึ้น ภาพที่เค้าเห็นคือผิวหน้าที่แดงก่ำของแทคยอน ดวงตาหลี่ปรือ หยาดเหงื่อพรมทั่วหน้าและคราบน้ำลายขุ่นข้นและน้ำหล่อลื่นจากตัวเค้า มันเป็นภาพที่เซ็กซี่จริงๆ แทคยอนยังคงพยายามจะก้มลงเเล่บเลียแท่งลำนุ่มลิ้นในมือตน
"คุณแทค!!..ทำอะไรน่ะ..อย่าครับ" นิชคุณพูดเสียงแหบพล่าอย่างร้อนรน เค้าดันหน้าของคนผิวเข้มให้ห่างจากแก่นกายเค้า
"เจ็บ..ถ้าไม่ทำแบบนี้ก่อนมันจะเจ็บใช่ไหม..นายเคยบอกนี่..ถ้าฉันไม่ทำ..มันจะเจ็บ" แทคยอนเบ้หน้าดวงตาของคนผิวเข้มยังคงเคลือบด้วยหยดน้ำแวววาว แทคยอนยังคงกลัวเมื่อคิดถึงเรื่องครั้งก่อน เค้าพยายามแลบลิ้นเลียปลายแก่นกายของคนผิวขาวอีกครั้ง
" อ่า..อั่ก.ไม่ไหวแล้วคุณแทคยอน..อย่าครับ" นิชคุณไม่คิดว่าแทคยอนจะกลัวขนาดนี้ เค้าสร้างรอยแผลในใจของคนตรงหน้าไปขนาดไหน
"มันเจ็บ..จริงๆนะ" น้ำตาอีกหยดไหลออกจากดวงตาของคนตรงหน้า
"ผมขอโทษ..แต่ครั้งนี้ผมจะไม่ทำให้คุณเจ็บผมสัญญา" คนผิวขาวรู้สึกผิดเต็มอก
" จูบผมหน่อยสิคุณแทคยอน" แทคยอนเงยหน้าขึ้นแต่โดยดี นิชคุณใช้2มือประคองหน้าแทคยอนขึ้นจูบ และใช้ลิ้นเลียคราบน้ำหล่อลื่นที่เยิ้มเต็มปากคนผิวเข้ม ทั้ง2คนจูบกันหนักหน่วงนิชคุณขยับตัวเองขึ้นมาบนรถ เค้าโน้มตัวทามทับแทคยอนไว้ นิชคุณเลื่อนมือมาที่ต้นขาแทคยอนเค้าจัดการดึงกางเกงแทคยอนออก และยกขาแทคยอนขึ้นพาดบ่าตัวเอง ดึงสะโพกสอบเข้าหาตัว เค้าใช้ปลายลิ้นของตัวเองเลียเบาๆที่ช่องทางสีกุหลาบ
"อ๋า..ไม่..อย่านะ.อ๊า!! " คนผิวเข็มสะดุ้งเกร็งไปทั้งตัว มือเรียวยาวสีเข้มกางเล็บจิ๊กเบาะรถข้างศรีษะเค้าอย่างตื่นตระหนก
นิชคุณค่อยๆกดปลายลิ้นสอดแทรกเข้าช่องทางร้อนรักอุ่นๆนุ่มๆช้าๆเค้ากดลิ้นลงจนสุดและหมุนวนเป็นวงกลมอย่างรุนแรง
" อ๊า อ๊า..ไม่เอา..อย่าทำแบบนี้ " แทคยอนขืนตัวและเริ่มดิ้นเร้าด้วยความเสียวซ่านอย่างที่ไม่เคยรู้สึก เค้ามีสติรับรู้และเขินอายเกินกว่าจะรับได้
" อ๊า..อ๋า..อื้อ" แทคยอนครวงคราง ยกมือเปะปะไปมาเพื่อหาที่ยึดเหนี่ยว ครั้งแรกเค้าจับต้นขาของนิชคุณไว้แน่น แต่เมื่อเค้ารู้สึกตัวว่ากำลังจิกเล็บลงบนขาของนิชคุณอย่างรุนแรง แทคยอนก็รีบหาตำแหน่งอื่นเกาะแทน คนผิวเข้มยกมือขึ้นเกาะเบาะรถเหนือหัวไว้แน่นอีกครั้ง
" งื้อ...อื้อ..อื้อ..มะ..ไม่..อ๋า!!" แทคยอนสะบัดศรีษะไปมา คนผิวเข้มเหงื่อเเตกพลั่กๆราวสายน้ำ
นิชคุณถอนลิ้นออกช้าๆ ก่อนจะสอดกลับเข้าไปหมุนวนเป็นวงกลม และถอนออกอีกครั้ง คนผิวขาวเปลี่ยนมาฟ้อนเฟ้นและดูดเลียช่องทางสีกุหลาบจนเยิ้มไปด้วยน้ำลายของเค้า คนผิวขาวลดขาแทคยอนมาโอบสะโพกเค้าแทน
"เดี๋ยว!! ....ไม่..." แทคยอนลืมตาขึ้นเมื่อรู้ตัวว่านิชคุณกำลังจะทำอะไร
"ไม่เจ็บแน่ๆครับ..ครั้งนี้เชื่อใจผมนะ" นิชคุณโน้มตัวลงมากอดแทคยอนเบาๆ จดจ่อช่องทางแทคยอนส่วนมืออีกข้างเค้าใช้มันจับแก่นกาย
"ฉันไม่พร้อม..ฉันยัง..." แทคยอนส่ายหัวไปมา ความกลัวเกาะกินหัวใจแทคยอนไปกว่าครึ่ง
"ผมรักคุณนะครับ..ผมจะไม่ทำให้คุณเจ็บอีก..ไว้ใจผมนะ" นิชคุณก้มลงจูบสันจมูกและปลายหางตาของแทคยอนเบาๆ
"ไม่...กลัว..อึก..ไม่อยากทำ..ไม่เอานะ" แทคยอนสะอื้นเสียงดัง ถึงแม้ร่างกายเค้าจะเรียกร้อง แต่ความกลัวที่อยู่ในส่วนลึกของร่างกายนั้นมีมากกว่า
"ไว้ใจผมนะครับคุณแทค" นิชคุณจูบเปลือกตาของแทคยอนเบาๆก่อนจะใช้ปลายหยักมนของแก่นกายแดงๆที่มีเส้นเลือดมาออกันจำนวนมาก ดันเข้าไปในตัวแทคยอนจนสุดแรงในครั้งเดียว
" งื้อ.!!..อื้อ...อ๊า" แทคยอนครางกระเส้า เค้าถึงจุดหมายทันทีที่แก่นกายนิชคุณฝังตัวเข้ามาในช่องทางของเค้า น้ำรักพวยพุ่งออกมาทันทีโดยที่นิชคุณไม่ได้แตะโดนจุดกึ่งกลางลำตัวเค้าเลย
"อั่กก..อ๊า ..อะ..อื้อ..อ๊า" คนตัวใหญ่ภายใต้ร่างนิชคุณกระตุกวูบ ความเสียวเสียดแทงไปทั่วร่างแทคยอน คนผิวเข้มถึงจุดหมายอีกครั้ง เพียงแค่คนผิวขาวถอนแก่นกายออกเพียงแค่ครึ่งและขยับกดลึกกลับเข้าไปจดสุด น้ำรักสีขาวฉีดพุ่งกระจายเต็มหน้าท้องคนตัวหนา
" อ่า...พระเจ้า..อ๊า..ร้อน ร้อนเกินไป..อ๋า.. อ๊า ..อ๊า..ไม่ " นิชคุณตกใจจนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ เค้ากระตุกสะโพกทันที่ที่ฝังตัวเข้าไปเช่นกัน นิชคุณปล่อยสายธารอุ่นร้อน เข้าไปในตัวแทคยอนจนหมด นอกจากภายในตัวของตัวโตจะร้อนจัดแล้ว มันยังตอดถี่ไม่หยุด
นิชคุณรู้สึกว่าแรงตอดทำให้เค้ามีอารมณ์และแก่นกายขยายขึ้นเองอัตโนมัติ ฤทธิ์ยารุนแรงมาก คนผิวขาวกลั้นใจถอนแก่นกายออกเค้าอุ้มแทคยอนเข้าบ้านอย่างรวดเร็ว และสานต่อกิจกรรมที่ค้างไว้
นิชคุณค่อยๆขยับแก่นกายช้า " อ่า..ดี..ดีเกินไป...อ๊า" นิชคุณร้องออกมา
" อืม..อ่า" แทคยอนครางหวิวแบบไร้สติเค้าปลดปล่อยร่างกายไปเยอะมาก เยอะจนสมองขาวเบลอเป็นสีขาวโพลน นิชคุณอยากจะโยกสะโพกแรงขึ้น ถอนออกยาวๆและใส่กลับเข้าไปให้ลึกยิ่งขึ้น เค้ากำลังทรมานไม่ต่างจากแทคยอน แต่เค้ากลัวว่าจะทำแทคยอนเจ็บ
" อ๊า..อ๊า..งื้อ " แทคยอนสะบัดหน้าไปมา มือกำผ้าปูที่นอนแน่น โยกสะโพกรับจังหวะการกระแทกของคนผิวขาว ก่อนจะกระตุกรุนแรงอีกครั้งสายธารฉีดพ่นเยิ้มไปทั่วหน้าท้องตัวเอง
‘กี่ครั้งแล้ว...นี่มันเยอะเกินไปแล้วนะ..ฉันเหนื่อย..เหนื่อยจะตายแล้ว’ หมออ๊ครู้สึกล้าเกินที่จะทนไหว
คนตัวใหญ่รู้สึกเหนื่อยเหมือนจะขาดใจตาย นิชคุณบรรเลงบทรักของตัวเองไปจนเกือบถึงที่หมายเค้าถอนแก่นกายออก อยู่ๆแทคยอนก็ลุกพรวดขึ้นมาดูดดึงแก่นกายนิชคุนทันที
" อ๊า....อ๊า " นิชคุณตัวเกร็ง กระตุกสะโพกรับเเรงดูดรั้งจากปากของคนผิวเข้ม น้ำรักร้อนฉีดพ่นเข้าไปในปากและคอของแทคยอนจนหมด
" ค๊อก..อ่อก..อั่ก..แค่ก. " คนผิวสีเข้มไอมีสายธารรักบางส่วนไหลออกจากปาก ริมฝีปากบางหยักมีคราบน้ำขุ่นข้นสีขาวล้นออกมานอกปาก ดูเหมือนว่าคุณหมออ๊คจะกลืนมันลงไปไม่ทัน
"หมอ!!..คุณทำอะไรน่ะ" นิชคุณร้องเสียงหลงเค้าไม่คิดว่าแทคยอนจะทำแบบนี้
"นายชอบนี่..ฉันแค่อยากตอบแทนนาย" คนผิวเข้มตอบอย่างไร้เดียงสา ก่อนจะคอพับคออ่อนล้มตัวลงนอนกับเตียงนอน เนื้อตัวแทคยอนเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อและน้ำกามทั้งจากตัวเค้าเองและของนิชคุณ
นิชคุณมองตาหมออ๊คแบบรู้สึกผิด เค้าก้มลงจูบปากแทคยอน ลิ้มเลียน้ำรักของตัวเองและทำความสะอาดช่องปากของแทคยอน คนผิวเข้มแทบสิ้นสติ
นับจากที่เค้าเจอแทคยอนบนรถ จนกระทั่งตี5 แทคยอนค่อยๆมีอาการหลั่งแห้งมาตลอด และเจ้าตัวก็สลบเหมือดไป
นิชคุณให้ซึงลองไปซื้อเครื่องดื่มเกลือเเร่เข้มข้นมาให้ บังคับให้แทคยอนกินระหว่างพักยก นิชคุณเสร็จกิจไป6ครั้ง เป็นความโชคดีของเค้าที่ยิ่งจำนวนรอบเพิ่ม เค้ายิ่งอยู่ได้นานขึ้น แต่แทคยอนยังตอบสนองเร็วมาก ร่างกายแทคยอนมีอารมณ์ขึ้นมาเอง ถึงแม้จะถึงยากในรอบหลังๆ แต่ประสาทรับค.รู้สึกของคนตัวโตไวจนถึงขั้นแค่ลูบๆ แทคยอนก็แอ่นอกสะท้าน รับสัมผัสตลอดเวลา อาจเป็นเพราะฤทธ์ยาปลุกเซ็กซ์ตัวนั้น หลังจากที่แทคยอนหมดสติไป นิชคุณเครียดมาก เค้าโทรปรึกษาชานชอง ซึ่งหมีชานรีบเข้ามาดูอาการทันที หมีชานให้น้ำเกลือแทคยอนที่นอนฟ้าเหลืองอยู่ในห้องนิชคุณ เจ้าตัวนอนหลับสนิท โชคดีที่ยาถูกขับออกทางสารคัดหลั่งหมดแล้ว แต่เจ้ายานี่แรงเกินไปจริงๆ มันคงทำให้พี่แทคของเค้าล้าไปอีกหลายวันแน่ๆ ถ้าเป็นคนทั่วไปคงช็อคตายไปแล้ว
ชานชองบอกว่าเรื่องนี้ควรให้บูมรู้ ให้บูมเข้ามาช่วยจัดการดีกว่า ทุกคนคิดว่าคนที่ทำร้ายแทคยอนน่าจะเป็นคนใกล้ตัวนิชคุณ ซึ่งถ้าเป็นญาติของเพื่อนเค้าจริง นิชคุณคงไม่กล้าใช้วิธีเด็ดขาดแน่ๆ ถ้าให้บูมจัดการเหมือนรอบที่แล้วน่าจะดีกว่า ทันที่ที่บูมรู้ บอดี้การ์ดร่างยักษ์20กว่าคนมุ่งหน้าเข้าเกาหลี ตรงดิ่งมาบ้านนิชคุณทันที
“มันเป็นใคร!!” บูมตวาดเสียงดัง จนกุ๋ยต้องเข้ามาช่วยปรามสามีให้พวกชาน
" เรื่องนี้เรายังไม่รู้ครับ ต้องถามพี่แทคครับ เค้าโทรมาเรียกให้ผมไปรับ ตอนไปถึงพี่เค้าก็เป็นแบบนี้แล้ว ตอนนี้ผมให้ยานอนหลับไว้ ผมอยากให้พี่แทคพักผ่อนก่อน" ชานชอนตอบอย่าหวั่นๆ
" แล้วคุณ..กับแทค " บูมหันควับมาที่นิชคุณ พร้อมทำตาขวางใส่
" ครับเรานอนด้วยกัน" นิชคุณตอบเสียงเครียด
" พี่บูม มันไม่มีทางเลือกนะครับ" หมีชานพยายามเข้ามาเกลี่ยกล่อม นิชคุณไม่รู้จักพี่ชายคนละพ่อของแทค
" ไม่หรอกชาน คุณเลือกเอง " นิชคุณพูดตรงๆกับบูม
บูมขว้างคอเสื้อของนิชคุณขึ้นมา ซึงลองจะเข้ามาช่วยแต่ถูกการ์ดของบูมจับไว้
" แกร่วมเกินน้องชายฉัน" บูมพลั่กนิชคุณไปด้านหลังอย่างแรง ตามด้วยหมัดซัดเข้าที่ใบหน้าของนิชคุณจนคนร่างขาวเซไปกระแทกโต๊ะกินข้าว
" คุณหนูครับ " ซึงลองวิ่งเข้ามาประคองร่างนิชคุณให้ลุกขึ้น การ์ดของนิชคุณวิ่งเข้ามา และเกือบจะรุมทึ้งกัน
" คุณแกเป็นไรไหม" ชานวิ่งเข้ามาดูเพื่อนตัวขาว เลือดสดไหลลงมาจากฟันด้านหน้าของคนผิวขาว
เสียงคนทะเลาะกันทำให้แทคยอนที่หลับเพราะฤทธ์ยาตื่น เค้าลืมตามขึ้นและเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง
‘ เจ้าคนพวกนี้ทำไมไม่รู้จักเกรงใจคนป่วยบ้าง มางุ้งงิ้งอะไรในห้องนอนคนอื่นเค้าวะ!!’
แทคยอนเอื้อมมือมาดึงชายเสื้อกุ๋ยๆ ที่ยืนอยู่ติดเตียงนอน
"หือ" กุ๋ยๆหันมาเห็นแทคยอนพยายามลุกขึ้น
" เอ๋!! ตื่นแล้วเหรอ... บูมคะ แทคตื่นแล้ว " บูมหมุนตัวกลับมาหาน้องชาย น้ำตาเค้าจะแทบไหล
" กลับบ้านเถอะแทค งานน่ะยกเลิกไปก็ได้" บูมพูดเสียงเครียด
นิชคุณรีบวิ่งมาหาแทคยอน แต่ถูกบูมคว้าแขนไว้
" อย่าเข้าใกล้ตัวเค้า" บูมตวาดใส่หน้านิชคุณ และบีบข้อมือคนผิวขาวสุดแรง นิชคุณเบ้หน้าพยายามสะบัดข้อมือตัวเองให้หลุดจากการถูกจับกุม บูมเลยยิ่งบีบข้อมือคนผิวขาวแน่นขึ้น
" คุณเป็นอะไรรึเปล่า" น้ำเสียงสั่นเครือหลุดออกมาจากปากคนผิวขาว น้ำตา1-2หยดไหลออกมาจากดวงตา ขณะที่เค้าจ้องไปที่ใบหน้าคนบนเตียงนอน
แทคยอนมองไปที่คนร่างขาวตรงหน้า คนที่เมื่อคืนร่วมรักกับเค้าอย่างเผ็ดร้อนยันเช้า แถมยังบังคับให้เค้ากินเกลือเเร่ระหว่างยกด้วย ใครสอนวะ!!
คนผิวขาวใบหน้าช้ำแดงไปข้างนึงมีเลือดไหลออกมาที่มุมปากและฟันหน้า และกำลังยืนน้ำตาตกต่อหน้าคนทั้งห้อง พอเห็นแบบนี้แล้วรู้สึกเจ็บจี๊ดข้างในหัวใจจริงๆ
" ปล่อยมือเค้าซะบูม" แทคยอนพูดขึ้น บูมจ้องหน้าแทคยอนด้วยความแปลกใจ แต่ก็ยอมปล่อยมือนิชคุณแต่โดยดี
" มานี่สิ" แทคยอนเรียกนิชคุณอย่างอ่อนโยน
อึก อึก! นิชคุณยืนนิ่งอยู่ครู่นึง น้ำตาไหลไหลอาบแก้มคนผิวขาว เค้าวิ่งเข้าไปกอดคนบนเตียงแล้วร้องไห้ออกมาเสียงดัง
" คุณหมอ...ผมกลัวว่าคุณจะตาย..ผมกลัวจริงๆนะ" นิชคุณกอดคอแทคยอนไว้แน่นแทบจะทำให้คนผิวเข้มขาดอากาศหายใจตายได้ ฝ่ามือหนาลูบหัวคนผิวขาวในอ้อมกอด
" ฉันไม่ตายง่ายๆหรอกน่า " แทคยอนพูดแนบหูนิชคุณ แต่ก็ดังพอจะให้ทุกคนได้ยิน
ทั้งชาน ซึง ไม่เคยเห็นนิชคุณในมุมแบบนี้เลย ไม่เคยเห็นน้ำตา ไม่เคยเห็นการร้องขอความเมตตาจากคนอื่น แม้ครอบครัวจะไม่เหลือใคร นิชคุณก็เข้มเเข็งต่อหน้าทุกคนเสมอ
กุ๋ย กุ๋ยเดินเข้าหาบูม
" บูมคะ กุ๋ยว่าถ้าแทคหายดีบูมต้องโดนแทคต่อยคืนแน่เลยคิคิ" หญิงสาวคล้องแขนสามีหนุ่มและล้อเลียน
" บูมคะ กุ๋ยว่าถ้าแทคหายดีบูมต้องโดนแทคต่อยคืนแน่เลยคิคิ" หญิงสาวคล้องแขนสามีหนุ่มและล้อเลียน
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น